Του Νίκου Κανελλή
Από τα μέσα Σεπτέμβρη και μετά οι φοιτητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις βρίσκονται σε φάση υποχώρησης παρότι δεκάδες σχολές πανελλαδικά συνεχίζουν την κατάληψη. Το κίνημα ξεκίνησε μόλις η κυβέρνηση ψήφισε τον νέο νόμο πλαίσιο στη Βουλή (24/08/11) και εξαπλώθηκε με μεγάλη ταχύτητα σε όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια μέσα στη δύσκολη περίοδο της εξεταστικής του Σεπτέμβρη. Όμως, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (3/10/11) μια σειρά από μεγάλες σχολές έχουν σταματήσει την κατάληψη. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το κίνημα των καταλήψεων να σταματήσει εντελώς τις επόμενες μέρες και βδομάδες.
Την ίδια στιγμή οι μαθητικές καταλήψεις αυξάνονται καθημερινά, η εκπαίδευση βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω των συνεχών επιθέσεων και η κοινωνία ολόκληρη βρίσκεται στο πόδι σαν αποτέλεσμα της άγριας αντιλαϊκής λαίλαπας που συνεχίζεται. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι φοιτητικές και οι μαθητικές καταλήψεις, σε συνδυασμό με τις απεργιακές κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, θα μπορούσαν να παίξουν καταλυτικό ρόλο και να προκαλέσουν μια νέα άνοδο του κινήματος μετά τη μεγάλη μάχη των πλατειών που δόθηκε το καλοκαίρι.
Να δώσουμε τη μάχη
Για αυτό η μάχη για να αντιστραφεί η κατάσταση, να συνεχιστούν οι καταλήψεις και να μαζικοποιηθεί το κίνημα χρειάζεται να δοθεί σε κάθε σχολή και σε κάθε πανεπιστήμιο. Σε περίπτωση βέβαια που μειωθεί και άλλο ο αριθμός των καταλήψεων, τότε θα είναι απαραίτητη η συντεταγμένη υποχώρηση με στόχο να βγουν συμπεράσματα για την ως τώρα πορεία του κινήματος και να γίνει η προετοιμασία για τις επόμενες μάχες. Αυτό θα σήμαινε οργανωμένο σταμάτημα των καταλήψεων με πρόταση των Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης, διατήρηση του Φοιτητικού Συντονιστικού με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους από τις γενικές συνελεύσεις, μαζική συμμετοχή στις απεργίες συγκεντρώσεις στις 5 και 19 Οκτώβρη και νέες συνελεύσεις μετά την εξεταστική με στόχο ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων και καταλήψεων. Όμως το άμεσο καθήκον της αριστεράς και των ανένταχτων αγωνιστών παραμένει το να ξανακλείσουν όσες σχολές άνοιξαν, το κίνημα να αποκτήσει νέα δυναμική και να συνδεθεί με τους άλλους χώρους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις.
Δεν αρκεί η διάθεση για αγώνα
Οι φοιτητές έδειξαν ότι έχουν διάθεση για αγώνα παρότι η κυβέρνηση πόνταρε στην εξεταστική και στο ότι το φοιτητικό κίνημα έχει να δώσει μεγάλο αγώνα από το 2006-2007. Παρόλα αυτά οι φοιτητές αντέδρασαν προχωρώντας σε ένα κύμα καταλήψεων, αποφασισμένων από πολύ μαζικές γενικές συνελεύσεις μέσα στην εξεταστική. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει! Σε πολλές σχολές μάλιστα οι φοιτητές επιστρέφοντας στα τέλη Αυγούστου πήγαιναν κατευθείαν στη συνέλευση χωρίς καν να ξεκινήσουν οι εξετάσεις.
Παρά την ορμή των πρώτων εβδομάδων του Σεπτέμβρη, πολύ γρήγορα έγινε κατανοητό ότι ο νόμος δεν θα μπορούσε να ανατραπεί με έναν εύκολο τρόπο, απλά και μόνο μέσα από τις καταλήψεις διαρκείας και τις εβδομαδιαίες φοιτητικές διαδηλώσεις. Γιατί η κυβέρνηση είχε ήδη ψηφίσει το νόμο και η ανατροπή ενός ψηφισμένου νόμου είναι πιο δύσκολη υπόθεση από την αποτροπή της ψήφισης του. Και επιπλέον ο νόμος Διαμαντοπούλου είναι μια μόνο πτυχή της πολιτικής της τρόικα και της κυβέρνησης, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει υποχωρήσει ξανά στην πίεση του κινήματος.
Έλλειψη σχεδίου
Έτσι παρότι μέσα σε δυο βδομάδες οι καταλήψεις έφτασαν τις 300 δεν υπήρξε κανένα σχέδιο1 κλιμάκωσης των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Δεν έγινε οργανωμένη προσπάθεια από τα Φοιτητικά Συντονιστικά να καλέσουν τους μαθητές σε καταλήψεις και σε κοινές διαδηλώσεις, δεν πάρθηκαν πρωτοβουλίες συντονισμού με τους εκπαιδευτικούς και οι καταλήψεις έχασαν πολύ σύντομα τη μαζικότητα και τη ζωντάνια τους. Πολλοί φοιτητές άρχισαν να σκέφτονται ότι υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες νίκης και ότι ίσως ήταν προτιμότερο να σωθεί η εξεταστική και το εξάμηνο. Μέσα σε αυτό το κλίμα η οργανωμένη κινητοποίηση της ΔΑΠ και των «ανεξάρτητων» του facebook μαζί με την απαράδεκτη στάση της ΚΝΕ (βλέπε και διπλανό άρθρο) είχαν σαν αποτέλεσμα να αρχίσουν να ανοίγουν η μια σχολή μετά την άλλη2.
Πως προχωράμε
Όπως είπαμε και πριν η μάχη πρέπει να δοθεί, για αυτό χρειάζεται ένα σχέδιο όπως το παραπάνω περισσότερο παρά ποτέ. Πρέπει όμως να είμαστε προετοιμασμένοι το κίνημα να σταματήσει για τις επόμενες εβδομάδες, αυτό δεν πρέπει να γίνει με ανοργάνωτο τρόπο. Τις επόμενες ημέρες χρειάζεται:
Να γίνουν γενικές συνελεύσεις σε κάθε σχολή που άνοιξε και η αριστερά να προτείνει σε κοινά πλαίσια συνέχιση των καταλήψεων.
Να συγκροτηθούν Φοιτητικά Συντονιστικά αποτελούμενα από εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τις γενικές συνελεύσεις3 . Τα Συντονιστικά να πάρουν πρωτοβουλίες για να δώσουν νέα δυναμική στο κίνημα και για συντονισμό με τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους με στόχο το πανεκπαιδευτικό μέτωπο.
Να οργανωθεί η συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 5 και 19 Οκτώβρη. Αυτό μπορεί να γίνει και με μονοήμερες καταλήψεις για όσες σχολές έχουν σταματήσει τις καταλήψεις διαρκείας.
Για όσες σχολές ανοίξουν τελικά να διασφαλιστεί ότι δεν θα χαθεί η εξεταστική και το εξάμηνο. H κυβέρνηση θα προσπαθήσει να πάρει ρεβάνς και να «τιμωρήσει» τους φοιτητές ειδικά των πιο μαχητικών σχολών για να δώσει ένα «μάθημα» σε όλους τους άλλους. Επίσης σε αυτές τις σχολές να οριστούν νέες συνελεύσεις με το πέρας της εξεταστικής με στόχο να ξαναμπούν στον αγώνα.
__________
