Όλες οι «προσπάθειες» που γίνανε, σε διεθνές επίπεδο, για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου οδήγησαν σε παταγώδη αποτυχία.
Η πιο χαρακτηριστική απ’ αυτές είναι η συνάντηση του Κιότο της Ιαπωνίας το Δεκέμβρη του 1997, αλλά και η πρόσφατη διακυβερνητική διάσκεψη του ΟΗΕ στο Μπαλί τον Δεκέμβρη του 2007 (βλ. συνέχεια)
Αυτή τη στιγμή, και παρότι κανένας νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα των δραματικών επιπτώσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου, οι κυβερνήτες της γης αρνούνται να πάρουν μέτρα! Και αυτό ασφαλώς δεν μπορεί να αποδοθεί στην άγνοιά τους!
Μπορεί μόνο να ερμηνευθεί αν αναλυθούν τα συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούν και τα οποία γι’ αυτούς είναι πολύ πιο σημαντικά από το παγκόσμιο περιβάλλον. Σε διεθνές επίπεδο, στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομίας, υπάρχει μία λυσσασμένη μάχη για κυριαρχία. Υπάρχει ένας εξοντωτικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις, πολυεθνικές και μη, επιχειρήσεις οι οποίες επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στους διάφορους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Δεν είναι διατεθειμένες να ξοδέψουν τα κεφάλαια που απαιτούνται για να προστατευτεί το περιβάλλον, γιατί αυτό απειλεί τα κέρδη τους και τη δυνατότητά τους να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνιστές τους.
Η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί αναπροσανατολισμό της παραγωγής. Απαιτεί ολοκληρωτική στροφή από παραδοσιακές μεθόδους σε νέες. Η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί κεφάλαια τα οποία πρέπει να αντληθούν από κάπου – και σ’ αυτό το σημείο οι ηγεμόνες του πλανήτη δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να φορολογήσουν τα τεράστια κέρδη των πολυεθνικών τους ούτε να τις υποχρεώσουν να προχωρήσουν στις απαιτούμενες δαπάνες, γιατί αυτό θα τείνει να μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους στην παγκόσμια αγορά.
Έτσι και η αμερικανική υπερδύναμη δεν είναι διατεθειμένη να ρισκάρει με κανένα τρόπο την παγκόσμια υπεροχή της, αφού γι’ αυτήν ολόκληρος ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της δικής της ηγεμονίας. Γι’ αυτό δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τίποτα σημαντικό για το περιβάλλον (αντιθέτως είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του πλανήτη παράγοντας το 28% των αερίων του θερμοκηπίου), γιατί η προστασία του περιβάλλοντος «κοστίζει».
Αυτή είναι η αιτία που οι ηγεμόνες του πλανήτη είναι έτοιμοι να βλάψουν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, φτάνει τα κέρδη των επιχειρήσεων τους να μην απειληθούν. Πίσω από την καταστροφή του περιβάλλοντος βρίσκεται αυτό το σύστημα, το σύστημα που υποτάσσει τα πάντα στο κέρδος. Αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούμε αν θέλουμε η μάχη μας για τη διάσωση του περιβάλλοντος να έχει στόχους, προοπτική και αποτελέσματα.
</p.>
