Οι κερδοσκόποι είναι εκείνο το κακό «ζώο» που αναγκάζει την καλή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πάρει τόσο άσχημα μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους (ενάντια στη θέλησή της) και υποχρεώνουν τον Γιώργο Παπανδρέου να κάνει γαργάρα όλες τις υποσχέσεις που έδινε πριν τις εκλογές και να μεταμορφωθεί σ’ ένα «ψυχρό και χαμογελαστό δολοφόνο» …
Ποιοι είναι όμως αυτοί; Ποιες είναι αυτές οι αγορές που λύνουν και δένουν χωρίς να ρωτούν κανένα; Που καταποντίζουν, αν το επιλέξουν, ολόκληρες οικονομίες και στέλνουν εκατομμύρια «ανυπάκουους» και «κακούς» στον καιάδα; Δεν έχουν όνομα;
Έχουν … και «όνομα και επώνυμο». Είναι οι τράπεζες και οι χρηματιστές. Σ’ αυτούς η ελληνική κυβέρνηση χρωστάει σχεδόν 350 δις ευρώ. Για να ξοφλήσει τις δόσεις και τους τόκους που τους χρωστάει, πρέπει να δανειστεί κι άλλα! Από ποιους; Μα απ’ αυτούς, τους ίδιους!
Υπάρχει απάντηση στους κερδοσκόπους; Είναι τόσο ισχυροί όσο παρουσιάζονται; Όχι, δεν είναι! Απάντηση υπάρχει!
Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας είναι η εθνικοποίηση των ντόπιων κερδοσκόπων – δηλαδή των ελληνικών τραπεζών και των χρηματιστηριακών εταιρειών (Εθνική, Άλφα, Ακρόπολις, κοκ).
Και αν η απάντηση των ξένων «οίκων» ( … ) είναι η άνοδος των επιτοκίων και η άρνηση στην ουσία δανεισμού του ελληνικού δημοσίου για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του (δηλαδή να τους ξοφλήσει αυτά που τους χρωστάει) τότε η απάντηση είναι: να σταματήσει να τους ξεπληρώνει τις δόσεις και τους τόκους απ’ το χρέος!
Ας μην πετάγονται οι πάνσοφοι οικονομολόγοι υποτακτικοί των τραπεζιτών και των βιομηχάνων (αυτοί που προκάλεσαν την πιο βαθιά κρίση μετά το 1929 και που τώρα … δίνουν και μαθήματα από πάνω …) να πουν πως «αυτά είναι αδιανόητα». Είναι αδιανόητα για τα δικά τους συμφέροντα! Εξάλλου, στις επόμενες σελίδες της εφημερίδας μας, παραθέτουμε παραδείγματα που δείχνουν πως αυτά τα «αδιανόητα» συμβαίνουν αυτήν ακριβώς τη στιγμή σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Είναι όμως ταυτόχρονα καθαρό πως το ΠΑΣΟΚ, σαν κόμμα του κεφαλαίου, δεν πρόκειται να υιοθετήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Μόνο η αριστερά μπορεί να υιοθετήσει και να παλέψει για τέτοια αιτήματα. Δυστυχώς όμως η ελληνική (μαζική) αριστερά, δεν υιοθετεί αυτές τις θέσεις. Δεν θα δούμε ούτε το ΚΚΕ ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ να παλεύουν και να προβάλλουν τέτοια αιτήματα. Και γι’ αυτό η πάλη για μια μαζική αριστερά της ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και της ανατροπής, έχει ακόμα δρόμο μπροστά της.
__________
