Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Μια έκταση περίπου 6.000 στρεμμάτων, μια κυβέρνηση που προσπαθεί να την «αξιοποιήσει» προς «όφελος της εθνικής οικονομίας», ένας διαγωνισμός από το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου), με έναν (και μοναδικό) υποψήφιο ανάδοχο…
Αυτά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν ένα ακόμη τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο της εποχής των μνημονίων. Σύμφωνα με δελτίου τύπου του ΤΑΙΠΕΔ στις 20/1,
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ, κατά τη σημερινή του συνεδρίαση, ενέκρινε το τελικό σχέδιο της σύμβασης πώλησης μετοχών για την αξιοποίηση της Ελληνικόν ΑΕ. Η διαγωνιστική διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του 1ου τριμήνου 2014».
Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν, το ΤΑΙΠΕΔ αποφασίζει να ξεπουλήσει την τεράστια έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, που εδώ και χρόνια, τόσο οι κάτοικοι της περιοχής, όσο και περιβαλλοντικά κινήματα από όλη την Αττική διεκδικούν να μετατραπεί σε πάρκο υψηλού πρασίνου.
Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο, είναι το γεγονός ότι μόνο ένας υποψήφιος ανάδοχος έχει καταθέσει προσφορά στο ΤΑΙΠΕΔ, (η Lamda Development του ομίλου Λάτση), ενώ η τελική ημερομηνία για κατάθεση προσφορών ήταν η 27η Φλεβάρη. Πάμε επομένως σε ένα «διαγωνισμό», που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του Μάρτη, στον οποίο ο κύριος Λάτσης διαγωνίζεται με τον εαυτό του!
Μάλιστα, οι δηλώσεις του υφυπουργού ανάπτυξης, κ. Μηταράκη, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια παρερμηνείας των αρχικών προθέσεων της κυβέρνησης σε σχέση με τον ανάδοχο: σύμφωνα με τον υφυπουργό, πρόκειται όχι μόνο για μια «ελληνική» προσφορά, (ως γνωστό η ελληνική τσιμεντοποίηση είναι καλύτερη από τις ξένες), αλλά και για τη μόνη «ουσιαστική επενδυτική πρόταση» σε σχέση με το Ελληνικό που είχε ποτέ στα χέρια της η κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα, αν και η προσφορά της εταιρίας δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, κυκλοφορούν ήδη σε μια σειρά από μέσα ενημέρωσης, πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο κύριος Λάτσης θα πληρώσει στο δημόσιο για την εκμετάλλευση του Ελληνικού για τα επόμενα 99 χρόνια, μόλις 500 εκατομμύρια ευρώ.
Πρόκειται για πληροφορίες που αν επιβεβαιωθούν, μετατρέπουν τη διαδικασία του διαγωνισμού από φάρσα σε πραγματικό οικονομικό έγκλημα με θύμα την ελληνική κοινωνί (πέρα από το αυτονόητο περιβαλλοντικό). Για τους επενδυτές βέβαια, πρόκειται για ένα ατελείωτο πάρτι.
Με αντίστοιχες δηλώσεις με αυτές του υφυπουργού ανάπτυξης «γιόρτασε» τη μοναδική υποψηφιότητα της εταιρίας που εκπροσωπεί και ο Διευθύνων Σύμβουλος της Lamda Development Οδυσσέας Αθανασίου:
«Είναι μια πολύ σημαντική ημέρα για την εταιρεία αλλά και την Ελλάδα … Η συνολική επενδυτική πρόταση … θα ξεπεράσει τα 7 δισ. ευρώ και θα έχει – μεταξύ άλλων – ως άμεσες συνέπειες τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων άμεσων θέσεων εργασίας … αλλά και την ουσιαστική περιβαλλοντική αναβάθμιση της Αττικής με τη δημιουργία ενός βιώσιμου πάρκου 2.000.000 τ.μ. …»
Από τα 6.000 στρέμματα λοιπόν, τα 2.000 θα μετατραπούν σε ένα «βιώσιμο πάρκο». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, είναι μάλλον δύσκολο να καταλάβουμε, δεδομένου ότι δεν είναι γνωστά πολλά πάρκα στον κόσμο που να χαρακτηρίζονται ως μη βιώσιμα. Το σίγουρο είναι ότι το αίτημα των κατοίκων για δημιουργία πάρκου υψηλού πρασίνου στο σύνολο της έκτασης (κάτι που θα βελτίωνε αισθητά την ποιότητα του αέρα, τη θερμοκρασία, και συνολικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων όλου του λεκανοπεδίου), κάνει φτερά. Η βασική προτεραιότητα σε σχέση με το πρώην αεροδρόμιο παραμένει η κατασκευή πολυτελών κατοικιών και τουριστικών εγκαταστάσεων. Ίσως κάπου ανάμεσα στα ξενοδοχεία και τα συνεδριακά κέντρα να βρεθεί λίγος χώρος για γκαζόν, ή μερικούς θάμνους. Σύμφωνα και πάλι με τον Ο. Αθανασίου:
«η Ελλάδα θα αποκτήσει έναν παγκοσμίου επιπέδου προορισμό αναψυχής, κατοικίας, πολιτισμού και αθλητισμού με πρωτοποριακές υποδομές και υψηλού επιπέδου προσφερόμενες υπηρεσίες».
Όλα τα παραπάνω μεταφράζονται με ένα και μοναδικό τρόπο: πολυτελείς διακοπές για τους πλούσιους, τσιμεντοποίηση και κλείσιμο ενός από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους της Αττικής για την κοινωνία.
Ο αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα και την τσιμεντοποίηση του πρώην αεροδρομίου, ο αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες ζωής, δεν είναι μόνο αγώνας των κατοίκων των γύρω περιοχών, αλλά όλης της Αττικής και πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την ανατροπή της εγκληματικής «αξιοποίησης».
