Άρθρο της σύνταξης από το νέο «Ξ» που κυκλοφορεί από σήμερα (τεύχος 413, 17 Ιουνίου – 1 Ιουλίου)
Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί κουρασμένη και αγανακτισμένη την πορεία των λεγόμενων «διαπραγματεύσεων». Μόνο που αυτή η κούραση και αγανάκτηση με τους δανειστές αρχίζει να μετατρέπεται και σε απογοήτευση προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για πρώτη φορά από τις εκλογές μέσα στα εργατικά και λαϊκά στρώματα πληθαίνουν οι φωνές του είδους «είδαμε και τον ΣΥΡΙΖΑ», «τελικά όλοι ίδιοι είναι» κοκ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μην υποτιμήσει τη σημασία αυτών των μηνυμάτων. Βέβαια εξακολουθεί να διατηρεί προβάδισμα απέναντι στη ΝΔ, όμως όλες οι δημοσκοπήσεις το εμφανίζουν διαρκώς μειούμενο. Σε κάποιες περιπτώσεις η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είναι λίγο πάνω από 10% όταν δεν έχουν περάσει ούτε 3 μήνες, απ’ όταν ήταν στο 25%.
Η εικόνα της απογοήτευσης διαπερνά και την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Η βάση νοιώθει ως ένα βαθμό προδομένη και παγιδευμένη. Νοιώθει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει βασικές θέσεις για τις οποίες ο ελληνικός λαός τον ψήφισε.
Οι «κόκκινες» γραμμές ξεθωριάζουν
Οι «κόκκινες γραμμές» στις οποίες προσπαθεί να επιμείνει η ηγεσία είναι πολύ μακριά από το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης. Και το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης είναι πολύ μακριά από τα μέτρα που πραγματικά απαιτούνται για να υπάρξει διέξοδος από την κρίση! Ακόμα χειρότερα οι «κόκκινες γραμμές» μπάζουν νερά από πολλές μεριές…
Οι δανειστές θέλουν να γονατίσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και να την αναγκάσουν να υποταχτεί – να εφαρμόσει αντίστοιχες πολιτικές μ’ αυτές που εφάρμοζαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κάνουν με άλλα λόγια τη δουλειά τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, ή καλύτερα η ηγεσία του, που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης, τι κάνει;
Λέει ότι αν χρειαστεί ρήξη, τότε θα έχουμε ρήξη! Όμως, ενώ μιλά για την πιθανότητα «ρήξης» δεν παρουσιάζει κάποιο σχέδιο γι’ αυτήν! Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει είναι πόσο το εννοεί όταν το αναφέρει;
Γιατί «ρήξη» ή «σύγκρουση» σημαίνει έξοδο από το ευρώ! Είτε γρήγορα και άμεσα, είτε μέσα από μια πιο αργή μεταβατική διαδικασία, η σύγκρουση με τους δανειστές οδηγεί σε έξοδο από το ευρώ! Αυτό το ξέρει η ηγετική ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί δεν το λέει, λοιπόν, ανοιχτά, δημόσια και καθαρά, στον ελληνικό λαό, για να τον προετοιμάσει γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
Τα ΜΜΕ των εργολάβων και εφοπλιστών…
Ακριβώς επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίγει αυτό το ζήτημα με τρόπο καθαρό και αποφασιστικό, τα ΜΜΕ των εργολάβων και των εφοπλιστών μπορούν και σπεκουλάρουν διαρκώς με τις διαθέσεις του ελληνικού λαού, φτιάχνοντας δημοσκοπήσεις που έχουν ένα και μόνο σκοπό: να πείσουν ότι ο ελληνικός λαός θέλει πάση θυσία να μείνει στο ευρώ, και γι’ αυτό πρέπει η κυβέρνηση να υποχωρήσει στις πιέσεις των δανειστών.
Ακόμα και οι δικές τους κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, όμως, τους διαψεύδουν, όπως έχουμε δείξει σε πάμπολλα άρθρα μας.
Λένε ψέματα – μια «τέχνη» που ξέρουν πάρα πολύ καλά…
Τα ποσοστά της κοινωνίας που είναι έτοιμα για σύγκρουση, αν και όταν αυτή είναι αναγκαία για να διασφαλιστούν το βιοτικό επίπεδο και τα βασικά δικαιώματα, είναι πάρα πολύ ψηλά σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις!
