Άλλο ένα θύμα προστέθηκε στην ήδη μεγάλη λίστα των θυμάτων της αστυνομικής βίας και της κακής χρήσης των όπλων τους. Στις 5 Δεκεμβρίου ομάδα αποτελούμενη από δύο ειδικούς φρουρούς και έναν αρχιφύλακα άνοιξε πυρ εναντίον αυτοκινήτου που προσπάθησε να διαφύγει από έλεγχό τους. Ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης πλήρωσε το φόβο της σύλληψης για μικροποσότητα χασίς με τη ζωή του, ενώ εντελώς τυχαία δεν έχασαν τη ζωή τους οι δύο φίλοι του που βρίσκονταν την ίδια στιγμή στο αμάξι. Η εν ψυχρώ δολοφονία του Ηρακλή ήταν η φυσική συνέπεια των αθωωτικών βουλευμάτων, που απαλλάσουν αστυνομικούς από τις ευθύνες για τις "τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις" των όπλων τους.
Ήταν επίσης η απάντηση στην κυβέρνηση για το νόμο 3169 περί "χρήσης όπλων από αστυνομικούς" που δεν αξίζει προφανώς ούτε το χαρτί που τυπώθηκε. Ακόμα βέβαια δεν έχει αποκαλυφθεί ποιος από τους τρεις "σερίφηδες" έριξε τη θανατηφόρα βολή και αυτό οφείλεται κυρίως σε ολιγωρία και επιπολαιότητα της σήμανσης, αφού μία από τις δύο σφαίρες που πέρασαν στη καμπίνα του αυτοκινήτου βρέθηκε σε ένα πασιφανές σημείο, 20 μέρες μετά το γεγονός και δεν είναι σίγουρο εάν θα είναι και αυτή που στέρησε τη ζωή του Ηρακλή. Υπάρχουν δε σοβαρότατες υπόνοιες ότι ο χώρος του συμβάντος "μαγειρεύτηκε" αφού το αμάξι του θύματος που είχε σκασμένα λάστιχα το οδήγησε για τη μεταφορά του στο νοσοκομείο για 20 περίπου χλμ.(!) ένας της τριάδας, όπως τονίζει ο δικηγόρος της οικογένειας Μαραγκάκη.
Η κωλυσιεργία των αρχών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι χαρακτηριστική. Η συναδελφική αλληλεγγύη και η στήριξη των δολοφόνων από τα συνδικάτα τους είναι επίσης χαρακτηριστική, και πολύ πιθανόν κατά τον ίδιο τρόπο να είναι χαρακτηριστική και η δικαστική απόφαση που χρησιμοποιώντας το νομικό τερτίπι "ανθρωποκτονία εξ αμελείας" αντί της κατηγορίας "φόνου εκ προμελέτης/ ανθρωποκτονίας από πρόθεση" να δώσει στο έγκλημα μορφή πλημμελήματος οπότε οι δράστες είτε να φύγουν ελεύθεροι με κάποιο πρόστιμο, κάποια φυλάκιση με αναστολή και πιθανώς με μία διοικητική κύρωση τρίμηνης αργίας ή διαθεσιμότητας (απλά διακοπές άνευ αποδοχών) ή ακόμα να καθυστερήσουν οι έρευνες μιας και η βολίδα μπορεί να μη βρεθεί, οπότε μετά τη πάροδο πενταετίας η υπόθεση απλά να καταχωρηθεί στο…αρχείο. Άλλωστε είναι το συνήθες στις περιπτώσεις που η αστυνομία πυροβολεί κόσμο. Εάν μάλιστα δεν είχαν ανοίξει και οι τρεις πυρ και δεν ήταν πολλές αλλά μία και καλή (μάλλον σ’ αυτό αναφέρονται τα συνδικάτα τους όταν μιλούν για ελλιπή εκπαίδευση-6 μέτρα είναι πολύ μικρή απόσταση για να χρειάζεται πάνω από μία σφαίρα να σκοτώσεις τον άλλο) θα ήταν άλλη μια περίπτωση "εκπυρσοκρότησης", "αστοχίας βολής εκφοβισμού" κτλ.
Μερικές ακόμα περιπτώσεις
20.11.96: Δολοφονείται ο τσιγγάνος Α.Μουράτης από τον αστυνομικό Δ.Τρίμη κατά τη διάρκεια έρευνας. Αφέθηκε ελεύθερος μετά από διήμερη κράτηση.Στις 17/4/02 ο Τρίμης καταδικάζεται σε ποινή μόλις 2 ετών με 3ετή αναστολή, για "εκπυρσοκρότηση" όπλου. Η ΕΔΕ που έγινε είχε προτείνει απόταξη, αλλά τελικά τέθηκε σε τρίμηνη διαθεσιμότητα.
23.6.97: Στη Θεσσαλονίκη αστυνομικός πυροβολεί και τραυματίζει αλβανό εργάτη που προσπάθησε να διαφύγει κατά τη διάρκεια αστυνομικής εφόδου σε εργοτάξιο. Εναντίον του δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη, καθώς η υπηρεσία "εκτίμησε" ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις ότι πυροβόλησε αυτός.
