Του Θανάση Μαρίνη
Η υπόθεση βγήκε στην φόρα όταν η «Ελευθεροτυπία» σε ρεπορτάζ της τον Αύγουστο αποκάλυψε ότι η Αρχή κατά του βρώμικου χρήματος έχει συντάξει έρευνα στην οποία αναφέρει την υπεξαίρεση 51 εκατ. € από την Protonbank σε βάρος των καταθετών της τράπεζας, με εμπλεκόμενους τον μεγαλομέτοχο Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και επτά τέως εκτελεστικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και με σκοπό την χρηματοδότηση με πολύ ευνοϊκούς όρους επιχειρήσεων που ελέγχονταν από τον Λ. Λαυρεντιάδη, όπως η Alapis.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, μετά βγήκε στη φόρα ότι η κυβέρνηση κατέθεσε στην συγκεκριμένη τράπεζα ενίσχυση ύψους 100 εκατ. €, την ώρα γινόταν έρευνα για αντικανονικές συναλλαγές και «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος.
Παρόλα αυτά το πιο εξοργιστικό σημείο της ιστορίας είναι αυτό που ακλουθεί: Ο Λαυρεντιάδης ερχόμενος σε «συμβιβασμό» με τις Αρχές επέστρεψε με χαρακτηριστική ευκολία τα 51 εκατ. σε λογαριασμό της Protonbank για μην του ασκηθεί ποινική δίωξη. Είναι σαν να απαλλάσσεσαι από την κατηγορία της ληστείας, αν όταν σε πιάσουν επιστρέψεις τα κλοπιμαία! Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Η Κρατικοποίηση της Proton
Το θέμα όμως έχει και συνέχεια: Με απόφαση του Υπ. Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, ιδρύεται μια νέα «καλή τράπεζα» με την επωνυμία «Νέα Protonbank» στην οποία μεταφέρονται το σύνολο των καταθέσεων (ιδιωτών, τραπεζών, Δημοσίου) και το υγιές ενεργητικό της παλιάς τράπεζας (χαρτοφυλάκιο δανείων και τίτλων). Το κρατικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης παρείχε τα αναγκαία κεφάλαια και, προσωρινά, είναι ο μοναδικός μέτοχος της νέας τράπεζας.
Η κίνηση αυτή υπολογίζεται ότι θα κοστίσει στους φορολογούμενους 863 εκατ. €, χωρίς να υπολογίζονται και τα 300 εκατ. € που έχουν δοθεί στην τράπεζα από το 2008 ως κεφαλαιακές ενισχύσεις και εγγυήσεις και τα οποία προφανώς έχουν κάνει φτερά.
Αυτό λοιπόν που εννοούν οι αναλυτές του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης όταν λένε «κρατικοποίηση» δεν είναι ότι οι τράπεζες περνούν στα χέρια της κοινωνίας αλλά αντίθετα ότι η κοινωνία αναλαμβάνει τις ζημιές των τραπεζών προκειμένου, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να ξαναπωληθούν «καθαρές» σε ιδιώτες-κερδοσκόπους.
Η λογική αυτή φαίνεται ξεκάθαρα στις δηλώσεις του Βενιζέλου:
«Κανείς δεν πρόκειται να κρατικοποιήσει τις τράπεζες. Οι τράπεζες απλά θα στηριχτούν… Η νέα τράπεζα είναι, πλέον, απαλλαγμένη από τα προβλήματα του παρελθόντος, απόλυτα υγιής με στόχο να διατεθούν οι μετοχές της προς πώληση το ταχύτερο δυνατό.»
Η απάντηση στους τραπεζίτες
Φτάνει πια με τα λαμόγια, τα σκάνδαλα και την καταλήστευση του Δημοσίου χρήματος, του πλούτου της κοινωνίας. Ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από την κυριαρχία των τραπεζών στις ζωές μας είναι ένας:
- Εθνικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος,
- χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων,
- κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε κάποιους κερδοσκόπους να διαχειρίζονται αμύθητα ποσά δημοσίου χρήματος ή των καταθέσεων μας. Αυτά τα ποσά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε παραγωγικές επενδύσεις, κάτι που θα βοηθούσε την οικονομία να βγει από την κρίση που οι τραπεζίτες παγκόσμια την έχουν ρίξει! Εθνικοποίηση όχι όπως την εννοούν οι κυβερνήσεις (δηλαδή εθνικοποίηση των ζημιών) αλλά με πέρασμα της διοίκησης σε επιτροπές εργαζομένων, σε αντιπροσώπους σωματείων και κοινωνικών οργανώσεων, με πλήρη διαφάνεια και έλεγχο.
Οι τραπεζίτες έπαιξαν και έχασαν! Τα δικά μας λεφτά πρέπει να τα διαχειριστούμε μόνο εμείς!
