Τις μέρες της έκδοσης της εφημερίδας μας ο σριλανκέζικος στρατός πραγματοποιούσε την τελική του επίθεση για να ελέγξει και το τελευταίο κομμάτι εδάφους στο Μολαϊτίβου που κρατούν οι αποδεκατισμένες πια δυνάμεις του LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam). Ούτε οι προσχηματικές εκκλήσεις της τελευταίας στιγμής της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, ούτε η ανακοίνωση μονομερούς εκεχειρίας από τον LTTE, στάθηκαν ικανές να σταματήσουν την κυβέρνηση Ρατζαπάκσα από την ολοκλήρωση των στρατηγικών σχεδίων της. Η στρατιωτική εξολόθρευση του LTTE είναι μέρος της συνολικότερης στόχευσης για πλήρη καθυπόταξη της κοινότητας των Ταμίλ και συντριβή του πόθου τους για εθνική αυτοδιάθεση.
Στις 27 Απρίλη η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως ο πόλεμος τέλειωσε επίσημα και πως οι τελευταίες επιχειρήσεις αφορούν στην παράδοση και του τελευταίου μαχητή του LTTE, και στην υπεράσπιση των περίπου 250.000 αμάχων που παραμένουν παγιδευμένοι στα δάση του Μολαϊτίβου. Τι υποκρισία αλήθεια!
Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι 6.500 κυρίως άμαχοι έχασαν τη ζωή τους, τους τελευταίους μήνες, ότι χιλιάδες είναι οι τραυματισμένοι και 10άδες χιλιάδες οι πεινασμένοι καθώς η περιοχή Μολαϊτίβου αποτελούσε ανέκαθεν την πιο φτωχή περιοχή της χώρας. Ενώ μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση έχει απαγορέψει την πρόσβαση σ’ αυτή την ζώνη οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας και οργάνωσης και βέβαια των διεθνών ΜΜΕ!
Τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα ούτε στις περιβόητες «ασφαλείς ζώνες», όπου βομβαρδίστηκαν ακόμα και νοσοκομεία στο όνομα ότι εκεί κρύβονταν «τρομοκράτες» Ταμίλ… Ενώ και οι χώροι συγκέντρωσης των εσωτερικών προσφύγων Ταμιλέζων, συγκρίνονται από τα διεθνή ΜΜΕ με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί! Όπως αναφέρει η Ύπατη Αρμοστεία, περισσότεροι από 150.000 εκτοπισμένοι διαμένουν σε περίπου 38 ειδικές εγκαταστάσεις γύρω από τις πόλεις Βαβουνίγια, Τζάφνα και Τρινκομάλε.
Αυτές οι εξελίξεις σημαδεύουν μόνο την πιο πρόσφατη φάση του πιο μακρόχρονου Ασιατικού εμφυλίου πολέμου. 25 χρόνια και 70.000 νεκροί, κι όμως το εθνικό πρόβλημα της χώρας, ούτε λύθηκε ούτε τέλειωσε στα πεδία των μαχών.
Η κυβέρνηση Ρατζαπάκσα πατώντας πάνω στην αιματηρή στρατιωτική της νίκη, διαφημίζει τον εαυτό της ως τον μόνο υπερασπιστή της Σινχαλέζικης πλειοψηφίας και ελπίζει να εξαγοράσει και νέες κοινοβουλευτικές θητείες. Διακηρύσσει διεθνώς τη «νίκη» της στον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία». Και αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κριτική στο εσωτερικό της χώρας ως εν δυνάμει «φιλο-τρομοκρατικό» παράγοντα. Ζηλεύοντας τον Μπους ο Ρατζαπάκσα σε πρόσφατη συνέντευξη του στο BBC, δήλωσε ότι οι άνθρωποι μοιράζονται «σε δύο κατηγορίες –σ’ αυτούς που παλεύουν την τρομοκρατία και τους τρομοκράτες»!
Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται από το γεγονός ότι 9 δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί σε 2 χρόνια στη Σρί Λάνκα κατατάσσοντας την παγκόσμια στην 1η θέση όσον αφορά στην επικινδυνότητα για τις ελευθερίες του τύπου. Οι απαγωγές και οι «εξαφανίσεις» ανθρώπων αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, το ίδιο και η δράση παραστρατιωτικών οργανώσεων. Ενώ οι σύντροφοι μας του USP (United Socialist Party –τμήμα της CWI), στον πράγματι ηρωικό τους αγώνα κατά του πολέμου, υπέρ της αυτοδιάθεσης των Ταμίλ και ενάντια στη δικτατορία του Ρατζαπάσκα, παίζουν την ζωή τους κορόνα-γράμματα κάθε μέρα. Μέλη μας φυλακίστηκαν, απολύθηκαν, μπήκαν σε μαύρες λίστες, ενώ ο σύντροφος μας, Siritunga Jayasuriya, γραμματέας του USP, γλίτωσε κυριολεκτικά στο παρά πέντε από δολοφονική επίθεση κατά τη διάρκεια δημόσιας εκδήλωσης.
Η ιστορική στρατιωτική ήττα του LTTE αποδεικνύει και το αδιέξοδο των μεθόδων τους. Μεθόδων που στηρίχθηκαν στον Ταμιλέζικο εθνικισμό, στις δολοφονίες Σινχαλέζων αμάχων, και στην πλήρη υποτίμηση της ταξικής και διεθνιστικής προσέγγισης του εθνικού προβλήματος. Αλίμονο όμως αν η ήττα τους αποτελούσε και ταφόπλακα των πόθων της κοινότητας των Ταμίλ για αυτοδιάθεση. Αντίθετα το εθνικό πρόβλημα στην Σρι Λάνκα εισάγεται πια σε νέα φάση.
Οι μαζικές διαδηλώσεις των Ταμίλ στην διασπορά –ιδιαίτερα στο Λονδίνο όπου 100.000 Ταμίλ πλημμύρισαν την πλ. Τραφάλγκαρ- και η γενική απεργία των Ταμιλέζων της Ινδίας στην περιοχή Μάντρας που κατέληξε σε 600 συλλήψεις (!), δείχνουν τον δρόμο της μαζικής ταξικής και διεθνιστικής δράσης. Αυτόν που έχουν ανάγκη οι Ταμίλ, για να μπορέσουν βρουν ταξικούς συμμάχους στην Σινχαλέζικη αλλά και στην Μουσουλμανική κοινότητα της Σρι Λάνκα. Σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στον βάρβαρο καπιταλισμό και την κοινοτική βία, για μια σοσιαλιστική κοινωνία που θα μπορεί να εγγυηθεί το εισόδημα, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα όλων των εθνοτήτων.
___________
Στα 21 εκ. του πληθυσμού της Σρι Λάνκα οι Ταμίλ αποτελούν το 17%, δηλ. 3,6 εκ.
___________
Ενημερωθείτε για την διεθνή εκστρατεία της CWI για την Σρι Λανκα στο ειδικό site: www.stoptheslaughteroftamils.org. Την εκστρατεία στηρίζει ανάμεσα σε άλλους η πασίγνωστη Ινδή συγγραφέας Αρουντάντι Ροϋ.
