Καθώς έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που το Ισραήλ ξεκίνησε τη γενοκτονική του επίθεση κατά του λαού της Γάζας, υποστηριζόμενο από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι διαδηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους μεγάλων πόλεων σε όλο τον κόσμο, για να καταγγείλουν τη συνενοχή των κυβερνήσεών τους στη σφαγή. Στη Ρουμανία, διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Βουκουρέστι και στην Κλουζ, ενώ σε άλλες πόλεις, όπως το Μπρασόβ, έχουν ήδη ιδρυθεί οργανώσεις που αντιτίθενται στη σφαγή των Παλαιστινίων.
Αν και η Ρουμανία είναι μία από τις λίγες χώρες της ΕΕ που αναγνωρίζει την Παλαιστινιακή Αρχή και διατηρεί διπλωματικές σχέσεις μαζί της (μέσω της Παλαιστινιακής Πρεσβείας), η ρουμανική άρχουσα τάξη είναι συνένοχη στα εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων. Η Ρουμανία διέκοψε τη χρηματοδότηση της UNRWA φέτος, ενώ επιτρέπει στην Elbit Systems, έναν παγκόσμιο ισραηλινό κατασκευαστή όπλων, να λειτουργεί πολλαπλές εγκαταστάσεις στη χώρα και να εξασφαλίζει νέες συμβάσεις με τοπικές εταιρείες. Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, καθώς οι Παλαιστίνιοι αντιμετώπιζαν βομβαρδισμούς και εθνοκάθαρση, η Ρουμανία ψήφισε νόμο που κηρύσσει την 14η Μαΐου ως «Ημέρα Φιλίας με το Κράτος του Ισραήλ». Μεγάλες πανεπιστημιακές σχολές επίσης συνεργάζονται με αμφίβολες εταιρείες στον τομέα των όπλων, όπως το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Κλουζ, το οποίο στέλνει τους φοιτητές του για πρακτική άσκηση στην Lockheed Martin. Ένα κύμα διαμαρτυριών και καταλήψεων έλαβε χώρα στην αρχή του καλοκαιριού, αλλά τα αιτήματα των φοιτητών αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις πανεπιστημιακές διοικήσεις, με πιο σοβαρή καταστολή να σημειώνεται στο Βουκουρέστι.
Παρακάτω δημοσιεύεται η ομιλία που εκφωνήθηκε από την Ομάδα Σοσιαλιστικής Δράσης (GAS), που συμμετέχει στην διεθνή πρωτοβουλία Internationalist Standpoint:
Οι τελευταίοι 12 μήνες έφεραν αδιανόητη οδύνη στους ανθρώπους της Γάζας – μια οδύνη που είναι αδύνατο να περιγραφεί με λόγια. Για τους απλούς ανθρώπους στον υπόλοιπο κόσμο, είτε στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη ή στην Αμερική, αυτοί οι 12 μήνες χαρακτηρίστηκαν από ένα βαθύ αίσθημα αδυναμίας. Λέμε «αδυναμία» επειδή η αντίθεσή τους -η αντίθεσή μας- στη γενοκτονία στη Γάζα και στον πόλεμο, που εκφράστηκε μέσω διαδηλώσεων και είναι ξεκάθαρη σε όλες τις δημοσκοπήσεις που τολμούσαν να ρωτήσουν, αγνοήθηκε από τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς μας. Πρόκειται για απόλυτη προδοσία κάθε έννοιας πολιτικής αντιπροσώπευσης από τις λεγόμενες δημοκρατίες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Και λέμε «λεγόμενες» επειδή, όπως γνωρίζουμε συχνά, οι εταιρείες φτιάχνουν τους νόμους – ιδιαίτερα, στην περίπτωση αυτή, οι εταιρείες που κατασκευάζουν όπλα.
Από την άλλη, οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής βρίσκονται παγιδευμένες στα ίδια γεωπολιτικά αδιέξοδα, ανίκανες να λάβουν αποφασιστική δράση κατά της γενοκτονίας και της ισραηλινής πολεμικής μηχανής. Οι τελευταίοι 12 μήνες αποκάλυψαν το χάος και την επισφάλεια του πολιτικού κόσμου όπως τον γνωρίζουμε – και την παράλογη φύση του.
Αλλά δεν ήταν κακή χρονιά για όλους. Οι στρατιωτικές εταιρείες είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται. Τα εργοστάσια όπλων εξασφάλισαν νέες συμβάσεις, αύξησαν τα κέρδη τους και επέκτειναν το εργατικό τους δυναμικό. Οι εταιρείες που παράγουν drones, λογισμικά για drones, εξομοιωτές εκπαίδευσης πιλότων και συστήματα ασφάλειας για το στρατό δεν έχουν κανένα παράπονο. Για παράδειγμα, η Elbit Systems, μια ισραηλινή στρατιωτική εταιρεία, έχει τρεις θυγατρικές και τέσσερα εργοστάσια στη Ρουμανία. Αυτές οι εταιρείες κατασκευάζουν εξαρτήματα για drones και λογισμικό για στρατιωτικούς πιλότους. Από τότε που ξεκίνησε η γενοκτονία, έχουν επίσης εξασφαλίσει νέα συμφωνία για την κατασκευή πυροβολικού στο Μορένι.
