Μετά από 23 μέρες, ο Πάνος Ρούτσι ανακοίνωσε την παύση της απεργίας πείνας, καθώς τα αιτήματά του ικανοποιήθηκαν πλήρως. Μια εξέλιξη που αποτελεί νίκη του ευρύτερου κινήματος αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης.
Νωρίτερα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας έκανε δεκτό το αίτημα του Πάνου Ρούτσι για την εκταφή και τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων στη σορό του γιου του, Ντένις Ρούτσι, που έχασε τη ζωή του στο έγκλημα των Τεμπών. Το αίτημα δεν αφορά μόνο τον Π. Ρούτσι αλλά και άλλους συγγενείς, οι οποίοι ζητούν εκταφή και περαιτέρω διερεύνηση, επιμένοντας ότι θέλουν απαντήσεις για τις πραγματικές αιτίες θανάτου των δικών τους ανθρώπων.
Το κίνημα αλληλεγγύης
Από την πρώτη στιγμή συλλογικότητες και οργανώσεις στάθηκαν στο πλευρό του, οργανώνοντας παρεμβάσεις, πορείες και κινητοποιήσεις που κράτησαν το θέμα στην επικαιρότητα και ταυτόχρονα ασκούσαν πίεση στη δικαιοσύνη και την κυβέρνηση. Και φυσικά πολύς κόσμος αγκάλιασε την μάχη αυτή, δίνοντας το παρόν στη σκηνή που στήθηκε στο Σύνταγμα.
Στην αρχή, η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη και η κυβέρνηση επέλεξαν τη γνωστή τακτική της σιωπής και της κοροϊδίας. Προσπάθησαν να αγνοήσουν την απεργία πείνας και όταν η πίεση αυξήθηκε, προσπάθησαν να θολώσουν τα νερά, κάνοντας δεκτό το αίτημα του Π. Ρούτσι, για την εκταφή για ταυτοποίηση, αλλά όχι για ανεξάρτητες τοξικολογικές εξετάσεις.
Ήταν μια κίνηση που στόχευε στο να κατευνάσει το κύμα αλληλεγγύης, την οποία ο Π. Ρούτσι αποκάλεσε κοροϊδία. Τόσο ο ίδιος, όσο και το κίνημα αλληλεγγύης συνέχισαν. Η επιμονή και η πίεση οδήγησαν τελικά στην πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων του.
Η απεργία πείνας του Π. Ρούτσι έγινε υπόθεση όλων μας. Η αποφασιστικότητά του αγώνα του και η αλληλεγγύη που εκφράστηκε μαζικά, έδειξαν για ακόμη μια φορά ότι όταν δρούμε συλλογικά, μπορούμε να πετυχαίνουμε σημαντικές νίκες.
Όταν τα κινήματα συνδέονται
Η απεργία πείνας του Π. Ρούτσι στο Σύνταγμα έγινε το σημείο συνάντησης των αγώνων της τελευταίας περιόδου, καθώς οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο πρόσωπό του συναντήθηκαν με το κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, με τη γενική απεργία ενάντια στην 13ωρη εργασία, με την πορεία για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, με το αυτοοργανωμένο Trans Pride και με κάθε φωνή που παλεύει για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Η σύνδεση όλων αυτών των αγώνων δεν είναι τυχαία, αφού όλοι μοιράζονται τον κοινό εχθρό: την αδικία, την καταστολή και τον αποκλεισμό – και φυσικά την κυβέρνηση που εφαρμόζει όλα τα παραπάνω. Και όλοι μαζί αποδεικνύουν πως ο αγώνας για δικαιώματα και ελευθερίες πρέπει να είναι ενιαίος.
Ο αγώνας δεν τελείωσε
Η ικανοποίηση των αιτημάτων του Πάνου Ρούτσι, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εξετάσεων, είναι μια σημαντική νίκη. Όμως δεν είναι το τέλος του δρόμου. Είναι ένα ακόμα βήμα στον διαρκή αγώνα για δικαιοσύνη.
Ο αγώνας για το έγκλημα των Τεμπών δεν σταματά. Η ατιμωρησία, οι ευθύνες του κράτους και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς και οι προσπάθειες συγκάλυψης παραμένουν. Ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί και να συνδεθεί με τα υπόλοιπα κινήματα των εργαζομένων και της νεολαίας προκειμένου να διεκδικήσουμε:
- Εθνικοποίηση του ΟΣΕ – εκδίωξη της Hellenic Train χωρίς αποζημίωση.
- Εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, ώστε οι εργαζόμενοι και οι πολίτες να πάρουν στα χέρια τους την λειτουργία του σιδηροδρόμου.
- Μαζικές προσλήψεις και δημόσιες επενδύσεις που να εξασφαλίζουν ασφαλείς διαδρομές και να φθηνές, προσιτές μεταφορές για όλους.
- Ανεξάρτητη επιτροπή για την διερεύνηση όλων των πτυχών του εγκλήματος των Τεμπών με τη συμμετοχή ακαδημαϊκών/επιστημόνων, εργαζομένων στις μεταφορές και εκπροσώπων του Συλλόγου Πληγέντων.
- Τιμωρία όλων των ενόχων για το έγκλημα και τη συγκάλυψη.
