Εδώ και εβδομάδες, ο εκπαιδευτικός κόσμος βρίσκεται στη μάχη της υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, με πάνω από 300 καταλήψεις σχολών πανελλαδικά, μαζικές βδομαδιάτικες διαδηλώσεις, απεργίες από τους καθηγητές σε γυμνάσια, λύκεια και πανεπιστήμια.
Η προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 του συντάγματος, αλλά και ο νέος νόμος πλαίσιο, που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα ακολουθήσει αμέσως μετά, αποτελούν τη σημαντικότερη επίθεση ενάντια στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, τη δυνατότητα δηλαδή του καθένα να μπορεί να σπουδάσει χωρίς να πληρώνει.
Σε περίπτωση που αναθεωρηθεί το άρθρο 16, θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποχρεωθούν να βρουν χρηματοδότες από τον ιδιωτικό τομέα και σε δεύτερη φάση θα αρχίσουν και τα δημόσια πανεπιστήμια να επιβάλλουν δίδακτρα.
Όσο για το νέο νόμο πλαίσιο, που αποτέλεσε τη βασική αιτία για το μαζικό φοιτητικό κίνημα τον περασμένο Μάη – Ιούνη, προβλέπει, εισαγωγή manager στα πανεπιστήμια, διαγραφή των φοιτητών που θα ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο σπουδών (στη συντριπτική τους πλειοψηφία όσους είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους), κατάργηση των δωρεάν βιβλίων, κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου (με αφορμή τα έργα μερικών δεκάδων πολύ γνωστών «αγνώστων») κ.α.
Απειλεί ολόκληρη την κοινωνία
Η επίθεση αυτή απειλεί όλη την κοινωνία κι όχι μόνο όσους φοιτούν σήμερα. Απειλεί τους μαθητές, που είναι οι αυριανοί φοιτητές. Απειλεί τους γονείς που δεν προλαβαίνουν να πληρώνουν τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια του Λυκείου, και πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν και τον εφιάλτη των διδάκτρων στο πανεπιστήμιο. Απειλεί τους εργαζόμενους και την κοινωνία συνολικά, αφού από δω και στο εξής, η έρευνα που θα παράγεται στα πανεπιστήμια δεν θα καθορίζεται από τις πραγματικές μας ανάγκες, αλλά από τον ιδιώτη που θα τα χρηματοδοτεί, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος που μπορεί να βγάλει.
Συμμαχία ΝΔ + Γιωργάκη
Η Κυβέρνηση όμως βρήκε ένα μεγάλο σύμμαχο σ’ αυτή της την επίθεση. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη Παπανδρέου που ψήφισε υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16. Από κοντά και πολλά ΜΜΕ που προσπαθούν να υποσκάψουν το κίνημα, με αφορμή τα «έργα» των γνωστών άγνωστων, μερικοί από τους οποίους είναι αποδειγμένο ότι προέρχονται από τις τάξεις της αστυνομίας. Οι φοιτητές, αψηφώντας την κινδυνολογία για την χαμένη εξεταστική, τους τραμπουκισμούς της ΔΑΠ, τη στάση των εχθρικών ΜΜΕ κλπ, αποδεικνύουν ότι μπορούν και θέλουν να υπερασπιστούν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Το κίνημα μπορεί να νικήσει
Αυτό το κίνημα μπορεί να νικήσει. Για να γίνει όμως αυτό, είναι
απαραίτητα δύο πράγματα.
Το ένα είναι το κτίσιμο ενός πραγματικά μαζικού πανεκπαιδευτικού μετώπου ανάμεσα σε φοιτητές, μαθητές, καθηγητές πανεπιστημίων, καθηγητές λυκείων και γυμνασίων, με συντονισμένες πανεκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και αγώνα διαρκείας.
Το δεύτερο είναι απαραίτητη η συμπαράσταση ολόκληρης της κοινωνίας, των εργαζομένων, των μαθητών, όλων όσων απειλούνται από την απόπειρα της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει την εκπαίδευση. Αυτό πρακτικά σημαίνει αποφάσεις φορέων και σωματείων, απεργιακές κινητοποιήσεις και πίεση σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να καλέσουν 24ωρη γενική απεργία για την δημόσια παιδεία.
Γιατί η παιδεία που οραματιζόμαστε και η παιδεία που χρειαζόμαστε έχει κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας, των εργαζομένων και της νεολαίας, που σημαίνει δημόσιο, δωρεάν αναβαθμισμένο πανεπιστήμιο για όλους. Ενώ κυβέρνηση, υπουργείο παιδείας, ΣΕΒ ονειρεύονται αυξημένα κέρδη για τους επιχειρηματίες, άβουλους και πειθαρχημένους φοιτητές-πελάτες και ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας να σπουδάζουν σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν.
