Μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιούνη, όλη η Αριστερά θα έπρεπε να είχε επιδιώξει τη συνεργασία με στόχο να γυρίσει σελίδα για τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απευθύνει ενωτικό κάλεσμα σε όλη την Αριστερά, όμως η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε, συνεχίζοντας την απαράδεκτη στάση της ολοκληρωτικής απομόνωσης και καταγγελίας της υπόλοιπης Αριστεράς, κρατώντας για τον εαυτό της το φωτοστέφανο του μοναδικού αληθινού αριστερού. Αρνητική ήταν επίσης η στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρότι η τελευταία συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά επίπεδα. Και στους δύο χώρους, σαν αποτέλεσμα, υπάρχουν αντιδράσεις σε επίπεδο βάσης και μεσαίων στελεχών και τάσεις παραπέρα μείωσης των ποσοστών στις εκλογές της 17ης Ιούνη.
Με τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας, η μάχη για την ανατροπή της βαρβαρότητας του Μνημονίου, η μάχη για τη συντριβή των κομμάτων που κατάστρεψαν τις ζωές της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων εργαζομένων, νέων, κλπ, μεταφράζεται στην στήριξη του μόνου πολιτικού φορέα που μπορεί να λειτουργήσει σαν το «εργαλείο» για να επιτευχθούν αυτοί οι άμεσοι στόχοι και να προκύψει μια αριστερή διακυβέρνηση: κι αυτό το «εργαλείο» είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η συνεργασία της Αριστεράς και ο στόχος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς
Οι επιφυλάξεις και οι διαφωνίες του «Ξ» με το πρόγραμμα και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είναι γνωστές σε όσους κινούνται στο χώρο της Αριστεράς και παρακολουθούν τις εξελίξεις. Μαζικά κομμάτια της Αριστεράς και πάρα πολλοί αγωνιστές στη βάση του εργατικού κινήματος έχουν αντίστοιχες επιφυλάξεις και διαφωνίες.
Η συνεργασία της Αριστεράς όμως και ο στόχος για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αποτελούν το μόνο τρόπο για να εμποδιστούν τα κόμματα του δικομματισμού και του Μνημονίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να συνεχίσουν το ανελέητο και καταστροφικό τους έργο. Αποτελεί το μόνο δρόμο για να εμποδιστεί ο δρόμος στην ακροδεξιά και ειδικά τη φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Αποτελεί το μόνο τρόπο να χτίσουμε ένα ανάχωμα στην επίθεση της Τρόικας για να μπορέσει το κίνημα να φρενάρει την επίθεση που δέχεται και να μπει στην αντεπίθεση.
Η υπόλοιπη Αριστερά θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ με την κατανόηση, πάντα, ότι η εκλογική συνεργασία της Αριστεράς δεν στερεί από κανένα κομμάτι της, την ανεξαρτησία – ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική. Η ανεξαρτησία αυτή πρέπει να θεωρείται δεδομένη και το ίδιο ισχύει για τη διαπάλη μέσα στις γραμμές της Αριστεράς η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσει το μαζικό κίνημα της χώρας μας να βρει το δρόμο του και να ξεφύγει από τα καταστροφικά δεσμά του καπιταλιστικού συστήματος.
Όμως η διαπάλη αυτή πρέπει να γίνεται μέσα στα πλαίσια των κοινών ενωτικών αγώνων για να μπορέσει η κοινωνία να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις που δέχεται, να σημειώσει νίκες, σε μια εποχή απανωτών ηττών, και να μπει στην αντεπίθεση. Και η εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας στις 17 Ιούνη είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά πεδία που σήμερα απαιτούν συνεργασία και ενωτικές πρωτοβουλίες.
Με ποιο τρόπο θα βγει η οικονομία απ’ την ύφεση;
Σήμερα η κοινωνία ζητά απαντήσεις για το πώς θα ξεφύγει η οικονομία μας από την δίνη της κρίσης στην οποία βρίσκεται.
