Ρεπορτάζ από το «Ξ»
Σοκαριστικές είναι οι εξελίξεις για τους εργαζόμενους και τα ασυνόδευτα παιδιά προσφύγων, στους ξενώνες της ΜΚΟ PRAKSIS. Στις 29 Νοέμβρη, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για την αναστολή της λειτουργίας των 11 ξενώνων, από την 1η Γενάρη του 2019! Αυτό στην ουσία σημαίνει πέταμα στο δρόμο 130 εργαζομένων και 150 παιδιών – προσφύγων με λιγότερο ένα μήνα προειδοποίηση, ιδιαίτερα αν υπολογίσει κανείς και τις γιορτές όπου όλες οι υπηρεσίες είναι κλειστές.
PRAKSIS = εργασιακός μεσαίωνας
Την ίδια στιγμή, στους εργαζόμενους των ξενώνων οφείλονται ήδη 4 μηνιάτικα, αφού παραμένουν απλήρωτοι από τον Σεπτέμβριο και δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση από την ΜΚΟ ότι θα τους καταβληθεί το σύνολο το δεδουλευμένων τους. Όσο για αποζημίωση απόλυσης, η PRAKSIS δεν σχεδιάζει να την καταβάλει σε κανένα εργαζόμενο, καθώς δεν αναγνωρίζει εξαρτημένη σχέση εργασίας τους, αλλά μιλά για «συνεργάτες» των οποίων «η σύμβαση έληξε».
Συγκεκριμένα οι εργαζόμενοι που εργάζονται εδώ και 3 περίπου χρόνια στους ξενώνες (και όχι μόνο) υπέγραφαν συμβάσεις έργου κάθε 3μηνο, 2μήνο ή και κάθε μήνα. Οι συμβάσεις ήταν συνεχόμενες, οι εργαζόμενοι είχαν σταθερά κυλιόμενο ωράριο και εργαζόταν υπό την διαρκή καθοδήγηση, εποπτεία και αξιολόγηση της διοίκησης της PRAKSIS. Η μη αναγνώριση από την PRAKSIS ότι οι εργαζόμενοι αυτοί κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ΜΚΟ και ότι όφειλε να τους εργοδοτεί με συμβάσεις αορίστου χρόνου παραβιάζει κατάφορα κάθε έννοια δικαίου και την εργατική νομοθεσία (ουσιαστικά και όχι τυπικά). Αυτό άλλωστε αποδείχτηκε και δικαστικά. Όταν πριν λίγους μήνες, μια εργαζόμενη απολύθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, το δικαστήριο της αναγνώρισε εξαρτημένη σχέση εργασίας ως αποτέλεσμα των συνεχόμενων συμβάσεων εργασίας και δήλωσε ότι η ΜΚΟ θα έπρεπε να την εργοδοτεί με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου.
Για το κλείσιμο των 11 ξενώνων και την μη καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους η διοίκηση της PRAKSIS δείχνει ως υπεύθυνο το αρμόδιο υπουργείο και το Ταμείο Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης, λέγοντας ότι καθυστερεί τη χρηματοδότηση. Η διοίκηση της ΜΚΟ όμως οφείλει να εξηγήσει πώς η λειτουργία των ξενώνων άλλων ΜΚΟ που επίσης χρηματοδοτούνται από το ταμείο αυτό, συνεχίζεται κανονικά.
Το ΣΒΕΜΚΟ (Σωματείο Εργαζομένων Βάσης στις ΜΚΟ) όλο το προηγούμενο διάστημα στήριξε τον αγώνα των εργαζομένων στην PRAKSIS καλώντας συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Την Δευτέρα 17/12 καλεί σε στάση εργασίας έτσι ώστε οι εργαζόμενοι στην PRAKSIS να μπορέσουν να συμμετάσχουν στην 3μερή συνάντηση που έχει αιτηθεί το ΣΒΕΜΚΟ στο Υπουργείο Εργασίας για το κλείσιμο των ξενώνων. Στην 3μερή συνάντηση θα συμμετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στην PRAKSIS και εκπρόσωποι του ΣΒΕΜΚΟ, εκπρόσωποι της διοίκησης της PRAKSIS και εκπρόσωποι του Υπουργείου Εργασίας.
Πλήρης απουσία του κράτους
Ο εργασιακός Μεσαίωνας και η αδιαφορία για την τύχη 150 παιδιών είναι το αποτέλεσμα της παράδοσης ενός πολύ σημαντικού και ευαίσθητου έργου όπως είναι η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες στις ΜΚΟ που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι τίποτε άλλο από ιδιωτικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της φιλανθρωπίας. Πρόκειται για μια ακόμα νεοφιλελεύθερη πολιτική προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης όλων των υπηρεσιών του κράτους.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει παραδώσει το σύνολο σχεδόν της διαχείρισης σχετικά με τους πρόσφυγες στις ΜΚΟ δεν μειώνει φυσικά στο ελάχιστο τις ευθύνες του για την δραματική κατάσταση στoυς καταυλισμούς συνολικά, ούτε για την πιθανή επιστροφή των συγκεκριμένων παιδιών σε αυτούς μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Η δε εικόνα του Υπουργείου και της διοίκησης της ΜΚΟ να αλληλοκατηγορούνται, εγκαταλείποντας τα παιδιά αυτά στη μοίρα τους είναι αηδιαστική, ενώ ισοδυναμεί πραγματικά με μια ακόμα κακοποίηση αυτών των εξαιρετικά επιβαρημένων παιδιών.
Οι προσφυγικές ροές δεν έχουν σταματήσει. Οι ανάγκες των προσφύγων είναι τεράστιες και σε μεγάλο βαθμό καλύπτονται από τον ζήλο και την αυτοθυσία των απλών εργαζομένων. Ο αγώνας για τη διασφάλιση εργαζομένων και προσφύγων πρέπει να δοθεί από κοινού, από τους πρόσφυγες και τους εργαζόμενους. Αποτελεί κοινό τους συμφέρον να αντισταθούν στα σχέδια όσων κερδοσκοπούν απέναντι στο μέλλον τους.
