Της Ηλέκτρας Κλείτσα
- Μια έκταση 317.000 στρεμμάτων που παραχωρήθηκε το 2003 από το ελληνικό δημόσιο στην εταιρία «Ελληνικός Χρυσός» έναντι 11 εκατομμυρίων ευρώ
- ένα κοίτασμα χρυσού και χαλκού που αξίζει περίπου 12 δισεκατομμύρια δολάρια και ανήκει εξολοκλήρου στους «επενδυτές»
- ένα αρχέγονο δάσος που ροκανίζεται για να δώσει τη θέση του σε κρατήρες εξόρυξης των «πολύτιμων» μετάλλων και λίμνες τοξικών αποβλήτων
- ένα δασαρχείο που αρχικά παρακάμπτεται και στη συνέχεια υποχρεώνεται να δώσει άδεια υλοτόμησης
- μια εταιρία που χρησιμοποιεί τους εργαζομένους της, αλλά και ανθρώπους στους οποίους έχει υποσχεθεί δουλειά, ως ιδιωτικό στρατό που επιτίθεται στην τοπική κοινωνία υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα του εργοδότη
- μια κυβέρνηση που απαντάει στην αγωνία των κατοίκων για το μέλλον της περιοχής τους με ΜΑΤ, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες
- ένας δήμαρχος που έχει συνδέσει το όνομά του με οικονομικά και περιβαλλοντικά σκάνδαλα από την περίοδο της θητείας του στο υπουργείο εθνικής οικονομίας*
- ένα δίκτυο μέσων ενημέρωσης που κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να «εξαφανίσουν» το σημερινό, απείρως μεγαλύτερο περιβαλλοντικό και οικονομικό σκάνδαλο, αλλά και τις αντιδράσεις των κατοίκων
- μια τοπική κοινωνία που συνεχίζει να αντιστέκεται με νύχια και με δόντια στην ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής της
Αυτά είναι σε τίτλους τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματικότητα στη βορειοανατολική Χαλκιδική τους τελευταίους μήνες, αν και η αρχή έγινε αρκετά χρόνια πριν. Και παρά τη συστηματική προσπάθεια της κυβέρνησης και της μεγάλης πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης να αποσιωπηθεί τόσο το σκάνδαλο, όσο και η αντίσταση των κατοίκων, είναι αδύνατο να μείνει για πάντα στο σκοτάδι ένας πόλεμος με τόσο μεγάλη ένταση, διάρκεια, αλλά και σημασία για το μέλλον μιας ολόκληρης περιοχής.
Το τελευταίο διάστημα η απομόνωση και η σιωπή έχουν αρχίσει να σπάνε. Οι κάτοικοι της βορειοανατολικής Χαλκιδικής, όπως και οι κάτοικοι άλλων περιοχών της βόρειας Ελλάδας όπου σχεδιάζονται αντίστοιχες επενδύσεις (Κιλκίς, Θράκη, κλπ), συντονίζονται μεταξύ τους και μεταφέρουν τις κινητοποιήσεις τους έξω από τα γεωγραφικά τους όρια. Κάποια μέσα ενημέρωσης, αλλά και μεμονωμένοι δημοσιογράφοι άρχισαν να μιλάνε για το θέμα, παρά τις απόπειρες φίμωσης – όπως π.χ. οι πιο πρόσφατοι «στόχοι» της λογοκρισίας της κρατικής τηλεόρασης (Αρβανίτης – Κατσίμη) που σύντομα μετά την επιστροφή τους στο κανάλι ήταν οι μόνοι που παρουσίασαν την κινητοποίηση ενάντια στα μεταλλεία στη Θεσσαλονίκη στις 24/11. Παράλληλα, οι εργαζόμενοι της ΕΤ3 κατήγγειλαν την απόπειρα συγκάλυψης των απόψεων των αγωνιζόμενων κατοίκων από το κανάλι τους, ενώ ο Γ. Αυγερόπουλος παρουσίασε τις επιπτώσεις της εξόρυξης χρυσού με δυο ντοκιμαντέρ για τις περιπτώσεις της Rosia Montana στη Ρουμανία, αλλά και της Χαλκιδικής.
Ταυτόχρονα, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, έχουν δημιουργηθεί επιτροπές αλληλεγγύης στη Χαλκιδική, που προσπαθούν να αναδείξουν το θέμα των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της «Ελληνικός Χρυσός». Η μεγάλη πορεία ενάντια στα μεταλλεία στη Θεσσαλονίκη στις 24/11 οργανώθηκες από κοινού από τις επιτροπές των πληττόμενων περιοχών και την επιτροπή αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια μέρα, στην Αθήνα, η επιτροπή αλληλεγγύης της Αττικής διοργάνωσε ενημερωτική δράση έξω από τα γραφεία της «Ελληνικός Χρυσός». Η καταστροφική επένδυση πρέπει να σταματήσει! Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής είναι αγώνας όλων!
* Ο Χρήστος Πάχτας, ως υφυπουργός οικονομίας το 2004, επιχείρησε να παραχωρήσει δασική έκταση στο ξενοδοχείο «Πόρτο Καράς» προκειμένου να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του.
__________
Δείτε επίσης:
– Η ανακοίνωση των εργαζομένων της ΕΤ3: http://antigoldgreece.wordpress.com/2012/10/29/et3-gia-skouries/
– Άρθρο του Γ. Αυγερόπουλου στην “Εφημερίδα των Συντακτών” για τις Σκουριές και την Rosia Montana: http://www.efsyn.gr/?p=4489
– Τα ντοκιμαντέρ του «Εξάντα»: http://www.exandasdocumentaries.com/
– Βίντεο από τις κινητοποιήσεις της 24ης Νοέμβρη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bIySfhHZIms και http://www.youtube.com/watch?v=RN34QLdI3a0&feature=youtu.be