Τάκης Γιαννόπουλος
Την στιγμή που σε μια σειρά νησιά (Μυτιλήνη, Κως κ.α) η κατάσταση είναι έκρυθμη και σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης (πχ Ουγγαρία) αναβιώνουν σκηνές που μοιάζουν βγαλμένες από το μακρινό παρελθόν, δηλώσεις όπως αυτές Γερμανών βιομηχάνων και αξιωματούχων είναι αποκαλυπτικές για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι επιτελείς του κατεστημένου.
Ινγκο Κράμερ
Ο πρόεδρος του γερμανικού Συνδέσμου Εργοδοτών, Ίνγκο Κράμερ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung δήλωσε ότι θεωρεί ευλογία τους μετανάστες που φτάνουν στη Γερμανία, η οποία έχει άμεση ανάγκη από εργατικό δυναμικό. Την άποψή του συμμερίζονται και άλλοι Γερμανοί αξιωματούχοι.
«Μέχρι τώρα σχεδόν τους φυλακίζουμε στα κέντρα υποδοχής. Τι αποτέλεσμα περιμένουμε να έχουμε; Τροφοδοτούμε διαμάχες και βανδαλισμούς… Τα επόμενα 20 χρόνια χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο εργατικό δυναμικό από αυτό που μπορεί να παράξει η χώρα»
εξήγησε, ενώ έκανε λόγο για 500.000 κενές θέσεις εργασίας στη Γερμανία. Μια δυνατότητα θα ήταν αυτές να καλυφθούν με τη γρήγορη απορρόφηση των μεταναστών στην αγορά εργασίας.
Φράνκ Γιούργκεν Βάιζε
Και ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας για την Εργασία (BA) Φρανκ-Γιούργκεν Βάιζε πιστεύει ότι οι μετανάστες έχουν μεγάλες πιθανότητες να βρουν εργασία στη Γερμανία.
«Η αγορά εργασίας μας είναι αυτή τη στιγμή σταθερή και σε θέση να δεχθεί νέους εργαζόμενους», εξήγησε ο Βάιζε μιλώντας στην εφημερίδα Bild.
Όταν ρωτήθηκε αν οι μετανάστες μπορεί να πάρουν τις δουλειές των Γερμανών, ο Βάιζε απάντησε:
«Κατηγορηματικά όχι. Οι εταιρείες έχουν τόσες πολλές κενές θέσεις εργασίας όσες ποτέ ως τώρα και εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη συμπλήρωσή τους»
Χωρίς τους μετανάστες, τόνισε ο Βάιζε, η Γερμανία θα χάσει ως το 2025 περισσότερους από 6,5 εκατομμύρια εργαζόμενους, οι οποίοι θα συνταξιοδοτηθούν, και γι’ αυτό τον λόγο
«είναι ξεκάθαρο ότι έχει ανάγκη από εξειδικευμένους μετανάστες», ενώ θα πρέπει να προωθήσει την ενσωμάτωσή τους «με απλούς και κατανοητούς κανόνες» και «λιγότερη γραφειοκρατία».
Γιοχάνα Βάνκα
Ακόμη και η υπουργός Παιδείας Γιοχάνα Βάνκα εμφανίζεται πεπεισμένη ότι η Γερμανία μπορεί να επωφεληθεί από τους μετανάστες.
«Αν μετά την πτώση του Τείχους το 1989 είχε κανείς σκεφτεί μόνο το κόστος, δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί η αλληλεγγύη και η αισιοδοξία τις οποίες ζήσαμε», είπε. «Αν ο πληθυσμός μας παραμείνει σχεδόν σταθερός, εξαρτώμαστε από τη μετανάστευση» εξήγησε.
Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει στο παρελθόν και ο βιομήχανος Στέφανος Μάνος επί χρόνια στέλεχος κυβερνήσεων και της ΝΔ
«Είναι ευλογία θεού οι μετανάστες. Τους χρειαζόμαστε γιατί δουλεύουν με το ένα τρίτο του μεροκάματου του Έλληνα, γιατί δε μπορούν να κάνουν απεργία, δε μπορούν να κάνουν σωματεία, δε μπορούν να κάνουν τίποτα.»
