Διεξάγεται σήμερα στην Αθήνα η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας. Το «Ξ» παρεμβαίνει σ’ αυτήν με αντιπροσώπους και έχοντας ετοιμάσει την ακόλουθη προκήρυξη που θα μοιραστεί στους εργαζόμενους.

Πως θα προχωρήσουμε; με συμβιβασμούς ή με αγωνιστικό σχέδιο;

Σε αυτή τη Γενική Συνέλευση, ο κάθε ένας από μας πρέπει να σκεφτεί, να προβληματιστεί σε σχέση με όσα πρόκειται να συμβούν την επόμενη περίοδο και να πάρει θέση: με δεδομένο τον δηλωμένο στόχο των τραπεζιτών για απολύσεις, μειώσεις μισθών και ξήλωμα εργασιακών δικαιωμάτων, θα συνεχίσουμε στην ίδια πορεία του συμβιβασμού και της αποτυχίας ή θα δημιουργήσουμε τους όρους για μια τελείως διαφορετική πορεία, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας;

Είναι φανερό πια και στους πιο δύσπιστους, ότι η πορεία που έχει επιλέξει η ηγεσία του ΣΥΕΤΕ δεν οδηγεί πουθενά. Οι διαρκείς συμβιβασμοί μας οδηγούν σε διαρκείς υποχωρήσεις, και αποθρασύνουν αντί να κατευνάζουν την αντίπαλη πλευρά.

Όταν γινόταν οι μεγάλοι αγώνες της ελληνικής κοινωνίας «δεν μιλούσαμε» γιατί εμείς, υποτίθεται, θα την βγάζαμε καθαρή…
Όταν μπήκε το θέμα της επιχειρησιακής σύμβασης έπρεπε να «κάνουμε υποχωρήσεις για να αποφύγουμε τις απολύσεις»…
Στο μεταξύ όμως μας προέκυψε η συγχώνευση, για την οποία δεν κάναμε φασαρία «μέχρι να δούμε τι θα γίνει»…
Βέβαια, εμφανίστηκε πρόταση για εθελουσία, αλλά «είναι καλοί οι όροι»…
Και στις διαπραγματεύσεις για την κλαδική, όπου οι τραπεζίτες ζητάνε «γη και ύδωρ», εμείς το «σκεφτόμαστε»…

Θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε σε ποιά σχολή ”πολέμου” σπουδάσανε αυτοί οι ”στρατηγοί” που έχουμε, που παραδίδεις τα πάντα στον εχθρό μόλις σου τα ζητήσει, καλώντας και καμιά 24ώρη για να έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο ότι «αγωνίστηκες»…

Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα της ηγεσίας του ΣΥΕΤΕ. Γι’ αυτό πρέπει να καταψηφιστούν τα πεπραγμένα σε αυτή τη Συνέλευση, για αυτό πρέπει να παλέψουμε για να φύγει αυτή η ηγεσία, και να περάσει ο έλεγχος του σωματείου και των αγώνων μας στη βάση, σε ανθρώπους που δεν είναι κολλητοί της Διοίκησης, ούτε στηρίζουν επι της ουσίας της κυβερνητικές πολιτικές.

Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ως τραπεζοϋπάλληλοι έχουμε τεράστια δύναμη στα χέρια μας. Από εμάς περνάει όλο το χρήμα που κυκλοφορεί στη χώρα, εμείς ξέρουμε ποιοί έχουν τα λεφτά και που τα διοχετεύουν, εμείς μπορούμε να επιφέρουμε μεγάλες ανατροπές αν κινηθούμε όλοι μαζί, με διάρκεια και αποφασιστικότητα παράλληλα και μαζί με άλλα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας.

Η ηγεσία των ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ- ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής ότι κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση:

• Δημιουργούν αυταπάτες ότι μπορούμε να «τα βρούμε» με τη Διοίκηση «φιλικά», χωρίς αγώνες
• Είναι πλήρως ταυτισμένοι με την συμβιβαστική λογική των ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, λογική που έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους σε απανωτές ήττες.
• Οι όποιες κινητοποιήσεις καλούν, έχουν χαρακτήρα ρουτίνας, δεν έχουν διάρκεια, στόχευση, σχέδιο, ούτε συμμαχίες.