Μια σειρά από μέτρα όπως η άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και η εθνικοποίηση των μεγάλων στρατηγικών επιχειρήσεων, είναι όχι απλά απαραίτητα αλλά κρίσιμα για να μπορέσει η ελληνική οικονομία να «συνέλθει» από την καταστροφική ύφεση στην οποία βρίσκεται.
Οι εθνικοποιήσεις από μόνες τους δεν είναι αρκετές. Γιατί πρέπει αυτές οι επιχειρήσεις να λειτουργούν με στόχο το γενικό καλό και να υπηρετούν την κοινωνία. Γι’ αυτό χρειάζεται να θεσμοθετηθεί ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος και διαχείριση ώστε οι εργαζόμενοι και η κοινωνία να ελέγχουν τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση και τις σπατάλες, την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή από τους διάφορους επιτήδειους.
Έτσι θα γίνει δυνατός ο σχεδιασμός της οικονομίας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Χρειάζεται, σαν πρώτα και άμεσα βήματα, να γίνουν μαζικές προσλήψεις και επενδύσεις στους τομείς στους οποίους υπάρχουν επείγουσες ανάγκες, όπως η Παιδεία και η Υγεία. Στους τομείς οι οποίοι μπορούν να συμβάλουν ώστε να μπει η οικονομία γρήγορα σε τροχιά ανάπτυξης, όπως οι υποδομές. Και στους τομείς στους οποίους η οικονομία έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως τον αγροτικό τομέα, τον τουρισμό, τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, κλπ.
Σοσιαλιστικό πρόγραμμα
Μια τέτοια πολιτική δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετηθεί από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ή από το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές – γιατί αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για ένα πράγμα: την κερδοφορία. Και σήμερα, που η εσωτερική αγορά έχει υποστεί ολοκληρωτική καθίζηση αυτοί όλοι, όχι μόνο δεν επενδύουν, αλλά παίρνουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό – και μετά μας παραδίδουν και μαθήματα πατριωτισμού!…
Μια τέτοια πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από μια κυβέρνηση που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Στηριγμένη όχι απλά στις ψήφους του εκλογικού σώματος, αλλά στη ζωντανή δράση και πρωτοβουλίες των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων, μέσα από τις συνελεύσεις και τις επιτροπές τους, στους διάφορους εργατικούς χώρους, τις γειτονιές και τα τοπικά κινήματα.
Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος να διασωθεί το βιοτικό επίπεδο, το δικαίωμα στην απασχόληση, η Υγεία, η Παιδεία, οι συντάξεις, το κοινωνικό κράτος, κλπ, είναι η πάλη γι’ αυτά τα «καθημερινά» να συνδυαστεί με μέτρα όπως τα πιο πάνω τα οποία στην ουσία τους αφαιρούν την εξουσία από το μεγάλο κεφάλαιο και να την μεταφέρουν στην κοινωνία και τους εργαζόμενους.
Αυτή είναι η ουσία και το περιεχόμενο ενός σοσιαλιστικού προγράμματος – που θα φέρνει σε πέρας την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και θα βάζει τις βάσεις για μια εναλλακτική κοινωνία σοσιαλιστική. Που θα σχεδιάζει την οικονομία για τις ανάγκες του συνόλου κι όχι του κέρδους και θα στηρίζεται στην εργατική δημοκρατία και τον πολυκομματισμό μη έχοντας καμία σχέση με τα δικτατορικά σταλινικά καθεστώτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης και Κίνας του Μάο Τσε Τουνγκ.
Είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν έχει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Όμως η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, και η εκλογή μιας αριστερόστροφης κυβέρνησης με βάση τον ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσουν τη δυνατότητα στο μαζικό κίνημα να παλέψει κάτω από πιο ευνοϊκούς όρους για όλα αυτά.