Αυτό δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία θέλει τη σύγκρουση και τη ρήξη καθ’ εαυτή, ή ότι θέλει την επιστροφή στη δραχμή καθ’ εαυτή! Γιατί να τα θέλει άλλωστε;
Ο κόσμος ασφαλώς προτιμά ένα σταθερό νόμισμα από ένα που κινδυνεύει με αστάθεια, και προτιμά να αποφύγει τη ρήξη αν αυτή αποφεύγεται.
Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν είναι έτοιμος για μεγάλες συγκρούσεις όταν καταλάβει πως αυτές είναι απαραίτητες. Κι αυτό, επαναλαμβάνουμε, το επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις αν τις κοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια.
Αυτό δε, συμβαίνει τη στιγμή που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να μιλήσει καθαρά για ρήξη, αρνείται να προτείνει ένα σχέδιο για το πώς θα αντιμετωπιστεί μια σύγκρουση με τους δανειστές.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει και προτείνει στον ελληνικό λαό «ρήξη» συνοδεύοντας την πρόταση αυτή με σχέδιο εξόδου από την κρίση, η ανταπόκριση του ελληνικού λαού θα είναι μεγαλειώδης!
Αυτές εξάλλου είναι οι παραδόσεις του ελληνικού εργατικού κινήματος και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων όποτε χρειάστηκε να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους!
Τι σημαίνει σχέδιο
Ας μιλήσουμε όμως για κάποια βήματα «ρήξης» χωρίς τη μεταφυσική διάσταση και την καταστροφολογία που του προσδίδει η άρχουσα τάξη.
Όταν στις 5 Ιούνη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πλήρωσε τη δόση στο ΔΝΤ, δεν έπεσε «ο ουρανός στο κεφάλι μας» – είμαστε ακόμα ζωντανοί!
Αν στις 30 Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πληρώσει τις επόμενες δόσεις στη συμμορία των «Θεσμών», όπως πρέπει, θα συνεχίσουμε να είμαστε ζωντανοί – κι ο ουρανός θα παραμένει στη θέση του.
Οι «θεσμοί» πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων και περιορισμούς στις αναλήψεις από τις τράπεζες (όπως ακριβώς είχε γίνει στην Κύπρο, μετά από πρόταση της ίδιας της Τρόικα).
Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε αρνητικά! Γιατί; Από πότε η Αριστερά γίνεται υπερασπιστής της ελεύθερης (και ασύδοτης) κίνησης των κεφαλαίων στις διεθνείς αγορές;
Είναι τραγικό! Ένα μέτρο που θα έπρεπε η κυβέρνηση της Αριστεράς να το επιδιώκει έτσι ώστε να σταματήσει το μεγάλο κεφάλαιο να κερδοσκοπεί και οι πλούσιοι να βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και να απειλούν το τραπεζικό σύστημα με κατάρρευση, το πρότεινε η ΕΕ (οι «θεσμοί») και η κυβέρνηση το αρνήθηκε!
Κι όμως απ’ αυτά τα μέτρα θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει από μόνη της η κυβέρνηση:
- Σταμάτημα καταβολής των δόσεων στους δανειστές (όπως έκανε στις 5/6).
- Έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων ώστε να μην φεύγει ο παραγόμενος πλούτος στο εξωτερικό.
Έχοντας πάρει αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να προετοιμαστεί για μετάβαση, σταδιακά, σε εθνικό νόμισμα συνδεδεμένο όμως με μια σειρά σοσιαλιστικά μέτρα. Γιατί η δραχμή από μόνη της, στα πλαίσια δηλαδή του καπιταλισμού, δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα με τα οποία είμαστε αντιμέτωποι.
Σοσιαλιστικά μέτρα σημαίνουν μια σειρά από αναγκαία για τη λειτουργία της οικονομίας και για την επιβίωσή μας βήματα: εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης με βάση εθνικούς φορείς ανά κλάδο παραγωγής, διαγραφή των χρεών των μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών που κατέστρεψε η κρίση, μακροχρόνια άτοκα δάνεια σε μικρές επιχειρήσεις, επαγγελματίες και μικρούς μη κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς, δημοκρατία στην παραγωγική διαδικασία με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση σ’ όλο το φάσμα της οικονομίας.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση υπάρχει προοπτική – όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης οι οποίοι θα στηρίξουν και θα αγκαλιάσουν την πρωτοβουλία και την προοπτική που τους προσφέρει το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Στη βάση ενός τέτοιου σοσιαλιστικού προγράμματος υπάρχει προοπτική και ελπίδα. Στη βάση του καπιταλισμού που βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο βαθιά διεθνή κρίση του από τη δεκαετία του 30, καμία.