Φυσικά, η Ρουμανία δεν είναι μοναδική σε αυτό το θέμα. Αυτές οι εταιρείες είναι παγκόσμιες. Όπως όλες οι εταιρείες, στήνουν γραφεία όπου τους επιτρέπεται, μεταφέρουν το κεφάλαιό τους σε φορολογικούς παραδείσους και κατακερματίζουν την παραγωγή τους – ένα εξάρτημα εδώ, ένα άλλο εξάρτημα εκεί – μέχρι που καθίσταται σχεδόν αδύνατο να βρεθεί ποιος είναι υπόλογος. Και για αυτές, αυτή η χρονιά σήμαινε ανάπτυξη και κέρδος.
Η επόμενη χρονιά δείχνει επίσης ευοίωνη για την πολεμική βιομηχανία. Η κλιμάκωση του πολέμου στον Λίβανο, η οποία θα καταστρέψει την περιοχή και θα αποσταθεροποιήσει τις ζωές μας -γεωπολιτικά, στρατηγικά και ανθρωπιστικά- μεταφράζεται, για κάποιους, σε ευνοϊκές προβλέψεις και ανερχόμενες γραμμές σε γραφήματα.
Πίσω από αυτούς τους υπολογισμούς βρίσκονται επιχειρηματίες που παραμένουν αδιάφοροι για την κατάσταση του κόσμου, καθώς δεν τους επηρεάζει. Ζουν απομονωμένοι στις επαύλεις και τα γιοτ τους, προστατευμένοι από σχεδόν πλήρη ανωνυμία – οι εφημερίδες δεν γράφουν για αυτούς και οι κυβερνήσεις τους επιτρέπουν να κρύβουν τα συμφέροντά τους μέσω ενός δικτύου εταιρειών βιτρίνας. Εν τω μεταξύ, τα πρόσωπά μας φωτογραφίζονται, καταγράφονται και ελέγχονται κάθε φορά που πηγαίνουμε σε μια διαμαρτυρία. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών της Γάζας, τους ανθρώπους του Λιβάνου, ως τίποτα περισσότερο από εξαρτήματα στην παραγωγή της πολεμικής μηχανής – της δικής τους πολεμικής μηχανής.
Ποιοι πραγματικά μπορούν να σταματήσουν την πολεμική μηχανή κατά της οποίας μαχόμαστε; Οι απλοί άνθρωποι: καθημερινοί εργάτες που γυαλίζουν εξαρτήματα, μηχανικοί που σχεδιάζουν διαγράμματα, χειριστές πυρομαχικών, προγραμματιστές, γραφίστες που εικονογραφούν εγχειρίδια, λιμενεργάτες. Άνθρωποι με πολύ μικρό έλεγχο στη δουλειά τους. Η κατάσταση του κόσμου σίγουρα τους επηρεάζει, αλλά αντιδρούν με παραίτηση, επειδή η αλλαγή φαίνεται αδύνατη.
Αλλά έχουμε ευθύνη να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε την πολεμική μηχανή. Πρέπει να πούμε όχι σε αυτούς που κερδίζουν από αυτήν και πρέπει να υπενθυμίσουμε σε αυτούς που εργάζονται σε αυτήν άμεσα τη δύναμή τους. Μέσα από την εργασία μας, συντηρούμε το σύστημα που καθιστά δυνατή τη γενοκτονία – και έτσι μπορούμε επίσης να το διαλύσουμε.
Καλούμε κάθε έναν από εσάς να στραφεί ενάντια στους εργοδότες του, τα πανεπιστήμια, τους θεσμούς και τους λεγόμενους πολιτικούς αντιπροσώπους για τη συμβολή τους στη γενοκτονία στη Γάζα και στην πολεμική μηχανή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων γενικά. Μην φοβάστε να χρησιμοποιήσετε την απεργία ως μέσο διαπραγμάτευσης και επιβολής της δύναμής σας. Οι φοιτητές που έστησαν σκηνές σε πανεπιστημιακές αυλές αυτό το καλοκαίρι – στην Κλουζ, στο Βουκουρέστι και σε όλο τον κόσμο – έχουν ανοίξει το δρόμο για αυτό και έχουν δείξει ότι υπάρχει δύναμη στην ενότητά μας. Όταν είμαστε ενωμένοι, δεν μπορεί να μας αγγίξει η καταστολή, τουλάχιστον χωρίς συνέπειες για αυτούς που την ασκούν. Ας γενικεύσουμε την εξέγερση!