• Δεν προσπαθούν να εμπλέξουν τους ίδιους τους εργαζόμενους στη λήψη των αποφάσεων, αντίθετα (όπως φάνηκε το καλοκαίρι με την υπόθεση της επιχειρησιακής και των 700 υπογραφών ενάντια τους) απαξιώνουν ακόμα και τις βασικές δημοκρατικές διαδικασίες.

• Έχουν εκφυλλίσει τις διαδικασίες του Συλλόγου, με συνεδριάσεις του ΔΣ που είναι παρωδία, με απροετοίμαστες Συνελεύσεις και με απονεκρωμένα Νομαρχιακά Παραρτήματα.

Από τη στιγμή που η ηγεσία αυτή δεν μπορεί, γιατί δεν θέλει, να κάνει αυτά που πρέπει, πέφτει το βάρος στους αγωνιστές της βάσης αλλά και τις μαχητικές παρατάξεις να σχηματίσουμε κοινό μέτωπο και την επόμενη περίοδο να πάρουμε τις παρακάτω πρωτοβουλίες με στόχο την οργάνωση των αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων:

• Κοινές περιοδείες των μαχητικών παρατάξεων στα Καταστήματα και προσπάθεια να καλεστούν Συνελεύσεις.

• Οργάνωση  περιφερειακών συναντήσεων (όπως στη Θεσσαλονίκη στις 16 Φλεβάρη στη Β. Ελλάδα) με στόχο να συγκεντρωθεί όλο το δυναμικό των συναδέλφων που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση και αμφισβητεί τη συμβιβαστική λογική της πλειοψηφίας. Στο βαθμό που τέτοιες, «από τα κάτω», πρωτοβουλίες προχωρήσουν θα μπορέσουμε την επόμενη πολύ κρίσιμη περίοδο να αναλάβουμε την τύχη των αγώνων στα χέρια μας και να έχουμε πιθανότητες επιτυχούς έκβασής τους.

• Συνάντηση των αριστερών παρατάξεων και ανένταχτων αγωνιστών σε ΕΤΕ και Eurobank και ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών ενάντια στις βλέψεις των τραπεζιτών αλλά και ενάντια στον κίνδυνο «κοινωνικού κανιβαλισμού» μεταξύ των υπαλλήλων των δύο τραπεζών.

• Κανένας χώρος ή κλάδος δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του! Γι’ αυτό είναι δυο φορές απαραίτητη η σύνδεση του αγώνα μας με τους υπόλοιπους τραπεζοϋπαλλήλους, καθώς ολόκληρος ο κλάδος βρίσκεται στο στόχαστρο Κυβέρνησης-Τρόικα-Τραπεζιτών, μέσα από τον σχεδιασμό ενός κοινού αγωνιστικού σχεδίου που θα χαρακτηρίζεται από διάρκεια, κλιμάκωση και συντονισμό. Αυτό πρέπει απαραίτητα να περάσει μέσα από συναντήσεις ανά πόλη και εκλογή κοινών συντονιστικών επιτροπών, σπάζοντας έτσι την «συντεχνιακή» λογική που είχε καλλιεργηθεί τόσα χρόνια με τη «βοήθεια» των παρατάξεων του κατεστημένου, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

• Για να έχει ο αγώνας μας σαφή στόχο και προοπτική και για να έχουμε απάντηση στον μονόδρομο των συγχωνεύσεων και των περικοπών που μας παρουσιάζει το τραπεζικό κεφάλαιο πρέπει δυνατά και καθαρά να προβάλλουμε τον δικό μας «μονόδρομο». Κατά τη γνώμη μας αυτός πρέπει να είναι το αίτημα να περάσουν οι τράπεζες στα χέρια της κοινωνίας – που σημαίνει εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Αφενός για να σωθούν οι θέσεις εργασίας, αφετέρου για να κατευθυνθούν οι καταθέσεις όχι στις τσέπες των κερδοσκόπων αλλά στον σχεδιασμό της παραγωγής μέσω μαζικών επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, Ενέργεια, Υγεία, Παιδεία, υποδομές, τουρισμός, κ.α.).

