Του Τάκη Γιαννόπουλου
"Ξανάρχεται!" – τίτλος σε εξώφυλλο των TIMES κάτω από πορτραίτο του Μαρξ!
"Ο γκωλικός πρόεδρος της Γαλλίας, Σαρκοζί, δεν δίστασε να φωτογραφηθεί ξεφυλλίζοντας το "Κεφάλαιο" του Μαρξ" – "Καθημερινή", 26.10.08
"Ακόμη και πολλοί επικριτές της κομμουνιστικής θηριωδίας του 20ου αιώνα αναγνωρίζουν στη σκέψη του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ένγκελς την καλύτερη ίσως ανάλυση του καπιταλιστικού φαινομένου.." από άρθρο του ακραιφνώς νεοφιλελεύθερου Π. Μανδραβέλη, ‘Καθημερινή’, 2.11.08
"Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι τις μέρες μας δεν ήταν παρά η ιστορία της πάλης των τάξεων, είχε γράψει ο Μαρξ. Ωραία φράση; Μπα! Μυρίζει φορμόλη. Ξεπερασμένη. Σαν να της άξιζε να καταλήξει μέσα σε ένα σωρό βώλους από ναφθαλίνη, κλεισμένη στο μπαούλο της γιαγιάς. Να όμως που ξαφνικά ξεπροβάλλει πάλι η πάλη των τάξεων – ο πόλεμος- σαν να μην ήταν ποτέ άλλοτε στα χρόνια μας τόσο ζωντανή και βίαιη όσο είναι σήμερα" Από το βιβλίο "Ο πόλεμος των τάξεων" του δημοσιογράφου Φ. Ρουφέν – ΝΕΑ 30.10.2008
"Ο Καρλ Μαρξ επιστρέφει όπως υποστηρίζουν οι εκδότες και οι βιβλιοπώλες στη Γερμανία όπου τα βιβλία του ξεπουλάνε. Ο Γιορν Στρουμπφ, διευθυντής ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Γερμανίας, υποστηρίζει πως η ζήτηση θα αυξηθεί και άλλο μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ ήδη οι πωλήσεις έχουν αυξηθεί κατά 300%." – ‘Καθημερινή’, 18.10.08
"Σοκαρίστηκα, επειδή για 40 χρόνια πορευόμουν με αρκετές αποδείξεις ότι η ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς λειτουργούσε εξαιρετικά καλά… Έκανα λάθος.." – δήλωση του επί 18 χρόνια προέδρου της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ Α. Γκρίνσπαν στην επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ 23.10.08
____________________
Πυκνές αναφορές στον Μαρξ όχι στα έντυπα αριστερών οργανώσεων αλλά στα μεγαλύτερα ΜΜΕ διεθνώς. Κόκκινες σημαίες και διαδηλώσεις σε χώρες που αγνοούσαν την έννοια ταξική πάλη όπως Ισλανδία, Ελβετία κτλ. Στα δελτία ειδήσεων συνεχείς αναφορές σε λέξεις απαγορευμένες για χρόνια όπως "καπιταλισμός", "κρατικοποίηση" κ.α. Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν το πρωτόγνωρο – για τον "αναπτυγμένο" βιομηχανικό κόσμο – σοκ της μεγαλύτερης οικονομικής ύφεσης που γνώρισε ο πλανήτης μετά τη δεκαετία του ’30.
Τελικά το φάντασμα που περιέγραφε ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο (το 1848) δεν λέει να αφήσει ήσυχους τους καπιταλιστές και τους συνοδοιπόρους τους.
Η ανθρωπότητα ζει τις ωδίνες ενός τοκετού που δεν έχει προηγούμενο. Τεντουπόλεις με άστεγους δίπλα στα χλιδάτα καζίνο του Λας Βέγκας. Οικονομικοί κολοσσοί που καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Απειλή μαζικών απολύσεων και αύξηση κατά 200 εκατομμύρια του αριθμού των ανέργων διεθνώς. Κράτη ολόκληρα που καταρρέουν και ζητούν απελπισμένα οικονομική βοήθεια όπως Ισλανδία, Ουγγαρία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Τουρκία με τον κατάλογο να μεγαλώνει συνεχώς.
Και ακόμα δεν έχουμε αναφερθεί στα 923 εκατομμύρια των -επίσημα- πεινασμένων του τρίτου κόσμου και στις εξεγέρσεις ενάντια στην πείνα σε 34 χώρες του πλανήτη πριν η ύφεση περάσει τον ατλαντικό και εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σοσιαλδημοκράτες οι σωτήρες του καπιταλισμού
Για μια ακόμη φορά μεγαλύτεροι σωτήρες του καπιταλισμού πασχίζουν να αναδειχτούν οι σοσιαλδημοκράτες με πρώτους και καλύτερους τον "Εργατικό" Γ. Μπράουν (πρωθυπουργό της Βρετανίας) και τον επικεφαλής του ΔΝΤ, Γάλλο "Σοσιαλιστή" Ντομινίκ Στρως Καν.