(Στέφανος Μάνος, πρώην υπουργός οικονομικών. Από ομιλία του στην ημερίδα που οργάνωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας στο ξενοδοχείο Τιτάνια στις 17/4/2001)
Με άλλα λόγια, φτηνό και ευάλωτο εργατικό δυναμικό
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι στην Ευρώπη του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού οι μετανάστες έχουν ελπίδα μόνο αν είναι αναγκαίοι και χρήσιμοι για τους καπιταλιστές. Αν είναι φτηνό και ευάλωτο εργατικό δυναμικό.
Και βέβαια όταν αυτό συμβαίνει οι ρατσιστικές θεωρίες περί «εισβολής» «πολιτιστικής αλλοίωσης», «μετάδοσης ασθενειών» ή «το καράβι που γέμισε» παραμερίζονται. Είναι χρήσιμες για να διαιωνίσουν το πρόβλημα και να αφαιρέσουν κάθε ταξική διάσταση αφήνοντας τους μετανάστες βορά στους διακινητές, τους φασίστες και τους αγανακτισμένους όλων των ειδών σαν και αυτούς που βλέπουμε στην Κω να τους κυνηγάνε με λοστάρια 2 μέρες μετά το ξέβρασμα νεκρών παιδιών στις ακτές της Αλικαρνασσού.
Ποια είναι η πραγματική εικόνα;
Ο Βρετανός δημοσιογράφος, οικονομικός αναλυτής και συγγραφέας Φιλίπ Λεγκρέν σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 24 Αυγούστου στο περιοδικό «Foreign Policy» και αναδημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» αναφέρει τα εξής:
«Περίπου 340.000 άνθρωποι έχουν επιχειρήσει μέχρι τον Ιούλιο να εισέλθουν στην Ε.Ε. χωρίς άδεια. Και αυτό σε σύγκριση με τους συνολικά 280.000 του περασμένου χρόνου.
Η Ε.Ε. όμως αριθμεί 28 χώρες με 508 εκατομμύρια ανθρώπους, έτσι ώστε οι ανεπιθύμητες νέες αφίξεις αυτόν τον χρόνο να ανέρχονται σε μόλις 0,07% του πληθυσμού. Σ’ ένα πλήθος 1.500 ανθρώπων, μόνο ένας θα ήταν «ανεπιθύμητος νεοεισερχόμενος»
Οι περισσότεροι απ’ όσους αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Ερυθραία. Οι Σύριοι προσπαθούν να διαφύγουν από έναν φονικό εμφύλιο πόλεμο και τις βάρβαρες σφαγές του «Ισλαμικού κράτους».
Το 0.07% του πληθυσμού της ΕΕ. Για αυτό το νούμερο συζητάμε και όχι βέβαια για τα τερατώδη ψέματα φασιστών με ή χωρίς γραβάτα που μιλούν για ισλαμοποίηση της Ευρώπης ή για 5 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες μόνο στην Ελλάδα..
Λύση υπάρχει, είναι απλή
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν υπήρχε η πολιτική βούληση, όχι η επαναστατική, ταξική, σοσιαλιστική, αλλά η στοιχειώδης δημοκρατική και ανθρώπινη, το πρόβλημα θα λυνόταν σχετικά απλά. Πως; Με την οργανωμένη μεταφορά και κατανομή των προσφύγων σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Μάλιστα παλιότερα στελέχη του ΟΗΕ για το μεταναστευτικό είχαν προτείνει να αναλάβουν τα κράτη την ναύλωση φέρυ μποτ από τις ακτές της Αφρικής και την μεταφορά τους με φτηνό εισιτήριο στην Ευρώπη.
Κάτι τέτοιο θα απέτρεπε άμεσα τους θανάτους στην θάλασσα και θα χτύπαγε καίρια το κύκλωμα των διακινητών αφήνοντάς τους χωρίς δουλειά. Επιπλέον θα απέτρεπε την εικόνα όπου χιλιάδες άνθρωποι αφήνονται επί μέρες σε ένα λιμάνι ή στα σύνορα χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης.
