Tου Γιώργου Γρίσπου, συμβασιούχου εργάτη στο Υπουργείο Πολιτισμού
Εργάζομαι στις αρχαιολογικές ανασκαφές εδώ και 2 χρόνια και θα σας περιγράψω τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη δουλειά, σύμφωνα με την εμπειρία μου.
Κατ’ αρχάς, πρόκειται για μια σκληρή εργασία, παρόμοια με των οικοδόμων. Απαιτείται σκάψιμο πολλών ωρών σε κρύο, αγιάζι αλλά και πολλή ζέστη το καλοκαίρι. Για να προσληφθείς πρέπει να υπογράψεις σύμβαση αορίστου χρόνου με τον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο. Τις περισσότερες ανασκαφές τις αναλαμβάνουν κατασκευαστικές εταιρίες όπως η J&P και η ΑΒΑΞ, με παράδοση σε άθλιες συνθήκες εργασίας και ατυχήματα.
Εγώ δουλεύω στο πάρκινγκ του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, το οποίο πρέπει να καθαριστεί από τα αρχαία και να φτιαχτεί το καινούριο.
Παρά τις δυσκολίες δεν παίρνουμε βαριά και ανθυγιεινά ένσημα, ούτε ειδικό επίδομα. Ενώ οι οικοδόμοι δουλεύουν 7ωρο, εμείς δουλεύουμε 8ωρο. Οι απαιτήσεις των προϊσταμένων είναι πολλές φορές παράλογες, αφού μας ζητάνε να βγάλουμε σε μία μέρα δουλειά 3-4 ημερών. Τα ατυχήματα που συμβαίνουν είναι συχνά. Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό που συνέβη πρόσφατα και παραλίγο να τραυματιστεί σοβαρά κάποιος συνάδελφος:Ο χώρος μέσα στον οποίο δουλεύουμε λέγεται σκάμμα. Το σκάμμα περιβάλλεται από χωμάτινους τοίχους που λέγονται παρειές. Ο συνάδελφος δούλευε μέσα εκεί όταν υποχώρησαν οι παρειές και κινδύνεψε να πλακωθεί από τα χώματα. Τα μέτρα ασφάλειας που μας παρέχονται, όπως κράνη, δεν επαρκούν σε τέτοιες καταστάσεις και κυριολεκτικά χρειάζεται να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα για να σώσεις τον εαυτό σου.
Συνδικαλιστικά ανήκουμε στο σωματείο οικοδόμων, το οποίο όμως μας επισκέπτεται και μας ενημερώνει μόνο όταν πρόκεται για απεργίες του κλάδου, ποτέ όμως για τα καθημερινά μας προβλήματα.
Τέλος, δεν θα σας πρότεινα να κάνετε αυτή τη δουλειά γιατί το μέλλον σε αυτή είναι αβέβαιο, αφού όταν τελειώσει το κάθε έργο μένεις άνεργος ψάχνοντας για άλλη ανασκαφή, που όμως δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεις.
