Του Σίμου Σιμωτά, μέλους της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης
“Τις τελευταίες εβδομάδες που έχει ξεδιπλωθεί το κίνημα αλληλεγγύης για τους 5 διωκόμενους Έλληνες φοιτητές, πραγματικά αισθάνεται ο καθένας/μια που στέκεται πλάι τους και κινητοποιείται μέσα από το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης, το νόημα της έμπρακτης στήριξης, το βάθος της ιδέας και μόνο, του τι μπορεί να σημαίνει για τον καθένα/μια μας προσωπικά το να εκδοθούν οι συναγωνιστές μας. Στο πρόσωπο των 5 ξυπνάμε κάθε μέρα με το άγχος, την οργή και το πείσμα ότι είναι ζήτημα ζωής για όλους μας αυτός ο αγώνας να κερδίσει”.
Το χρονικό της υπόθεσης μας γυρνάει 7 μήνες πίσω, όταν στις 2 Μαΐου στο Μιλάνο, σε μία συνοικιακή καφετέρια κοντά σε ένα κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο, διεξάγεται ένα μαζικό κύμα προσαγωγών, μέσα στο οποίο βρίσκονταν και οι 5 φοιτητές από την Αγία Παρασκευή. Οδηγήθηκαν στο αστυνομικό μέγαρο και κρατήθηκαν επί 12 ώρες στην αστυνομική διεύθυνση του Μιλάνου, χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή διερμηνέα, όπου κι έγινε λήψη DNA και αποτυπωμάτων. Κατόπιν αφέθηκαν και επέστρεψαν στην Ελλάδα χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία απολύτως κατηγορία.
Έξι μήνες μετά από αυτό το γεγονός, oι αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές του Μιλάνου, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ότι πρέπει να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα και τις δικαστικές έρευνες που ξεδιπλώνουν για τις συναλλαγές με τη μαφία και συνδέονται με την έκθεση Expo 2015, προχωρούν σε 10 συλλήψεις διαδηλωτών σε Ιταλία και Ελλάδα. Συγκεκριμένα στις 12/11, μέρα της γενικής πανελλαδικής απεργίας, δημιουργείται ένα πρωτοφανές σπιράλ καταστολής και δίωξης στην πόλη της Αγ. Παρασκευής. Οι ελληνικές αστυνομικές αρχές εισβάλουν αιφνιδιαστικά τα χαράματα στις οικίες των 5 φοιτητών και τους οδηγούν στη ΓΑΔΑ όπου και κρατούνται για ένα ολόκληρο 24ωρο.
Η αντίδραση των πολιτών της Αγ. Παρασκευής ήταν άμεση σε ένα πρωτοφανές τέτοιο γεγονός. Καταλαμβάνεται συμβολικά το δημαρχείο της Αγίας Παρασκευής από την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής και από αλληλέγγυους. Ακολουθεί συνέλευση το ίδιο απόγευμα η οποία αποφασίζει για την πρώτη κινητοποίηση στην περιοχή με συμμετοχή άνω των 300 ατόμων.
Την επόμενη μέρα το δημοτικό συμβούλιο τοποθετείται με ψήφισμα για την μη έκδοση των φοιτητών, ενώ παράλληλα το κύμα αλληλεγγύης φουντώνει, φοιτητικοί σύλλογοι, εργατικά σωματεία, πολιτικές συλλογικότητες, πανεπιστημιακοί, αυτοδιοικητικές παρατάξεις, εκδίδουν παρόμοια ψηφίσματα αμέριστης συμπαράστασης. Μια μέρα μετά, η παρουσία μαζικούς πλήθους αλληλέγγυων στο εφετείο οδηγεί την εισαγγελέα εφετών να αποφασίσει τη μη προφυλάκιση των 5 φοιτητών και αφήνονται προσωρινά ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους (παρουσία 3 φορές την εβδομάδα στο ΑΤ Αγ. Παρασκευής και απαγόρευση εξόδου απ’ τη χώρα). Την τελική απόφαση για την έκδοση η μη έκδοση τους στις Ιταλικές Αρχές, θα την λάβει η σύγκλιση του δικαστικού συμβουλίου. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί η ποιοτική διαφορά ότι ναι μεν στην Ελλάδα αδικήματα με τα οποία κατηγορούνται οι φοιτητές θεωρούνται πλημμελήματα (αντίσταση κατά της αρχής κλπ) αλλά στην Ιταλία θεωρούνται κακουργήματα, με αποτέλεσμα η υπόθεση να αναβαθμίζεται σε τρομοκρατική πράξη.
Ποιος είναι ο λόγος όμως που διώκονται αυτοί οι 5 Έλληνες φοιτητές;
Το NO EXPO ήταν μια κατά βάση αντικαπιταλιστική διαδήλωση η οποία οργανώθηκε στο πλαίσιο της αντίδρασης στο φεστιβάλ EXPO MILAN0 2015. Μιας διοργάνωσης που έχει σκοπό την προώθηση και τη διαφήμιση νέων τεχνολογιών, προϊόντων και ειδών επιχειρήσεων. Με άλλα λόγια μια προσπάθεια εύρεσης συνεργασιών του Ιταλικού Κεφάλαιου με καινούριους επενδυτές.
Μάλιστα αυτή η έκθεση που γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα πήρε προκλητικά χαρακτηριστικά διότι εγκαινιάστηκε την ημέρα της πρωτομαγιάς η όποια είναι η παγκόσμια αναγνωρισμένη μέρα για τους εργατικούς αγώνες.
Η συγκεκριμένη δίωξη έχει σοβαρές πολιτικές προεκτάσεις και είναι σφάλμα να τις παραγνωρίσουμε.
