Επιμέλεια άρθρου του Serge Jordan, από το socialistworld.net
Οι δρόμοι και οι πλατείες των μεγάλων πόλεων του Σουδάν έδειχναν έρημες, σε αντίθεση με το σκηνικό της κίνησης και της πολυκοσμίας που συνήθως τις χαρακτηρίζει, κατά τη διάρκεια της «πολιτικής ανυπακοής» που διοργανώθηκε το τριήμερο 27-29 Νοέμβρη.
Η δράση οργανώθηκε αυθόρμητα, χάρη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από ακτιβιστές, αλλά και απλό, καθημερινό κόσμο και στηρίχτηκε από κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης.
Πανεπιστήμια, σχολεία, καταστήματα, οι δημόσιες συγκοινωνίες, ιδιωτικές επιχειρήσεις, καφετέριες, εστιατόρια κ.α., έμειναν κλειστά. Ήταν μια ιδιαίτερα επιτυχημένη πανεθνική κινητοποίηση, που ήρθε σαν απάντηση στις πρόσφατες επιθέσεις της αυταρχικής κυβέρνησης του Ομάρ Αλ Μπασίρ.
Οι κινητοποιήσεις σημαδεύτηκαν από τον αυταρχισμό και την καταστολή που το τελευταίο διάστημα οργιάζουν, με την αστυνομία να πνίγει στα χημικά τις διαδηλώσεις και να περικυκλώνει τα γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Σουδάν στην πρωτεύουσα της χώρας, Χαρτούμ.
Οι κινητοποιήσεις οργανώθηκαν σε απάντηση στις νέες περικοπές σε μια σειρά επιδόματα, που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση στις 3 Νοέμβρη. Για ένα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της χώρας, τα επιδόματα αυτά αποτελούν ζωτικής σημασίας έσοδο, το οποίο εξασφαλίζει ότι δε θα πεινάσουν, ή δε θα πεθάνουν από κάποια ασθένεια. Το προηγούμενο διάστημα, οι αρχές ανακοίνωσαν αυξήσεις κατά 30% στα καύσιμα και το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να συμπαρασυρθούν σε ανοδική πορεία και οι τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα και τα φάρμακα.
Οι πρόσφατες περικοπές είναι ένα μόνο από τα πολλά μέτρα λιτότητας που «πρότεινε» το ΔΝΤ στην κυβέρνηση του Σουδάν. Η κεντρική ιδέα των «προτάσεων» είναι ότι πρέπει να περιοριστούν οι παροχές σε αγαθά και υπηρεσίες προς τους πολίτες, σε μια χώρα της οποίας ο μισός πληθυσμός ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Την ίδια ώρα, μια σειρά από υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους, ζει προκλητικά μέσα στη χλιδή και την πολυτέλεια.
Η οργή της κοινωνίας δεν έχει να κάνει μόνο με τη δραματική αύξηση του κόστους ζωής. Το βιοτικό επίπεδο που πέφτει, η φτώχεια και η ανεργία που αυξάνονται, πηγαίνουν παράλληλα με την τεράστια διαφθορά της άρχουσας ελίτ και της ασφυξίας που επιβάλλει το σύστημα ακόμη και στις πιο βασικές ελευθερίες και δικαιώματα. Την ίδια ώρα, οι δαπάνες για το στρατό, την αστυνομία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς αυξάνονται διαρκώς.
Η τριήμερη κινητοποίηση που παρέλυσε τη χώρα, χαρακτηρίστηκε από τη μαζική συμμετοχή γυναικών, ενός από τα πιο καταπιεσμένα στρώματα της σουδανικής κοινωνίας. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των μαχών με την αστυνομία, αλλά συμμετείχαν ενεργά και στην προετοιμασία των κινητοποιήσεων, συμμετέχοντας σε παράνομες αφισοκολλήσεις, εφευρίσκοντας συνθήματα, κ.α.
Η πλειοψηφία της σουδανικής κοινωνίας δεν αντέχει άλλο το διεφθαρμένο και βίαιο καθεστώς του Αλ Μπασίρ, που βρίσκεται στην εξουσία τα τελευταία 27 χρόνια. Η ανατροπή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα, με έναν μαζικό, αποφασιστικό και σωστά σχεδιασμένο αγώνα, ξεκινώντας από μια νέα γενική απεργία. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο Σουδάν, έχουν μπροστά τους πολύ δρόμο και πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για μακρόχρονο, αποφασιστικό αγώνα.