Η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το β’ παγκόσμιο
Οι περισσότεροι μετανάστες φτάνουν στην Ευρώπη από τη Μεσόγειο. Από τις 240.000 που έφτασαν από τη Μεσόγειο φέτος, οι 135.000 μπήκαν στην Ελλάδα. Η άλλη κύρια οδός προς την Ευρώπη είναι από τη Λιβύη προς την Ιταλία. Η θαλάσσια απόσταση εδώ είναι μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη. Μέχρι σήμερα για φέτος 2.300 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τα νερά της Μεσογείου, συχνά με επικίνδυνα και υπερφορτωμένα πλοιάρια, τα οποία χρησιμοποιούν πωρωμένοι δουλέμποροι, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τους ελέγχους.
Η Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) θεωρεί ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι βιαίως εκτοπισμένοι παγκοσμίως εκτιμώνται στα 59,9 εκατομμύρια. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται 19,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, 1,8 εκατομμύριο αιτούντες άσυλο και 38,2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι μέσα στην ίδια τους τη χώρα.
Όμως αυτή η παγκόσμια προσφυγική κρίση επηρεάζει κυρίως χώρες έξω από την εύπορη και ασφαλή Ευρώπη. Έξι στους επτά πρόσφυγες βρίσκονται σε φτωχές χώρες.
Η Τουρκία φιλοξενεί 1,6 εκατομμύριο, περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο βρίσκονται διεσπαρμένοι στην Ευρώπη. Ο μικρός Λίβανος έχει υποδεχτεί 1,2 εκατομμύρια – αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί σε έναν πρόσφυγα για κάθε τέσσερις ντόπιους. Στο μεταξύ, η Βρετανία βρίσκεται σε παροξυσμό για τους περίπου 3.000 ανθρώπους που βρίσκονται στο Καλέ…
Τι μπορεί να γίνει
Ακόμα και ο Μιχαλολιάκος, που τελευταία προσπαθεί να μεταμφιεστεί σε σώφρων και μετριοπαθή πολιτικό, σε συνέντευξή του στο ΚΟΝΤΡΑ δήλωσε ότι «ασφαλώς θα σώσεις έναν μετανάστη που βρίσκεται στην θάλασσα». Βέβαια δεν είπε τι προτείνει να τον κάνουν μετά…
Και βέβαια δεν είναι λύση να τους φέρνεις στον Πειραιά και μετά να τους παρατάς γιατί το μοναδικό σχετικά ανθρώπινο κέντρο υποδοχής στον Ελαιώνα χωράει μόνο 700 άτομα…
Χρειάζονται άμεσα:
- Άμεση κατάργηση της συνθήκης του Δουβλίνο ΙΙ που ήδη μια σειρά χώρες έχουν καταργήσει στην πράξη.
- Οργανωμένη διάσωση, μεταφορά, καταγραφή, νομική και υγειονομική στήριξη και παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους πρόσφυγες το ζητούν.
- Δημιουργία ανθρώπινων κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας σε όλη την Ελλάδα.
- Διεκδίκηση και άμεση καταβολή μαζικών κονδυλίων από την ΕΕ για τους πρόσφυγες.
- Διάλυση του φράχτη στον Έβρο και της FRONTEX.
Πέρα από τα άμεσα αυτά μέτρα η Αριστερά, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται να παλέψει ενάντια στις αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση. Με άλλα λόγια για το σταμάτημα όλων των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων (που το μόνο που κατάφεραν είναι κέρδη για το κεφάλαιο, ανείπωτη δυστυχία για τους λαούς, ραγδαία άνοδο των τζιχαντιστών και άλλων παρόμοιων καταστάσεων) και για μια άλλη κοινωνία, που κίνητρό της δεν θα έχει το κέρδος και την εκμετάλλευση, αλλά την αλληλεγγύη και την ισότητα, μια κοινωνία σοσιαλιστική.
