Του Πάρη Μακρίδη
Η επίθεση της κυβέρνησης στο λαϊκό εισόδημα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις και τη διάλυση του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους, σημαντικό κομμάτι της επίθεσης αυτής αποτελεί η φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα την ίδια στιγμή που ο πλούτος του μεγάλου κεφαλαίου παραμένει επί της ουσίας αφορολόγητος.
Πολιτική φορολογικής εξόντωσης για τα λαϊκά στρώματα
Το κράτος σκληραίνει τη στάση του απέναντι σε όσους χρωστούν σ’ αυτό. Για τις οφειλές προς το Δημόσιο ουσιαστικά δεν υπάρχει καμιά προστασία και κανένας περιορισμός. Σε περίπτωση μη ρυθμισμένων ληξιπρόθεσμων οφειλών το Υπουργείο Οικονομικών μπορεί να προχωρήσει σε κατασχέσεις σε μισθούς, συντάξεις (αρκεί το ποσό τους να ξεπερνά τα 1.500 € και να είναι αμιγώς λογαριασμοί μισθοδοσίας) ενοίκια και όποια άλλα εισοδήματα έχει ο οφειλέτης.
Για να προχωρήσει το Δημόσιο σε μέτρα αναγκαστικής πληρωμής, πρέπει το ποσό οφειλής να ξεπερνά μόλις τα 500 € ενώ μπορεί να ασκεί ποινικές διώξεις για χρέη άνω των 5.000 €[1]!!
Παράλληλα, τα πρόστιμα για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται. Σύμφωνα με την τελευταία ρύθμιση της κυβέρνησης, από την 1η Γενάρη οι οφειλές αυτές θα επιβαρύνονται με:
- ετήσιους τόκους 8,5%
- πρόστιμο 10% επί της αρχικής οφειλές για τους δύο πρώτους μήνες, 20% για τον πρώτο χρόνο και 30% για τα δύο χρόνια
Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν δραματικά την «τιμωρία» για όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τους διαρκώς αυξημένους φόρους τους. Μέχρι το τέλος του 2013, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές επιβαρύνονταν με 1% για κάθε μήνα καθυστέρησης, ενώ υπήρχε και «ταβάνι» στο μέχρι που μπορεί να φτάσει το συνολικό ποσό οφειλής. Το «ταβάνι» αυτό έφτανε μέχρι και το διπλασιασμό της οφειλής. Αυτό πλέον καταργείται. Ας δούμε τη νέα κατάσταση που δημιουργείται με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα: αν κάποιος χρωστά στην Εφορία 1.000 €, με το παλιό σύστημα, η οφειλή του θα έφτανε σε ένα χρόνο τα 1.120 €, ενώ με το νέο θα ανέλθει στα 1.285 €[2]!
Η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να καλύψει τους στόχους φορολογικών εσόδων και να μειώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος προς τις εφορίες έχει φτάσει τα 62,9 δισ. € (Οκτώβρης 2013). Ποιο είναι το αποτέλεσμα όμως; Απολύτως κανένα. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στο δεκάμηνο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου, τα έσοδα των εφοριών παρουσιάζουν υστέρηση σε σχέση με το στόχο κατά 191,3 εκατ. € [3]. Το γιατί το λένε οι ίδιοι. Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ της «Ναυτεμπορικής»:
«Τα στελέχη του υπουργείου παραδέχονται πως η υπερφορολόγηση των τελευταίων ετών, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και η γενικότερη έλλειψη ρευστότητας που εξακολουθεί να πλήττει την αγορά έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των φορολογουμένων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους»[4].
Η ασυλία των μεγαλοοφειλετών
Ας μην νομίζουμε όμως ότι η λεγόμενη «φοροεπιδρομή» της κυβέρνησης έχει να κάνει με την είσπραξη μεγάλων ποσών και με το κυνήγι των μεγαλοοφειλετών. Με αυτήν της την πολιτική της χτυπιούνται οι οικονομικά ασθενέστεροι, όπως συμβαίνει συνήθως άλλωστε.