Μαζί με τους εργαζόμενους του Νότου και της υπόλοιπης ΕΕ
Η πάλη γι’ αυτά τα ζητήματα πρέπει να συντονιστεί με τους εργαζόμενους της υπόλοιπης Ευρώπης, ενάντια στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, για την Ευρώπη των εργαζομένων και του σοσιαλισμού. Αυτά δεν αποτελούν κάποιου είδους εμμονές σε ιδεολογικά στερεότυπα, αποτελούν το μόνο πρακτικό δρόμο εξόδου από την κρίση και για την ικανοποίηση των πιο στοιχειωδών αναγκών των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Σήμερα οι συνθήκες για κάτι τέτοιο υπάρχουν και κάθε μέρα που περνάει διαμορφώνονται όλο και περισσότερο. Γιατί η κρίση είναι πανευρωπαϊκή, και όλοι οι εργαζόμενοι ειδικά στις χώρες του Νότου αλλά όχι μόνο, υποφέρουν, και το παράδειγμα που μπορούμε να τους δώσουμε εμείς μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει καταλυτικά για όλη την Ευρώπη.
Και με το ευρώ;
Οι ηγεμόνες της ΕΕ απειλούν με έξωση από το € στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της. Η απάντηση του ελληνικού εργατικού κινήματος προς τους δανειστές πρέπει να είναι «κύριοι το πάρτι σας τελείωσε – το ελληνικό εργατικό κίνημα αρνείται να στηθεί στα 6 μέτρα για να απολαμβάνετε εσείς τα κέρδη σας».
Το αν από κει και πέρα, θα μπορέσει η Τρόικα να πετάξει την Ελλάδα εκτός ευρώ, εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο το ελληνικό εργατικό κίνημα θα έχει τη συμπαράσταση του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος και ειδικά του Νότου από το βαθμό στον οποίο η δική μας πάλη γίνει καταλύτης για παρόμοιες εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αλλά και στην περίπτωση που η Ελλάδα υποχρεωθεί από την ΕΕ της Μέρκελ και των πολυεθνικών να φύγει από το ευρώ, ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός όπως τον περιγράφουμε παραπάνω, θα επιτρέπει τη σταδιακή μετάβαση σε ένα εθνικό νόμισμα (τη δραχμή) αποτρέποντας το σοκ και την βύθιση της οικονομίας σε μεγαλύτερη κρίση. Και θα την βοηθήσει να ανακάμψει πολύ γρήγορα.
Στο τέλος-τέλος όμως οι μόνοι που δεν μπορούν να «κινδυνολογούν» με έξοδο από το ευρώ είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Γιατί, εδώ και καιρό, η Ελλάδα απειλείται με έξοδο από το € κι αυτό αποτελεί καθημερινή κουβέντα στα διεθνή επιτελεία και διεθνή ΜΜΕ (εδώ και δύο χρόνια) και κάθε μέρα που περνάει αυτό εντείνεται. Είναι ακριβώς οι πολιτικές της Τρόικα και η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που είναι διεθνής, που οδηγούν στην έξοδο από το € και όχι η προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης.
Ιστορικά καθήκοντα
Το ελληνικό εργατικό κίνημα και η ελληνική Αριστερά χρειάζονται ένα πρόγραμμα όπως το πιο πάνω για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα ιστορικά καθήκοντα που προκύπτουν. Η Αριστερά είχε ξανά ιστορικές ευκαιρίες στο παρελθόν αλλά δυστυχώς χάθηκαν όλες, οδηγώντας σε τραγωδίες του ενός ή του άλλου είδους. Η βασική αιτία πίσω απ’ όλες αυτές, δεν ήταν άλλη από την άρνηση της Αριστεράς να συνδέσει τους καθημερινούς αγώνες με ένα πρόγραμμα ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου και με την πρόταση για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία, στηριγμένη στην εργατική δημοκρατία και τον πολυκομματισμό.
Σήμερα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει ξανά μια ιστορική ευκαιρία στο κίνημα. Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Με αυτά τα δεδομένα και μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια το «Ξ» στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές σαν το απαραίτητο άμεσο βήμα για να συντριβούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να ανακάμψει το κίνημα από την συντριπτική επίθεση που δέχεται όλο αυτό το διάστημα.
Για να μπορέσει το κίνημα στη συνέχεια να προχωρήσει στα επόμενα βήματα, να πάρει δρόμο η Τρόικα, να στείλουμε μήνυμα αντίστασης και ελπίδας στους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη, να ξαναζωντανέψουμε το όραμα του σοσιαλισμού και της εναλλακτικής κοινωνίας στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που ζούμε καθημερινά.