12.9.97: Στην Κερατέα, αστυνομικός πυροβολεί και τραυματίζει σοβαρά στο στήθος τον 25χρονο αλβανό λαθρομετανάστη Φλαμούρ Σούτι, ενώ αργότερα ισχυρίζεται πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε..
16.9.97: Στην περιοχή του Μαρκόπουλου, αστυνομικός τραυματίζει τον 22χρονο Αλβανό Αντρέα Γκίνη και υποστηρίζει πως το όπλο του εκπυρσοκρότησε. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του αστυνομικού αλλά δεν τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
22.6.00 Ο αστυφύλακας Α. Λαδόπουλος που υπηρετεί στον αστυνομικό σταθμό Χαλάστρας πυροβολεί και τραυματίζει στον μηρό τον 29χρονο Ρουμάνο Βασίλ Ιφτιέμε. Με εντολή του εισαγγελέα υπηρεσίας ο αστυνομικός δεν συνελήφθη.
20/6/01: Ο Αφρίμ Σάλα, ένα αγόρι 15 χρόνων, μένει οριστικά παράλυτος όταν περνώντας τα σύνορα μαζί με άλλους νεαρούς δέχτηκε πυροβολισμούς με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του στη σπονδυλική στήλη. Η Εισαγγελία Εφετών δέχτηκε την εκδοχή ότι ο φρουρός σκόνταψε στο σκοτάδι την ώρα που πυροβολούσε στον αέρα, ενώ η υπόθεση στην ουσία μπήκε στο αρχείο.
Οι παραπάνω περιπτώσεις είναι μερικές πλην όμως χαρακτηριστικές. Πρόσφατα ο βουλευτής της κυβέρνησης Δ. Γούσκος, επερωτώντας στη βουλή, παραδέχτηκε 70 περίπου νεκρούς από όπλα αστυνομικών τη τελευταία δεκαετία. Στις 5 υποθέσεις θανασίμων πυροβολισμών από αστυνομικούς που εκδικάστηκαν τη περίοδο Γενάρη 2000 με Ιούνη 2001 δεν ασκήθηκε δίωξη σε δύο, άλλες δύο κατέληξαν σε φυλάκιση με αναστολή ενώ η τελευταία μετατράπηκε σε εξαγοράσιμη (υπόθεση Σαπουνά).
Ολυμπιακή τρομοκρατία
Η απορία που γεννάται δεν είναι όμως τόσο η απόφαση κάποιου δικαστηρίου για τη μεμονωμένη αυτή περίπτωση αλλά για το πόσοι είναι οι νόμιμα οπλισμένοι εκτελεστές και πόσοι θα γίνουν εν όψει ολυμπιάδας και του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας". Σε μία πενταετία από την ίδρυσή του σώματος δίωξης λαθρομετανάστευσης -οι γνωστοί συνοριοφύλακες που επίσης ευθύνονται για πολλούς θανάτους-και στο όνομα της πάταξης της λαθρομετανάστευσης ο αριθμός τους αυξήθηκε από 2500 αρχικά σε 8500 και ανεβαίνει…πλέον φυλάνε και τα σύνορα της πλ. Ομονοίας σε μαζικές επιχειρήσεις "σκούπα" μιας και τα έργα τελειώνουν. Επίσης οι ειδικοί φρουροί που δημιουργήθηκαν υποτίθεται όχι για να κάνουν επιχειρήσεις σαν αυτές της Κρήτης αλλά για να φυλάνε υπουργεία, αστυνομικά τμήματα και σταθμούς Μετρό αυξήθηκαν από 1000 το 1999 σε 2500. Βέβαια ο πραγματικός στόχος ήταν μάλλον ο πρώτος αφού θεωρήθηκε κριτήριο πρόσληψής τους η θητεία τους σε ειδικές δυνάμεις (για να κάνουν πράξη αυτά που μάθανε στο στρατό). Την ίδια στιγμή το Πυροσβεστικό Σώμα έχει 25% έλλειψη από το ελάχιστο προσωπικό των 3000 που χρειάζεται σύμφωνα με το νόμο, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. έχει 52.000 υπαλλήλους.
Συνολικά στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων-αν συνυπολογιστούν και οι πάνω από 20.000 υπάλληλοι ιδιωτικών εταιριών σεκιούριτι- 100.000 άτομα ασχολούνται με την "ασφάλεια" και ουσιαστικά με την καταστολή. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αναλογίες αστυνομικών σε σχέση με τον πληθυσμό, στις χώρες της ΕΕ.
Το είδος των τιμωριών που δέχονται οι παραβάτες του νόμου 3169 (πριν και μετά τη ψήφισή του), οι αριθμοί τόσων ενόπλων οι οποίοι επιτρέπονται να οπλοφορούν ακόμα και εκτός υπηρεσίας, οι ελλιπείς ψυχιατρικοί έλεγχοι αλλά το σημαντικότερο, η κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης που έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμασι προμηνύουν μάλλον τα χειρότερα, μιας και με τους ολυμπιακούς αγώνες προ των πυλών πρέπει ο κόσμος να είναι, κατά τα δικά τους πρότυπα, πολύ φρόνιμος και προπαντός ήσυχος…