Μέσα στο 2013 οι εφορίες απαίτησαν την κατάσχεση ποσών από 600.000 λογαριασμούς [5], που στην πλειοψηφία τους αφορούν καταθέσεις λαϊκών στρωμάτων. Οι απαιτήσεις αυτές σε πολλές περιπτώσεις αφορούσαν ακόμα και ποσά των 5 ή 10 ευρώ ή ακόμα και για υποθέσεις 20 και πλέον ετών! Διαβάζουμε στην «Καθημερινή»:
«Η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί στον βαθμό που στον χορό των κατασχέσεων έχουν μπει για τα καλά – εκτός από το Δημόσιο- και οι δήμοι της χώρας, οι οποίοι αποστέλλουν κατασχετήρια για οφειλές από κλήσεις της Δημοτικής Αστυνομίας, πρόστιμα για εκπρόθεσμες πληρωμές κλήσεων ή ακόμα και οφειλές για τέλη της τάξης των 3 ευρώ, όπως το τέλος Νεκροταφείου!»[6].
Την ίδια στιγμή, τα 45 δισ. € από χρέη μεγαλοοφειλετών (όπως τα δημοσιοποίησε η ίδια η κυβέρνηση το Σεπτέμβρη του 2011 και το Γενάρη του 2012) όχι μόνο παραμένουν ανείσπρακτα αλλά γίνεται κάθε προσπάθεια για να διευκολυνθούν, λαμβάνοντας μάλιστα προνομιακή αντιμετώπιση[7]!
Η νόμιμη φοροασυλία του κεφαλαίου
Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν:
- η αξία των μετοχών στο χρηματιστήριο διογκώθηκε κατά 40 δισ. € μέσα σε ένα χρόνο χωρίς το Δημόσιο να λάβει ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη των επενδυτών [8]
- από τους 24.710 «φορολογούμενους» που έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό την τριετία 2009-2011, το Υπουργείο Οικονομικών έχει «ελέγξει» …2![9]
- το ελληνικό κράτος χάνει 600 εκατ. € ετησίως από το λαθρεμπόριο καυσίμων[10]
- 505 Έλληνες έχουν περιουσία που υπερβαίνει τα 30 εκατ. €, έχοντας αυξήσει την περιουσία τους κατά 20% μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια[11]
- μόνο μεταξύ 2003 και 2011 βγήκαν από την Ελλάδα 207 δισ. € παράνομου χρήματος, που προερχόταν από εγκληματικές ενέργειες, διαφθορά και φοροδιαφυγή[12]
- από τις 16.580 ξένες εταιρείες που είναι ενεργές στη χώρα, το 2012 υποβλήθηκαν φορολογικές δηλώσεις μόλις από τις 965, «προσφέροντας» στα κρατικά ταμεία το… «αστρονομικό» ποσό των 345.201,02 €[13]
- υλικό με 65 CD στα οποία περιλαμβάνονται φοροφυγάδες και διακινητές μαύρου χρήματος παραμένει ανεκμετάλλευτο εδώ και ενάμιση χρόνο στα γραφεία του ΣΔΟΕ[14]
- οι Έλληνες εφοπλιστές έβγαλαν αφορολόγητα κέρδη 175 δισ. δολάρια την τελευταία δεκαετία![15]
Στην παραπάνω ανάλυση κάνουμε την αφελή υπόθεση ότι οι καπιταλιστές δηλώνουν όσα πρέπει να δηλώσουν. Αν λάβουμε υπόψη, τις αμέτρητες οδούς φοροδιαφυγής που τους δίνονται[16] καθώς και το γεγονός ότι, λόγω των ορθάνοιχτων «παραθύρων» που υπάρχουν στους νόμους όσον αφορά τη φορολογία των καπιταλιστών, τα… «φτωχαδάκια» Κόκκαλης, Αλαφούζος, Βγενόπουλος και Μάνεσης δήλωσαν ετήσια εισοδήματα για το 2012 από 18.217,41 € έως 30.714,52 €[17]!!
Τα σχόλια είναι περιττά…
