Το να είσαι πρόσφυγας δεν είναι έγκλημα
Γεννήθηκα σε μια χώρα (1963) που ο πόλεμος είναι πια παράδοση. Μόνο από τις νέες συγκρούσεις από το 1998 μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει 5 εκ. άνθρωποι. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες του 2003 έφεραν την μετωπική κυβέρνηση 4 αντιμαχόμενων στρατών με τον Joseph Kabila στην προεδρεία. Όμως τίποτα δεν έχει λυθεί. Αληθινές δημοκρατικές εκλογές έχουν να γίνουν από το 1960! Το Κονγκό είναι από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο με μέσο εισόδημα 100 $ τον χρόνο!! 1.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα και έλλειψη φαρμάκων για απλές ασθένειες!
Από το 1970 είμαι πρόσφυγας από το ένα στρατόπεδο στο άλλο και από την μια χώρα στην άλλη. Φέρνοντας πίσω τις αναμνήσεις μου, δεν θα ευχόμουν σε άλλο άνθρωπο να ζήσει τα ίδια.
Ο ερχομός μου στην Ελλάδα το 1992 έλπιζα να μου εξασφαλίσει ένα ειρηνικό καταφύγιο. Έκανα πολλές θυσίες για αυτό. Τον πρώτο καιρό, όπως κι άλλοι πρόσφυγες, έμενα με άλλους 25 αφρικανούς σε ένα σπίτι, κι άρχιζα να δουλεύω.
Ξαφνικά το 1994 με συλλαμβάνουν και με καταδικάζουν σε μια δίκη 15′ !! Επί 5 1/2 χρόνια στις ελληνικές φυλακές πλήρωσα το ρατσιστικό “λάθος” της ελληνικής αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Για να αποκαλυφθεί στην δεύτερη δίκη ότι ήμουν εντελώς αθώος.
Έχω νιώσω στο πετσί μου τον πόλεμο, την προσφυγιά, την φτώχεια, την αστυνομική καταπίεση, τον ρατσισμό. Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο, είναι ότι ακόμα και σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεν μου έχει αναγνωρίσει πλήρη δικαιώματα πρόσφυγα -5 χρόνια περιμένω μόνο με την ροζ κάρτα. Κι ας μην είμαι παρά μόνο πρόσφυγας για τα τελευταία 35 χρόνια. Σαν να προσπαθούν να με τιμωρήσουν γι’ αυτό που είμαι.
Όμως αν κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί είναι αυτοί. Που δεν μας αναγνωρίζουν. Που μας απελαύνουν πίσω στον θάνατο. Που αφήνουν ατιμώρητους τους αστυνομικούς που μας εξευτελίζουν και μας βασανίζουν. Που μας πετάνε σε χώρους κράτησης χειρότερους από φυλακές. Που δολοφονούν πρόσφυγες στα σύνορα. Όσοι θέλουν να τιμωρηθούν αυτοί οι πραγματικοί εγκληματίες, ας στηρίξουν την εκστρατεία της YRE για να μου δοθεί πολιτικό άσυλο.
Η ΥRE έχει χτίσει παράδοση σε εκστρατείες υποστήριξης των δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων. Μετά την επιτυχία της εκστρατείας για την αποκατάσταση των θυμάτων του Καζάκου, Τίμοθυ Αμπντούλ και Τόμι Κόφι Μάρκους, ας συνεχίσουμε αυτή την παράδοση. Απευθυνόμενοι στα συνδικάτα, στις αντιρατσιστικές οργανώσεις, στα αριστερά κόμματα, σε απλούς ανθρώπους, με εκδηλώσεις, συλλογή ψηφισμάτων κ.λ.π.. Γιατί η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ελπίζω να στηρίξετε την εκστρατεία.
Μπικόνγκο Ραμαντάνι
– Μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες υπογραφές και σημαντική οικονομική ενίσχυση. Στις 16/11 στην Πάτρα όπου η YRE ήταν καλεσμένη στην αντιρατσιστική εκδήλωση των “Πολιτών εν δράση”. Στις 3/12 στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Στις 4/12 σε εκδήλωση της YRE στην Λαμία. Και στις 8/12 στην Φιλοσοφική της Αθήνας σε συνεργασία με την φοιτητική παράταξη ΜΑΤΣΕΤΑ.
