Κανείς δεν έχει πια αμφιβολία ότι η επίθεση της ΝΔ στα εισοδήματα και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά. Ο προϋπολογισμός του 2006 δεν αποτελεί παρά το βασικό εργαλείο αυτής της επίθεσης.
Το “μαγείρεμα” αριθμών και ποσοστών ακόμα συνεχίζεται, ωστόσο οι βασικές προβλέψεις του προϋπολογισμού έχουν διαγραφεί πια με αρκετή σαφήνεια: Οι αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις δεν θα φτάσουν παρά στο μισό του επίσημου πληθωρισμού (γύρω στο 2%, με πληθωρισμό 3,9%). Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται. ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, Ταχ. Ταμιευτήριο, Αγροτική Τράπεζα, ΟΠΑΠ κλπ παραχωρούνται σε ιδιώτες σε ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά, εκχωρώντας μάλιστα τα πιο κερδοφόρα τους κομμάτια. Έτσι, το κράτος ουσιαστικά μένει μόνο με τα ελλείμματα, χάνοντας τεράστια ποσά από τα μερίσματα που λάμβανε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Στον τομέα των φορολογικών εσόδων, παρά τα ψέματα περί “μη εφαρμογής νέων φορολογικών μέτρων”, η εικόνα είναι τραγική και για το 2006: Οι έμμεσοι φόροι, που είναι ήδη οι υψηλότεροι σε όλη την ΕΕ, αυξάνονται κατά 8,4% (με τον ΦΠΑ να παίρνει τη μερίδα του λέοντος) ενώ οι άμεσοι μόνο κατά 6%. Μάλιστα η αύξηση των άμεσων φόρων θα προέλθει κυρίως από τα φυσικά πρόσωπα, ενώ οι επιχειρήσεις θα κληθούν να πληρώσουν μόνο 2,5% περισσότερα από πέρυσι, δηλαδή λιγότερα από τον πληθωρισμό, λιγότερα και από το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ. Άρα οι ελαφρύνσεις για το κεφάλαιο συνεχίζονται για μια ακόμα χρονιά!
Η εικόνα συμπληρώνεται αν δούμε το κομμάτι των δαπανών: Το τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες οδήγησε φέτος δεκάδες οργανισμούς και ιδρύματα να μην διαθέτουν κονδύλια ούτε για τη μισθοδοσία και την προμήθεια καυσίμων. Και όμως, για το 2006 ο περιορισμός των δαπανών συνεχίζεται. Ενδεικτικά, οι δαπάνες του υπουργείου Απασχόλησης προβλέπεται να αυξηθούν κατά 7,6% έναντι 10,5% το 2005, του υπουργείου Παιδείας κατά 7% έναντι 7,5% και του υπουργείου Υγείας κατά 5,5% έναντι 5,7%. Ωστόσο δεν θα είναι όλα τα υπουργεία δυσαρεστημένα: Οι δαπάνες για εξοπλισμούς αυξάνονται κατά 6,1%, έναντι 4,6% για το 2005! Η δημοσιονομική στενότητα για την οποία μας έχουν πρήξει στην κυριολεξία, δεν εμποδίζει τις αγορές μαμούθ από τις ΗΠΑ…
Πρέπει τέλος να προστεθεί ότι όλα τα παραπάνω νούμερα βρίσκονται υπό αίρεση και μπορούν να μεταβληθούν προς το χειρότερο, αν η ΕΕ δεν συμφωνήσει στην τιτλοποίηση εσόδων του δημοσίου όπως ζητάει η κυβέρνηση ή αν εγκρίνει τελικά κάποιο μικρότερο ποσό.
Τα δυο προηγούμενα χρόνια ζήσαμε την “ήπια προσαρμογή” σ’ όλο της το μεγαλείο. Αυτή η πολιτική φαίνεται προς οδεύει προς το υψηλότερό της σημείο, με τον προϋπολογισμό που κατατίθεται σε λίγες βδομάδες να σηματοδοτεί μια ακόμα σκληρή περίοδο λιτότητας. Η “ελπίδα” της κυβέρνησης, που έχει πάρει θάρρος από το γεγονός ότι κατάφερε πρωτοφανή χτυπήματα σε βάρος της κοινωνίας με ελάχιστες μέχρι τώρα αντιδράσεις, είναι πως, αν πετύχει να περάσει την οικονομική της πολιτική και για το 2006, θα έχει στη συνέχεια τη δυνατότητα να επιδείξει ένα στοιχειωδώς πιο φιλολαϊκό πρόσωπο στο τέλος της θητείας της, ώστε να καταφέρει να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές. Το “φιλολαϊκό” όμως είναι μια πολύ σχετική έννοια, ειδικά στο στόμα του Αλογοσκούφη και του Δούκα. Γι αυτούς, φιλολαϊκή πολιτική σημαίνει απλώς προσωρινό πάγωμα της επίθεσης, μέχρι να περάσουν οι εκλογές.
Η ΝΔ χαρακτηρίζει τον προϋπολογισμό του 2006 “κρίσιμο” και είναι πράγματι. Μόνο που είναι κρίσιμος, όχι για τη “δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας”, αλλά για την προάσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων μας.
Παναγιώτης Βογιατζής