Προτείνουν σχέδια επί σχεδίων, σε αλλεπάλληλες συσκέψεις που πασχίζουν να σώσουν τον καπιταλισμό και την ιδέα της ελεύθερης αγοράς προσθέτοντας τις λέξεις "ρύθμιση", "έλεγχος", "κρατική παρέμβαση" και άλλα παρόμοια.
Ο Νικολά Σαρκοζί συνόψισε καλύτερα από όλους το τι θέλουν να κάνουν:
"Θα ήταν καταστροφικό να αμφισβητηθεί συνολικά η οικονομία της αγοράς… Χρειάζεται κανόνες. Η μορφή του καπιταλισμού που οδήγησε στην τρέχουσα κρίση αποτελεί προδοσία του καπιταλισμού στον οποίο πιστεύουμε.." ( ‘Ελευθεροτυπία’, 20.10.08).
Τα πρώτα μέτρα που αποφάσισαν όλοι αυτοί, που εκτός των άλλων πιάστηκαν στον ύπνο από την κρίση, ήταν να δοθούν τρις δολ από τους κρατικούς προϋπολογισμούς – δηλαδή τα χρήματα των φορολογουμένων – στο τραπεζιτικό κεφάλαιο. Και αφού το κεφάλαιο σωθεί και η αγορά ξαναλειτουργήσει τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως πριν. Δηλαδή οι λαοί θα κληθούν να πληρώσουν τα λεφτά που οι ίδιοι έδωσαν στους τραπεζίτες μέσω της φορολογίας, των ληστρικών επιτοκίων και ανατοκισμών, των κατασχέσεων κτλ.
Σοσιαλισμός και όχι Κεϋνσιανισμός – η απάντηση στην κρίση
Το αδιέξοδο των καπιταλιστών είναι ότι δεν έχουν να δώσουν μια πραγματικά νέα ιδέα για το πώς να λειτουργήσει το σύστημα. Ο νεοφιλελευθερισμός πνέει τα λοίσθια. Ο νεκραναστηθείς Κέυνς και οι ιδέες του ενταφιάστηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1973 και οδήγησαν στην άνοδο των Ρέιγκαν-Θάτσερ στην εξουσία τέλη ’70 αρχές ’80.
Οι ιδέες του Μαρξ είναι οι καλύτερες όχι μόνο σαν ανάλυση όπως αναγκάζονται σήμερα να παραδεχτούν αστοί και σοσιαλδημοκράτες, αναλυτές, εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Αλλά πάνω από όλα σαν πρόταση. Όπως εξηγούσε και πάλευε ο ίδιος ο Μαρξ, δεν αρκεί να ερμηνεύσεις τον κόσμο αλλά πάνω από όλα χρειάζεται να τον αλλάξεις.
Για τους μαρξιστές η απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού, δεν είναι ο Κεϋνσιανισμός – η απλή παρέμβαση του κράτους για την "ρύθμιση" της καπιταλιστικής οικονομίας. Σ’ αυτό τον δρόμο σύρονται σήμερα πολλοί "αριστεροί" (που κατά τα άλλα είναι και "μαρξιστές")…
Απάντηση στην κρίση είναι μια σειρά από μέτρα που οδηγούν σε μεγάλες ανατροπές και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το χτίσιμο μιας κοινωνίας που δεν είναι υποταγμένη στο σύστημα του κέρδους, μιας κοινωνίας δίκαιης, χωρίς εκμετάλλευση, με ισότητα, ελευθερία και πλατιά δημοκρατικά δικαιώματα – μιας κοινωνίας σοσιαλιστικής.
Το Ξεκίνημα προτείνει:
– Κρατικοποίηση των τραπεζών και των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της βιομηχανίας, του εμπορίου, κλπ, χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων – αποζημιώσεις μόνο στους μικροκαταθέτες.
– Διεξαγωγή διαχειριστικών ελέγχων (από εκλεγμένες επιτροπές με πλειοψηφία εκπροσώπων των εργαζομένων) σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις και το δημόσιο, κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου, του εμπορικού μυστικού και της ασυλίας των βουλευτών, ώστε να έρθουν στο φως όλα τα σκάνδαλα και να καθίσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι.
– Θεσμοθέτηση του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου στις δημόσιες επιχειρήσεις ώστε να εξασφαλιστεί η διαφάνεια και η λειτουργία προς όφελος της κοινωνίας και να αποφευχθούν τα σημερινά φαινόμενα, των μιζών, των προσλήψεων από το παράθυρο, της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς.
– Επιβολή βαριάς φορολογίας στο κεφάλαιο, δραστική μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας – ώστε να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι για αύξηση μισθών και συντάξεων καθώς και των δαπανών για δημόσια παιδεία και υγεία.
– Σοσιαλιστικός σχεδιασμός της παραγωγής ώστε να εξασφαλιστεί η πλήρης και συλλογική αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων και της τεχνολογίας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
– Κατάργηση όλων των συνθηκών και συμφωνιών της ΕΕ (Μάαστριχ, Νίκαιας, Λισσαβόνας, Σταθερότητας κτλ). Πάλη για μια Σοσιαλιστική Ενωμένη Ευρώπη. Με αυτό τον στόχο και σ’ αυτή την προοπτική, κάλεσμα στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, πανευρωπαϊκά, για συντονισμένους αγώνες.
