Προκήρυξη του Μαθητικού Ξεκινήματος σε pdf εδώ
Η καταστολή δεν μας σταματά, στον δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά
8 χρόνια πριν, η είδηση της δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα πέφτει κυριολεκτικά σαν βόμβα στην Ελληνική κοινωνία.
Για ακόμα μια φορά η Ελληνική αστυνομία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, όπως κάνει καθημερινά με την κάλυψη των φασιστών της Χρυσής Αυγής, τα χημικά και το ξύλο στις απεργίες και τις πορείες, τις σχέσεις της με το οργανωμένο έγκλημα.
Η στυγνή δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν μόνο η αφορμή για να ξεσπάσει ένα τεράστιο ποτάμι οργής. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων ενάντια στην δημόσια και δωρεάν παιδεία, η αφόρητη εντατικοποίηση των σπουδών μας, η απουσία προοπτικής για ένα καλύτερο μέλλον αποτελούσε το μπαρούτι και η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη ήταν η σπίθα που άναψε το φιτίλι.
Για 2 εβδομάδες η οργή του κόσμου ξεχείλιζε. Ζήσαμε μια πραγματική νεολαιίστικη εξέγερση. Μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι κατεβαίνουν κάθε μέρα μια και δυο φορές στους δρόμους για πορεία καταδικάζοντας την δολοφονία ενός μαθητή, την ολοένα και αυξανόμενη από την μεριά του κράτους ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών και φυσικά όλες εκείνες τις πολιτικές που εξαθλιώνουν την κοινωνία.
Η κυβέρνηση στην αρχή φαίνεται να τα έχει χαμένα μπροστά στην οργή και την μαχητικότητα που δείχνει η νεολαία. Απαντά με συνεχή καταστολή και συκοφάντηση του κινήματος από τα ΜΜΕ. Από την πλευρά της κοινωνίας, παρά την μαχητικότητα και την αγανάκτηση, το κίνημα δεν καταφέρνει να οργανωθεί επαρκώς για να ανατρέψει την κυβέρνηση. Η στιγμή ήταν ώριμη για την δημιουργία ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα έβαζε στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και το τσάκισμα της καταστολής. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε, και το κίνημα βρέθηκε σε αδιέξοδο πολλές φορές καταλήγοντας σε ανούσια «μπάχαλα».
Αυτός ο αγώνας θα μείνει βαθιά χαραγμένος στην ιστορία του νεολαιίστικου κινήματος. Όχι γιατί κέρδισε πολλά αλλά γιατί μας έμαθε ότι μόνο μέσα από τους μαζικούς αγώνες μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Για δυο εβδομάδες εμείς ήμασταν ο δρόμος, ούτε η αστυνομία ούτε κυβέρνηση.
Ο Αγώνας δεν τελείωσε.
Στην εποχή πλέον των μνημονίων η επίθεση που δεχόμαστε είναι ακόμα πιο σκληρή.
Το ίδιο θα πρέπει να είναι και η απάντηση μας.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε κανέναν να ορίζει αυτός τις ζωές μας σαν μαθητές σήμερα και σαν εργαζόμενοι αύριο.
Το σύστημα που ζούμε δεν χωράει καμία απολύτως διόρθωση γιατί είναι λάθος από την αρχή μέχρι το τέλος.
Η μάχη μας άρα λοιπόν πρέπει και να πηγαίνει μέχρι το τέλος.
Για μια κοινωνία χωρίς αστυνομία και καταστολή, ενάντια σε αυτούς που μας καταδικάζουν στην φτώχεια και την εξαθλίωση, για μια κοινωνία χωρίς ρατσισμό, φασισμό και ξενοφοβία σε τελική ανάλυση για μια σοσιαλιστική κοινωνία.
Σε αυτόν τον αγώνα και για να βρουν δικαίωση όλοι οι προηγούμενοι καλούμε κάθε μαθητή και κάθε μαθήτρια να τον δώσει μαζί μας μέσα από το Μαθητικό Ξεκίνημα.
Οργανώσου, πάλεψε, αντιστάσου!