«Εθελουσία» και Συγχώνευση με Eurobank

Από τις 5 Οκτώβρη που ανακοινώθηκε η πρόταση της ΕΤΕ για εξαγορά της Eurobank, ήταν σαφές ότι ο βασικός στόχος της κίνησης αυτής, από τη σκοπιά των τραπεζιτών, είναι η συντριπτική μείωση θέσεων εργασίας, οι μισθολογικές περικοπές και το καίριο χτύπημα των ρυθμισμένων εργασιακών σχέσεων. Κάποιοι συνάδελφοι νομίζουν πως το γεγονός ότι δημιουργείται αυτός ο τραπεζικός κολοσσός (για τα ελληνικά δεδομένα) σημαίνει ότι και η θέση των εργαζομένων σε αυτόν  διασφαλίζεται. Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια δυστυχώς…

Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από την οριστικοποίηση της συγχώνευσης, η Διοίκηση της ΕΤΕ ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει σε πρόγραμμα «εθελούσιας» εξόδου για 2.000 υπαλλήλους. Όλα αυτά γίνονται εν μέσω κλίματος τρομοκρατίας που καλλιεργείται εν όψει της νέας κλαδικής. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας τα εξής:

• Ο βασικός στόχος της εθελουσίας είναι να ανοίξει την πόρτα για τη μείωση προσωπικού σε μαζική κλίμακα (20%) και να συμβάλλει στο να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τους «ακριβούς» παλιούς εργαζόμενους. Όταν και όπου χρειάζεται θα τους αντικαταστήσουν με νέους «φθηνούς» (ενοικιαζόμενους, χωρίς δικαιώματα, κτλ). Αυτό θα έχει σαν επίπτωση την διάσπαση των εργαζομένων σε πολλές ταχύτητες, και φαινόμενα ανταγωνισμού μεταξύ μας.

• Κάποιοι συνάδελφοι λένε ότι υπάρχουν ισχυρά οικονομικά κίνητρα. Όμως, από τον επόμενο κιόλας χρόνο η Διοίκηση του τραπεζικού Ομίλου εξοικονομεί € 110 εκ./έτος. Δεν μας κάνει καμιά χάρη λοιπόν, ίσα- ίσα που βγαίνει απόλυτα κερδισμένη. Πολλοί συνάδελφοι μπορεί να σκέφτονται να «προλάβουν» να φύγουν γιατί βλέπουν την καταιγίδα που έρχεται. Τους καλούμε να μείνουν, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε την μάχη όλοι μαζί, με καλύτερους όρους.

• Τα ασφαλιστικά ταμεία θα χτυπηθούν βάναυσα. Στο ήδη ελλειμματικό ταμείο υγείας, λόγω των εργασιακών σχέσεων πολλών ταχυτήτων, θα προστεθεί η μείωση των εισερχομένων εισφορών, αφού η μαζική συνταξιοδότηση οδηγεί σε απώλεια εργοδοτικής κι εργατικής εισφοράς. Καταβάλλεται μόνο η μειωμένη εισφορά του συνταξιούχου. Το ταμείο αυτασφαλείας θα επιβαρυνθεί σημαντικά καθώς βρίσκεται σε οριακό σημείο ως προς τη ρευστότητα του λόγω του κουρέματος των Ομολόγων που  είχε στην περιουσία του (με τη θετική ψήφο της ηγεσίας του ΣΥΕΤΕ). Το επικουρικό μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας και θα δεχτεί πολύ ισχυρό πλήγμα.

• Και το πιο σημαντικό. Αν αψηφήσουμε αυτήν την κίνηση της Διοίκησης, αφήνουμε ανοιχτό το παράθυρο για περαιτέρω μειώσεις προσωπικού και διάλυση αυτού που μέχρι τώρα γνωρίσαμε ως ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Ήδη, στην πρώτη συνάντηση ΟΤΟΕ – Τραπεζιτών, οι Διοικήσεις ζήτησαν «γη και ύδωρ» (15-20% μείωση αποδοχών, απορρύθμιση του ωραρίου εργασίας με αύξηση των ωρών εργασίας, κ.α.). Τους έχει ανοίξει η όρεξη, ειδικά όταν απέναντί τους βρίσκουν μία αδύναμη και συμβιβασμένη ηγεσία.

Οι καιροί είναι άγριοι, και απαιτούν από εμάς λύσεις που μπορεί να μην είχαμε σκεφτεί μέχρι τώρα. Ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι εύκολος, αλλά είμαστε σίγουροι ότι αυτός που βαδίζουμε σήμερα οδηγεί στην καταστροφή μας σαν εργαζομένους. Την μάχη αυτή πρέπει να την δώσουμε όλοι μαζί.