Του Χάρη Σαββίδη – συνδικαλιστικού εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Την ανασύνταξη των δυνάμεών τους και τον σχεδιασμό των επόμενων κινήσεων στον αγώνα κατά των πολιτικών της Τρόικα επιδιώκουν τις τελευταίες εβδομάδες οι δημοσιογράφοι. Η επίτευξη απαρτίας (για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες) στην έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ (24/1) γέννησε ελπίδες, που όμως τελικά διαψεύστηκαν. Η επιλογή να στηθούν κάλπες για την απόφαση της Συνέλευσης μία εβδομάδα αργότερα (30-31/1) τελικά δεν δικαιώθηκε, καθώς καμία πρόταση δεν συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία. Ολοκληρώθηκε έτσι άδοξα αυτή η προσπάθεια αλλά τα προβλήματα συνέχισαν να επιδεινώνονται.
Οι άνεργοι στα ΜΜΕ είναι ήδη χιλιάδες (πάνω από 1.000 μόνο οι δημοσιογράφοι) και σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν μερικές ακόμα χιλιάδες που έχουν μήνες να πληρωθούν (800 μόνο στην Ελευθεροτυπία). Το υποχρεωτικό «κούρεμα» των αποθεματικών των ταμείων τινάζει στον αέρα τους οργανισμούς ασφάλισης και περίθαλψης του κλάδου. Η προοπτική κατάργησης της υποχρεωτικής δημοσίευσης ισολογισμών οδηγεί σε «λουκέτο» με μαθηματική ακρίβεια πολλές μικρές πρωινές και οικονομικές εφημερίδες. Η διαφημιστική δαπάνη είναι πλέον ανύπαρκτη και η ρευστότητα των μιντιακών ομίλων εξαρτάται αποκλειστικά από τις βουλές των τραπεζών.
Οι μεγαλοεκδότες εκμεταλλεύονται τη συγκυρία για να πετσοκόψουν τους μισθούς και να περιορίσουν το προσωπικό που απασχολούν. Στα κύματα μαζικών απολύσεων δεν… παραλείπουν να ξεφορτωθούν τους μαχητικούς συνδικαλιστές. Τα συνδικαλιστικά όργανα αποδεικνύονται μέχρι σήμερα ανήμπορα να αντιδράσουν, αν και οι συσχετισμοί στις ηγεσίες τους είναι ευνοϊκοί. Στα μεγάλα ανοικτά «μέτωπα» του χώρου, το Alter και την Ελευθεροτυπία, η απεργία διαρκείας συνεχίζεται αλλά πλέον ο κίνδυνος της φθοράς μέσω της κόπωσης είναι ορατός.
Το κλίμα επιβαρύνθηκε σημαντικά στο Alter από την διακοπή της εκπομπής του σήματος που πέτυχε η εργοδοσία στις αρχές Φεβρουαρίου. Τα ξημερώματα της 23ης Φεβρουαρίου ο εκδότης Μάκης Κουρής, με τη συνοδεία εισαγγελέα, αστυνομικών δυνάμεων και εντεταλμένων από τη διοίκηση της ΔΕΗ, επιχείρησε να κόψει και το ρεύμα στο κτήριο του Alter αλλά δεν τα κατάφερε, χάρη στην κινητοποίηση απεργών στα ΜΜΕ, κατοίκων από τη γειτονιά του Περιστερίου και συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Όσο θα περνούν, όμως, οι εβδομάδες και ο αγώνας παραμένει στάσιμος, τα αντανακλαστικά θα μειώνονται.
Η θέση των εργαζομένων στα ΜΜΕ είναι δύσκολη (όπως άλλωστε και όλων των εργαζομένων) άλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Ο κλάδος της ενημέρωσης είναι νευραλγικής σημασίας ειδικά σε μια περίοδο που τραντάζονται συθέμελα το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Όταν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ καταφέρουν τελικά να «πάρουν στα χέρια τους» την ενημέρωση, ο αγώνας ολόκληρης της κοινωνίας θα αποκτήσει φωνή και εικόνα. Τα δύο απεργιακά φύλλα των εργαζομένων στην Ελευθεροτυπία και το απεργιακό δελτίο που εξέπεμπε ο Alter απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται τα αφεντικά για να παράγουν το προϊόν τους.
Ο αγώνας τώρα πρέπει να προχωρήσει ένα στάδιο παραπέρα. Θα πρέπει άμεσα να δημιουργηθούν κεντρικές δομές εναλλακτικής ενημέρωσης, υπό την αιγίδα των συνδικαλιστικών οργάνων και αξιοποιώντας τους ανέργους του κλάδου. Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο να υπάρξει μια… προειδοποιητική βολή, ώστε στην επόμενη απεργιακή αναμέτρηση (που σίγουρα δεν θα αργήσει) το «όπλο στο τραπέζι» να είναι… αποδεδειγμένα γεμάτο.
