Του Γκονσάλο Ρομέιρο – Επαναστατικός Σοσιαλισμός, πορτογαλικό τμήμα της CWI
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Πραντούνας
Μια από τις μεγαλύτερες, μέχρι τώρα, επιθέσεις ενάντια στους Πορτογάλους εργαζόμενους ανακοινώθηκε στις 3/10 από τον Υπουργό Οικονομικών, Βιτόρ Γκασπάρ, καθώς η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να συνεχίσει τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές, αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν για την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.
Το μαζικό κίνημα ενάντια στα μέτρα λιτότητας μετράει ήδη μια πρώτη νίκη, μερική και αβέβαιη φυσικά, αφού η κυβέρνηση μετά την τεράστια διαδήλωση στις 15/9 αναγκάστηκε να πάρει πίσω την πρόταση της για αύξηση των εισφορών των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία και αντίστοιχη μείωση των εισφορών των εργοδοτών.
Από τότε και για τις επόμενες 3 βδομάδες οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν δείξει μέσα από τις μαζικές κινητοποιήσεις τους, όπως η συγκέντρωση στο προεδρικό μέγαρο στις 21/9 και η διαδήλωση που καλούσε η CGTP (σημ: η μεγαλύτερη εργατική συνομοσπονδία, η οποία ελέγχεται από το ΚΚ καθώς στην Πορτογαλία δεν υπάρχει μια ενιαία συνομοσπονδία εργαζομένων) στις 29/9, ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στα μέτρα λιτότητας και για να ξεφορτωθούν την Τρόικα.
Αυτές οι κινητοποιήσεις έδειξαν πως οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να καταρρέει. Ωστόσο, δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να ανατρέψουν την παραπαίουσα κυβέρνηση και μαζί της τις πολιτικές που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους για να σωθεί το σύστημα των κερδοσκόπων και των παρασίτων.
Είναι καιρός να ξεκινήσει μια πλατιά συζήτηση στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος και της Αριστεράς για το ποια στρατηγική και ποιο πρόγραμμα είναι απαραίτητα για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι.
Νέα βάρβαρα μέτρα
Την περασμένη βδομάδα, ο χαρακτήρας των πολιτικών της κυβέρνησης έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρος. Τα μέτρα που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2013 περιλαμβάνουν μια βάναυση αύξηση της φορολογίας, περίπου κατά 30%, ιδιαίτερα όσον αφορά την κατανάλωση και τους μισθούς.
Επιπλέον η κυβέρνηση σχεδιάζει το μεγαλύτερο πρόγραμμα απολύσεων στην ιστορία της χώρας, αφού έχει σκοπό να απολύσει το 50% των συμβασιούχων στον δημόσιο τομέα (πάνω από 50.000 ανθρώπους σύμφωνα με κάποιες εφημερίδες).
Ενδεικτικές της συνεχόμενης πολιτικής αστάθειας που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση, είναι οι δηλώσεις που έκανε για τα νέα μέτρα ο Μάρκες Μέντες, πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (του μεγαλύτερου κόμματος της σημερινής συγκυβέρνησης), που τα χαρακτήρισε ως «ένοπλη ληστεία».
Αυτά τα μέτρα λιτότητας είναι τόσο βάρβαρα που ακόμα και η ίδια η Τρόικα δείχνει να μην συμφωνεί με το μέγεθος των αυξήσεων στην φορολογία, παρόλο βέβαια που αντιπροτείνει περισσότερες απολύσεις και περικοπές στον δημόσιο τομέα. Όπως έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά, η λιτότητα το μόνο που φέρνει είναι νέα λιτότητα και επιδείνωση της οικονομικής ύφεσης χωρίς να δίνει καμία λύση στα προβλήματα του χρέους, του ελλείμματος, της μαζικής ανεργίας και της ανάγκης για οικονομική ανάπτυξη. Αντίθετα, οξύνει ακόμη περισσότερο αυτά τα προβλήματα. Ακόμα και το ΔΝΤ παραδέχτηκε πως δεν υπολόγισε σωστά την επίδραση των πολιτικών λιτότητας των οποίων ο αντίκτυπος στην οικονομική ανάπτυξη είναι πολύ χειρότερος από ό,τι υπολόγιζε.
Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την συνέχιση και την κλιμάκωση του αγώνα μέχρι την πτώση της κυβέρνησης των αγορών και της Τρόικα. και την πάλη για μια κυβέρνηση των εργαζομένων.
Ενιαίο Μέτωπο και πολιτική εναλλακτική
Θεωρούμε πως είναι θετικό ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Μπλόκο της Αριστεράς δείχνουν διάθεση να δώσουν μαζί την μάχη ενάντια στην λιτότητα, έχοντας συνεργαστεί σε κοινοβουλευτικό επίπεδο με την από κοινού κατάθεση «προτάσεων μομφής» για να ρίξουν την κυβέρνηση.
Αυτή η συνεργασία πρέπει να προχωρήσει στην κατεύθυνση του χτισίματος ενιαίου μετώπου του ΚΚ και του Μπλόκου, των συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων ούτως ώστε να δημιουργηθεί μια πολιτική προοπτική για το κίνημα, η προοπτική μιας πραγματικής εναλλακτικής στα κόμματα του κεφαλαίου, η εναλλακτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
Για να δημιουργηθεί ένα τέτοιο ενιαίο μέτωπο χρειάζεται ένα πρόγραμμα που να περιλαμβάνει τις απαραίτητες πολιτικές προτάσεις για το χτίσιμο μιας εναλλακτικής, δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κοινωνίας – προτάσεις όπως η άρνηση πληρωμής τους χρέους και η εθνικοποίηση, κάτω από εργατικό έλεγχο, των τραπεζών και των βασικών τομέων της οικονομίας. Αυτή θα μπορούσε να είναι η βάση για το χτίσιμο μιας πραγματικής εναλλακτικής που θα απέρριπτε την δικτατορία των αγορών και θα οργάνωνε μια οικονομία σχεδιασμένη για τις ανάγκες των εργαζομένων, της νεολαίας και των φτωχών.
Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να χτιστεί και σε τοπικό επίπεδο, μέσα από συνελεύσεις σε γειτονιές και χώρους δουλειάς.
Η Γενική Απεργία που έχει ήδη αποφασιστεί για τις 14 Νοέμβρη θα λάβει χώρα σε ένα κλίμα μαζικής ριζοσπαστικοποίησης και αγώνων σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, με γενικές απεργίες να προετοιμάζονται τουλάχιστον στην Ισπανία και την Ελλάδα.
Μια συντονισμένη γενική απεργία σε αυτές τις χώρες, ενισχυμένη από μαζικές διαδηλώσεις σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα έστελνε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην άρχουσα τάξη, τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Θα έστελνε το μήνυμα πως οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι είναι μια ενιαία δύναμη στον αγώνα ενάντια στην λιτότητα. Αυτό θα βοηθούσε να ανοίξει ο δρόμος για τον αγώνα για μια πραγματική εναλλακτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για μια σοσιαλιστική Ευρώπη των εργαζομένων και όχι των αγορών.
Μέσα από αυτή την διαδικασία, οι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιήσουν ότι στην πραγματικότητα έχουν την δύναμη όχι μόνο να ανατρέψουν κυβερνήσεις, αλλά και να χτίσουν μια νέα κοινωνία βασισμένη στις ανάγκες της πλειοψηφίας. Μια κοινωνία πιο δημοκρατική, πιο ανθρώπινη, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Ο Επαναστατικός Σοσιαλισμός δίνει με όλες του τις δυνάμεις την μάχη για την υιοθέτηση από το κίνημα των πολιτικών που ανοίγουν τον δρόμο για το χτίσιμο μιας τέτοιας κοινωνίας.