Πρώτη προέκταση ως στοιχείο αναφοράς, είναι ότι το Ιταλικό κράτος εκδίδει το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης για πολίτες που συμμετείχαν σε μια διαδήλωση. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστό ότι συνηθίζεται να χρησιμοποιείται για την πάταξη της σωματεμπορίας ή τη διακίνηση ναρκωτικών και όχι για την ποινικοποίηση συμμετοχής στα κοινωνικά κινήματα.
Δεύτερη προέκταση είναι η κατασκευή του «εσωτερικού εχθρού», η προετοιμασία δηλαδή μιας κατάστασης όπου οι ιταλικές διωκτικές αρχές θα παρουσιάσουν ως επιτυχία την φυλάκιση των “εχθρών”. Έτσι θα εξαχθεί η πολιτική υπεραξία του Ιταλικού κράτους, που θα εμφανιστεί ως ο διασφαλιστής της ευταξίας.
Τρίτη προέκταση είναι ότι η στρατιωτικοποίηση των συνόρων με αφορμή την προσφυγική κρίση, και η εφαρμογή πολιτικών που θυμίζουν κράτη έκτακτης ανάγκης με φράχτες και συρματοπλέγματα δημιουργεί μεγαλύτερο έδαφος για το ιδεολόγημα ότι ο “ξένος” είναι απειλή. Μια τέτοια νέα συνθήκη ευνοεί την καταστολή και την περιστολή των συλλογικών ελευθεριών, σε συνδυασμό με την τραγωδία στο Παρίσι, το πρόβλημα παίρνει μια επικίνδυνη πανευρωπαϊκή έκταση.
Για εμάς ως κίνημα αλληλεγγύης είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για πολιτικές διώξεις και για ποινικοποίηση της συμμετοχής μας σε διαδηλώσεις σε διεθνές επίπεδο. Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης που τηρεί σιγή ιχθύος. Διότι ξέρει πολύ καλά ότι έχει το απόλυτο δικαίωμα να αρνηθεί την έκδοση και να δικάσει τους πολίτες της στη χώρα τους. Ενάντια σε αυτή την απροθυμία να πράξει τα δέοντα η ελληνική κυβέρνηση διαβάζουμε στον Ιταλικό Τύπο (Corriere Della Sera, Omnimilano) ότι υπάρχουν συμφωνίες σε επίπεδο Υπουργείων Δικαιοσύνης Ελλάδας και Ιταλίας, ώστε να εκδοθούν οι 5 εκζητούμενοι, να δικαστούν στην Ιταλία αλλά να εκτιθεί η ποινή τους στην Ελλάδα. Μιλάμε για μια πρωτόγνωρη ενέργεια που θα στιγματίσει τη σημερινή κυβέρνηση ότι εξυπηρετεί πρώτη εκείνη την θωράκιση του ευρωπαϊκού εφιάλτη, ενεργοποιώντας ένα νέο και αναβαθμισμένο εργαλείο καταστολής, που από τη μια περιστέλλει τις αρμοδιότητες των εθνικών δικαστηρίων, αφού δεν δίνει τη δυνατότητα στον εγχώριο δικαστήριο να εξετάσει την εκάστοτε υπόθεση, ενώ από την άλλη θα χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά εναντίον εκείνων που συμμετέχουν σε μια οποιαδήποτε συγκέντρωση ή πορεία. Και αυτή τη φορά το χρέος ανήκει αποκλειστικά σε αυτήν και δεν θα είναι αποτέλεσμα εκβιασμών από τους δανειστές.
Οφείλουμε, ως πολιτικά υποκείμενα να αρθρωθεί ο λόγο μας , καταγγέλλοντας με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τους εμπνευστές και τους υλοποιητές αυτής της τόσο ακραίας και πρωτοφανής κατασταλτικής μεθόδευσης. Τόσο τις ιταλικές αρχές και τα σχέδια του ιταλικού κράτους για την αναβάθμιση της καταστολής, όσο και το συνεργαζόμενο ελληνικό κράτος, που σχηματοποιείται στο πρόσωπο της συνένοχης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οφείλουμε, να μην αφήσουμε κανένα και καμία ανυπεράσπιστο/η απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα της δίωξης, της πειθάρχησης, διότι αυτή η ενέργεια βαραίνει όλους και όλες εμάς.
Οφείλουμε, να υπερασπιστούμε την επιλογή των 5 εκζητούμενων φοιτητών να ενώσουν τις φωνές τους με τους καταπιεσμένους της Ευρώπης.
Το να αποτρέψουμε αυτής την κατασταλτική μεθόδευση εναντίον των 5 συναγωνιστών μας, είναι για το κίνημα κομμάτι που παίρνει διεθνείς διαστάσεις, καθώς η ολοένα εντεινόμενη ποινικοποίηση, καταστολή των αγώνων μας, συνολικοποιείται και αγγίζει το φρόνημα του αγωνιζόμενου κόσμου της εργασίας, των αποκλεισμένων και των καταπιεζόμενων αυτού του κόσμου.
Στο πρόσωπο λοιπόν αυτού του αγώνα που δίνουμε, νιώθουμε ότι παλεύουμε ενάντια σε ένα ολόκληρο σάπιο σύστημα που παράγει κοινωνικές ανισότητες και στεκόμαστε εναντίον του εμείς που αντιπροτάσσουμε τις κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε πράγματι να ισχυριστούμε ότι ο αγώνας των 5 είναι βαθιά αντικαπιταλιστικός και αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε, αλλά και να μην χάσουμε τον δρόμο.
