Πόσο ακόμα αίμα εργατών για τα κέρδη των πολυεθνικών;

Του Ηλία Αζαμπί

118 νεκροί μετανάστες τη διετία 2000 – 2002 σε εργατικά ατυχήματα.

Μίλο Ζότε, Λουάν Ρουκάι, Κότσι Αστρίτ. Αυτοί είναι 3 από τους 118 νεκρούς αλλοδαπούς τη διετία 2000 – 2002 σε εργατικά ατυχήματα σε σύνολο 468. 1 στους 4 νεκρούς εργάτες είναι αλλοδαπός, όταν οι ξένοι στην Ελλάδα μόλις που υπερβαίνουν το 1 εκ. Αν δούμε τους παραπάνω αριθμούς αναλυτικά το 2000 στους 127 νεκρούς οι 20 ήταν αλλοδαποί, το 2001 στους 188 οι 38 και το 2002 στους 155 οι 40.

Παρόλο που από τα παραπάνω στοιχεία παρατηρείται μια μείωση των ατυχημάτων δεν ισχύει το ίδιο για τους αλλοδαπούς, αφού ο αριθμός τους διπλασιάστηκε μέσα στη διετία. Αυτή η αύξηση αποδίδεται από το γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) κ. Πολυχρονίου "στο γεγονός ότι εκτελούν κατά βάση τις πιο επικίνδυνες εργασίες και η εξειδίκευση τους είναι εξαιρετικά μικρή σε αντίθεση με τις δουλειές που αναλαμβάνουν και απαιτούν υψηλό βαθμό εμπειρίας".

Σύμφωνα με το Συνδικάτο Οικοδομών Αθήνας (ΣΟΑ) από τις αρχές του 2002 μέχρι τέλος του 2003 στον κλάδο των οικοδομών και συγκεκριμένα στην Αθήνα έχουν γίνει 32 θανατηφόρα ατυχήματα αλλοδαπών από τα οποία τα 7 σε Ολυμπιακά έργα, ενώ την ίδια περίοδο στους 56 τραυματισμούς οι 26 ήταν αλλοδαπών. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τον γ. γ. του ΣΟΑ κ. Θεοδώρου "οι συγκεκριμένοι αριθμοί αφορούν βαριά τραύματα που πολλές φορές καταλήγουν σε μόνιμες αναπηρίες".

Επιπλέον τόνισε "το οξύμωρο είναι ότι ενώ δυσκόλεψαν οι όροι για να γίνουν νόμιμοι οι αλλοδαποί – χρειάζονται περισσότερα ένσημα – οι έλεγχοι στους εργοδότες για την τήρηση των ενσήμων δεν γίνονται με την ίδια ένταση".

Από την πλευρά του μετανάστη το σκηνικό είναι πια γνωστό. Διαθέτοντας σχεδόν πάντα οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο διαθέτει σε κάθε λογής επιτήδειους, περνάει λαθραία τα σύνορα και ψάχνει απεγνωσμένα δουλειά για να μη καταλήξει κλέφτης. Τότε εμφανίζεται σαν "από μηχανής θεός" ο κάθε εργοδότης και ζητάει από τον μετανάστη να δουλέψει σε απάνθρωπες συνθήκες, με απάνθρωπο ωράριο, χωρίς ασφάλιση και με μισθό πολύ μικρότερο από το ελάχιστο επιτρεπτό όριο που έχει ορίσει το κράτος.

Παρόλο που χρειάζεται 300 (πλέον) ένσημα για να νομιμοποιηθεί, αποδέχεται την εργασία με αυτούς τους όρους καθαρά για λόγους επιβίωσης. Όταν συμβεί το ατύχημα, εκεί ξεκινά ο πραγματικός Γολγοθάς. Με διάφορα προσχήματα ο εργοδότης τον αποτρέπει απ΄ το να πάει σε δημόσιο νοσοκομείο για να μη γνωστοποιηθεί το συμβάν.

Αν ο μετανάστης αποφασίσει να πάει τελικά σε δημόσιο νοσοκομείο ο εργοδότης ή θα τον ασφαλίσει τότε ακριβώς για να γλιτώσει όσο πρόστιμο μπορεί ή του ζητάει να υπογράψει έγγραφα επιδιώκοντας να καλυφθεί απέναντι σε οποιαδήποτε νομική διαδικασία κινηθεί εναντίον του…

Κατά τα άλλα βρισκόμαστε στην Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο σωτήριο Ολυμπιακό έτος 2004, στην χώρα του ξένιου Δία και στο ζενίθ της οικονομικής ανάπτυξης.

Ακολουθώντας έναν δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα, φύλλα δάφνης και πτώματα φυσικά…

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,243ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα