Ασθενής εισέρχεται στις 24 Ιανουαρίου στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας και πριν την εγχείρηση ενημερώνει ότι ζει με τον HIV.
Δύο μέρες μετά, μία νοσοκόμα τον πληροφορεί ότι θα τον μεταφέρουν σε άλλον θάλαμο επειδή είναι οροθετικός και χρησιμοποιεί την ίδια τουαλέτα με τους άλλους ασθενείς του ίδιου θαλάμου. Ο ασθενής, σε κατάσταση σοκ, πίστευε πως η νοσοκόμα του έκανε πλάκα, αλλά όπως του είπε, αυτή είναι η «πολιτική του νοσοκομείου». Της απάντησε πως αυτό που κάνει το νοσοκομείο είναι παράνομο και μπορεί να τους κάνει καταγγελία.
Ο ασθενής επιστρέφει στον θάλαμό του, αφού του το ζήτησε η νοσοκόμα καθώς του είπε ότι θα μιλήσει με τον διευθυντή.
Φτάνει η ώρα του μεσημεριανού, το φαγητό σερβίρεται και τότε ο ασθενής βρίσκεται σε δεύτερο σοκ. Αντιλαμβάνεται ότι όλες αυτές τις μέρες, όσο οι υπόλοιποι ασθενείς του θαλάμου έτρωγαν και έπιναν σε κανονικά σερβίτσια, ο ίδιος έτρωγε σε πλαστικά πιάτα, χρησιμοποιούσε πλαστικά μαχαιροπίρουνα και έπινε σε πλαστικά ποτήρια.
Σηκώνεται με σκοπό να πάει ξανά στο γραφείο της νοσοκόμας και της λέει:
«Ώστε έτσι, μας έχετε για ζώα; Άλλος θάλαμος και πλαστικά πιάτα μιας χρήσης;».
Πλαστικό σερβίτσιο για τον ασθενή με HIV 
Κανονικό σερβίτσιο για τους υπόλοιπους ασθενείς
Επιστρέφει στον θάλαμο και έπειτα από 10 λεπτά μπαίνει στον θάλαμο η νοσοκόμα και με δυνατή φωνή, για να το ακούσουν όλοι στον θάλαμο, του λέει:
«Μίλησα με τον διευθυντή και μου απάντησε ότι θα μείνεις στον ίδιο θάλαμο και ότι και καλά σιγά το πρόβλημα αφού κανένας δεν πρόκειται εδώ μέσα να κάνει σεξ μαζί σου».
Υπάρχει όντως πρόβλημα με τους ασθενείς με HIV;
Αρκετοί/ες είναι αυτοί/ες που ζουν με τον φόβο ότι ο HIV μπορεί να μεταδοθεί πολύ εύκολα «με το παραμικρό» και πρέπει να παίρνουν σοβαρά μέτρα προστασίας και προφύλαξης. Ή ότι οι οροθετικοί είναι βρώμικοι και πρέπει να μπαίνουν σε καραντίνα, ειδικά στα νοσοκομεία. Οι «καθαροί» με τους καθαρούς και οι οροθετικοί με τους οροθετικούς. Είναι βάσιμος τελικά αυτός ο κίνδυνος και ο πανικός που δημιουργείται σχετικά με την μετάδοση του HIV και το πόσο επικίνδυνο μπορεί να προβεί για την υγεία των ατόμων που μένουν στον ίδιο θάλαμο νοσοκομείου αλλά και για το ίδιο το νοσοκομείο;
Ο HIV δεν μεταδίδεται με την κοινή χρήση τουαλέτας και ντους. Ο ιός δεν μεταδίδεται ούτε με τα ούρα, ούτε με τα κόπρανα, ούτε μέσω των καθισμάτων της τουαλέτας.
Ο HIV δεν μεταδίδεται ούτε με την κοινή χρήση οικιακών σκευών ούτε με το σάλιο. Ένα άτομο που δεν ζει με τον HIV, μπορεί να φάει από το ίδιο πιάτο και να χρησιμοποιήσει το ίδιο μαχαιροπίρουνο με ένα άτομο που ζει με HIV και να μην του μεταδοθεί ο ιός.
Ο HIV δεν μεταδίδεται με την χειραψία, την αγκαλιά, το φιλί, τα δάκρυα, τον ιδρώτα, το μασάζ. Ο HIV δεν μεταδίδεται με κανενός είδους κοινωνικής συναναστροφής και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος συναναστροφής και συγκατοίκησης με ένα άτομο που ζει με τον ιό.
Συνοψίζοντας, δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού επειδή ένα οροθετικό άτομο νοσηλεύεται στον ίδιον θάλαμο με άλλους ασθενείς. Με την απομόνωση σε άλλο θάλαμο, με την χρήση τουαλέτας μόνο από τον ίδιον, με τον φόβο μην μεταδοθεί ο ιός σε άλλους ασθενείς και με την χρήση πλαστικών οικιακών σκευών μιας χρήσης, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός, η συνέχιση των μύθων και των προκαταλήψεων, με αποτέλεσμα τα άτομα που ζουν με τον HIV καταλήγουν να γίνονται στόχος.
HIV και στίγμα
Είναι θλιβερό και ανεπίτρεπτο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να έχει άγνοια περί μετάδοσης του HIV και να ενισχύει το στίγμα γύρω από αυτό. Να περιθωριοποιεί τους ασθενείς και να τους αντιμετωπίζει με τον χειρότερο τρόπο. Είναι πραγματικά λυπηρό όταν ελπίζεις ότι σε ένα νοσοκομείο όπου υπάρχει όλη η γνώση γύρω από τον HIV, τελικά να αντιμετωπίζεις και εκεί τον στιγματισμό, τις διακρίσεις, ακόμη και τον εξευτελισμό.
Ένα σύστημα υγείας χωρίς διακρίσεις
Θέλουμε ένα δημόσιο σύστημα υγείας που να στηρίζει πλήρως τους ασθενείς με HIV. Να μην γίνεται καμία διάκριση και καμία διαπόμπευση ασθενών. Όλοι οι ασθενείς να έχουν ίση μεταχείριση και να νιώθουν το ίδιο ασφαλείς, τηρώντας το ιατρικό απόρρητο. Να μην μεταφέρονται και να νοσηλεύονται σε ξεχωριστές κλίνες, «πατώντας» πάνω στην αξιοπρέπειά τους. Ασθενείς, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και πολίτες πρέπει να παλέψουμε από κοινού για όλα τα παραπάνω.
