Άρθρο του Jose David Gregorio,
«Επαναστατικός Σοσιαλισμός» (CWI) Πορτογαλία
Εδώ και αρκετό καιρό, τα σώματα ασφαλείας στην Πορτογαλία βρίσκονται σε αναβρασμό. Τα μέτρα λιτότητας που έχει επιβάλει η τρόικα και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση έχουν οδηγήσει σε δραματικές περικοπές στις δαπάνες στον τομέα της ασφάλειας, ενώ έχουν γίνει σημαντικές μειώσεις μισθών σε όλο το δημόσιο τομέα.
Τον περασμένο Νοέμβρη μια κοινή διαδήλωση εργαζομένων στην αστυνομία, την εθνοφρουρά, το λιμενικό σώμα, τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και άλλα τμήματα των σωμάτων ασφαλείας, κατάφερε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να φτάσει στα σκαλοπάτια του κοινοβουλίου, οδηγώντας σε παραίτηση τον αρχηγό της αστυνομίας.
15.000 αστυνομικοί στους δρόμους
Στις 6 Μαρτίου, μια νέα διαδήλωση των σωμάτων ασφαλείας που διοργάνωσε η συντονιστική επιτροπή των σωματείων του χώρου έφτασε στις 15.000 συμμετέχοντες, με την κυβέρνηση να παρατάσσει απέναντι τους 3.000 αστυνομικούς (από σώματα αντίστοιχα με τα ΜΑΤ). Μια τέτοιας έκτασης επίδειξη δύναμης από την πλευρά της κυβέρνησης δεν έχει ξαναγίνει από την εποχή της επαναφοράς της δημοκρατίας (εδώ και 40 χρόνια). Παρά το γεγονός ότι μια μέρα πριν τη διαδήλωση, η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να μειώσει τη συμμετοχή αύξησε ένα ειδικό επίδομα των αστυνομικών από 300 σε 600 ευρώ, η απόπειρα έπεσε στο κενό.
Ένα από τα βασικά συνθήματα στη διαδήλωση απαιτούσε την παραίτηση της κυβέρνησης, ενώ περιορισμένη ήταν η παρουσία ακροδεξιών που προσπάθησαν να παρέμβουν στην πορεία και απομονώθηκαν από τον κύριο όγκο της.
Και ο στρατός!
Περίπου μια εβδομάδα μετά ήταν η σειρά μελών του στρατού να οργανώσουν διαδήλωση διαμαρτυρίας. Παρά το γεγονός ότι οι στρατιώτες στην Πορτογαλία δεν έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα, περίπου 5.000 φαντάροι και οι οικογένειές τους συμμετείχαν στην κινητοποίηση.
Ιδιαίτερα φέτος, 40 χρόνια μετά την έναρξη της πορτογαλικής επανάστασης (1974-75), το συγκεκριμένο γεγονός έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό σε μια χώρα όπου τμήματα του στρατού έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή της Χούντας του Σαλαζάρ. [1]
Παρά το γεγονός ότι η φύση του στρατού είναι αρκετά διαφορετική σήμερα από ότι το 1974 (δεδομένου ότι σήμερα είναι κατά βάση επαγγελματικός) οι κινητοποιήσεις θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση ανυπακοής που επέδειξε ο πορτογαλικός στρατός της περιόδου της δικτατορίας πριν την επανάσταση, όταν το φασιστικό καθεστώς προσπαθούσε να οδηγήσει τις ένοπλες δυνάμεις σε αποικιακούς πολέμους στην Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη και αλλού.
Πέρα από τη σημασία των κινητοποιήσεων αυτών στα πλαίσια της συνολικής πάλης του εργατικού κινήματος, το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι επαγγελματικοί κλάδοι που αποτελούν την αιχμή του δόρατος της βίας της αστικής τάξης ενάντια στην κοινωνία μπαίνουν στη διαδικασία σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τις πολιτικές της. Στο τέλος βέβαια, η υποστήριξη των αιτημάτων, αλλά και η διεκδίκηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων για τα σώματα ασφαλείας και το στρατό, πρέπει να συνοδεύεται από την εκτεταμένη κινητοποίηση του συνόλου της εργατικής τάξης, σαν το μόνο τρόπο για να εξουδετερωθεί ο σημερινός καταπιεστικός ρόλος τους.
__________________________
[1] 1974-5: H Πορτογαλική Επανάσταση συγκλονίζει την Ευρώπη
