Του Νίκου Αναστασιάδη
Το να πει κανείς ότι ο νέος προϋπολογισμός περιλαμβάνει «νέα» μέτρα που χτυπούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα δεν νομίζουμε να κάνει έκπληξη σε κανένα. Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στην προηγούμενη και στην «νέα» κυβέρνηση είναι η σταθερότητα σε μια και μοναδική «αρχή»: την κρίση θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι για να σώσουν τις τράπεζες και τους καπιταλιστές.
Πογκρόμ στα εισοδήματα των εργαζομένων- ασυλία στο κεφάλαιο
Νέους φόρους 2,57 δις € θα πληρώσουν εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και ελεύθεροι επαγγελματίες λόγω της μείωσης του αφορολογήτου ορίου, των περικοπών στις φοροαπαλλαγές, της έκτακτης εισφοράς και της κατάργησης της έκπτωσης λόγω αποδείξεων. Η αύξηση των φόρων σε σχέση με πέρσι είναι της τάξης του 30% (1)!
Την ίδια στιγμή, λιγότερους φόρους κατά 608 εκ € θα πληρώσουν οι επιχειρήσεις καθώς ο συντελεστής της φορολογίας των κερδών τους έχει μειωθεί από 24% σε 20% (2)!
Επιβάρυνση για ακόμα 2,65 δις € θα πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων (μέσω του νέου χαρατσιού στους λογαριασμούς της ΔΕΗ κυρίως). Την ίδια στιγμή απώλειες 60 δις € έχει το ελληνικό δημόσιο από την φοροδιαφυγή (κυρίως των μεγαλοοφειλετών) (2). Σύνολο πρόσθετων φορολογικών βαρών πάνω από 5 δις €.
Προσθέστε σε αυτά και τα 1.9 δις € λιγότερα που προβλέπονται στον προϋπολογισμό για μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Και μην φανταστείτε ότι αυτό αφορά τα ακριβοπληρωμένα στελέχη αλλά εργαζόμενους που έχουν ήδη χάσει 40-50% του μισθού τους. Πρακτικά σημαίνει ακόμα απολύσεις («εργασιακή εφεδρεία») λιγότερους δασκάλους, λιγότερους νοσηλευτές, άρα περισσότερα έξοδα της κάθε οικογένειας για να πληρώσει κοινωνικές υπηρεσίες.
Τέλος, τα 9,3 δις € που προβλέπονται – στην καλύτερη των περιπτώσεων – από τις αποκρατικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και πώληση κρατικών ακινήτων αποτελούν ξεπούλημα ολκής δημόσιου πλούτου σε εξευτελιστικές τιμές.
Και μέσα σε όλα αυτά άνοδος των τιμών!
Το οικονομικό επιτελείο παρουσιάζει σαν επίτευγμα τον χαμηλό πληθωρισμό, που τον υπολογίζουν μάλιστα στο 0,6% για το 2012. Η αλήθεια είναι βέβαια πολύ διαφορετική για τα λαϊκά στρώματα, που παρά την κρίση βλέπουν το εισόδημα τους να ροκανίζεται από την αύξηση των τιμών, ειδικά των τροφίμων, που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους.
Τα στοιχεία για το διάστημα Οκτώβρη 2010 με Οκτώβρη 2011 δείχνουν τις εξής αυξήσεις (3): Ζάχαρη 21,6%, καφές 8,1%, αναψυκτικά 7,6%, νωπά ψάρια 7,4%, χυμοί φρούτων 7%, νωπά φρούτα 5,5%, έλαια και λίπη 4,6%, γαλακτοκομικά και αυγά, δημητριακά 3,4%, πετρέλαιο θέρμανσης 34,2%, φυσικό αέριο 24,7%, ηλεκτρικό ρεύμα 3,4%.
«Αεράτος» προϋπολογισμός
«Όχι νέα μέτρα το 2012, στο βαθμό που εφαρμοστούν αυτά» μας είπε ο Βενιζέλος στην συνέντευξη που έδωσε. Αυτό βέβαια κάτι μας θυμίζει. Κάθε φορά τα μέτρα είναι «τελικά», αλλά μετά οι προβλέψεις δεν πιάνονται και πρέπει να πάρουμε καινούρια, «εκτάκτως». Μόνο που είναι δεδομένο ότι οι προβλέψεις δεν πρόκειται να πιαστούνε. Και να το δώσουμε με δυο μόνο χτυπητά παραδείγματα. Ο προϋπολογισμός έχει φτιαχτεί με δεδομένο μια ύφεση της τάξης του 2,8% από 5,5% φέτος. Βέβαια πέρσι η τρόικα είχε προβλέψει ύφεση 3%, και τους βγήκε… διπλάσιο. Τόσο έγκυρες προβλέψεις κάνουν! Την ανεργία την έχουν υπολογίσει για το 2012 στο 17,1%, ενώ στην πραγματικότητα είναι ήδη στο 23% (σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, και δημοσκοπήσεις, πχ της VPRC) και ανεβαίνει (που να το ξέρουν αυτοί βέβαια όταν κυκλοφορούν μόνο στις καλές συνοικίες μέσα σε λιμουζίνες…).
Είναι λάθος το σχέδιο;
Το αν είναι λάθος ή όχι το οικονομικό σχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός.
Από την πλευρά των εργαζομένων είναι εμφανώς λάθος. Μειώνει κατακόρυφα τα εισοδήματα, κάνει με αυτό τον τρόπο αφαίμαξη χρημάτων από την αγορά, αυτό οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, κάτι το οποίο μειώνει τα έσοδα του κράτους από φόρους, κάτι που οδηγεί στην λήψη νέων μέτρων και φτου και από την αρχή. Όλη αυτή η μαύρη τρύπα γίνεται υποτίθεται για να μαζέψουμε λεφτά και να μπορέσουμε να αποπληρώσουμε το χρέος, το οποίο όμως διαρκώς αυξάνεται και όλες οι σοβαρές προβλέψεις λένε ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να αποπληρωθεί.
Από την πλευρά του μεγάλου κεφαλαίου βέβαια τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στις τράπεζες δίνει διαρκώς ενέσεις κρατικής ρευστότητας, μειώνει την φορολογία των κερδών, εισάγει προνομιακή μεταχείριση για «fast track» επενδύσεις, ξεπουλάει όσο-όσο πολύτιμη δημόσια περιουσία, κλείνει δημόσιες υπηρεσίες αφήνοντας χώρο για την ιδιωτική κερδοφορία. Από την δικιά τους την πλευρά λοιπόν το σχέδιο μάλλον μοιάζει πολύ πετυχημένο.
Το ζήτημα είναι να δούμε καθαρά σε ποια πλευρά ανήκουμε εμείς, και να πάρουμε συνειδητά θέση στον ταξικό αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη.
_____________________
Σημειώσεις:
1 Καθημερινή online 18/11
2 Ημερησία online 18/11
3 Στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Αρχής, «Ριζοσπάστης» 10/11
