Του Λάμπρου Αντωνάτου
Η εφαρμογή του νέου μέτρου Λιάνη – Φλωρίδη για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, απαγορεύοντας την είσοδο των οπαδών της φιλοξενούμενης ομάδας στον εν λόγω χώρο, έχει ήδη καταρρεύσει στην πράξη.
Όπως το 1982 οι τραμπούκοι της ΝΟΠΟ (Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναικών Οπαδών) έστηναν μπλόκα στην Αλεξάνδρας και έκαναν έλεγχο των διερχομένων φιλάθλων για να εξακριβώσουν ότι δεν ήταν κάτοικοι της Βορείου Ελλάδας, έτσι και στον αγώνα Αιγάλεω – ΠΑΟΚ στις 17/1 οι αστυνομικοί απαγόρευσαν την είσοδο όσων ο τόπος διαμονής στις ταυτότητες ήταν από τη Λαμία και πάνω! Ενώ όσοι δεν είχαν ταυτότητες κρατήθηκαν σε τμήματα, καθώς επίσης και όσοι είχαν βορειοελλαδίτικη προφορά! Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν και οι φιλοξενούμενοι οπαδοί της ΑΕΚ στις 18 Ιανουαρίου στον αγώνα στη Νίκαια με τον Ιωνικό.
Και στις δύο περιπτώσεις πέρασαν οπαδοί των φιλοξενούμενων στο γήπεδο ανακατεμένοι με αυτούς των γηπεδούχων και ήταν φυσικό επακόλουθο οι καρπαζιές που παρακολουθήσαμε να ανταλλάσσονται μεταξύ τους. Και σαν μην έφτανε το ότι δεν αντιμετωπίστηκε η βία αλλά οξύνθηκε χάρη σε αυτά τα μέτρα, η κρατική τηλεόραση με προκλητικό τρόπο προέβαλλε τα επεισόδια ως συμβάν που δικαιώνει "το μέτρο της πολιτείας"! Πάντως και οι άμεσα ενδιαφερόμενες ΠΑΕ φαίνεται ακόμα περισσότερο να μη θέλουν να αντιμετωπιστεί η βία.
Αντίθετα τις βολεύει αυτή η κατάσταση. Δεν τον θέλουν τον κόσμο στα γήπεδα αλλά στον καναπέ του απέναντι από την τηλεόραση, να πληρώνει συνδρομή για να βλέπει την ομάδα του. Τη συνδρομή στο κανάλι με την οποία οι ομάδες έχουν συμβόλαια πολύ πιο προσοδοφόρα από τα εισιτήρια. Δεν είναι τυχαίο ότι η περσινή οικονομική κρίση των ΠΑΕ ήταν παράλληλη με την κρίση των συνδρομητικών καναλιών.
Οι στρατιές των οργανωμένων συνδέσμων οπαδών είναι τα καλύτερα εργαλεία για να το πετυχαίνουν αυτό αλλά και να ικανοποιήσουν πολιτικές ανάγκες χειραγώγησης με ηγετικά στελέχη και εκπομπές οργανωμένων οπαδών, που φανατίζουν παιδιά με αδιέξοδα στη ζωή τους. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που το 95% των συνδέσμων οπαδών είναι παράνομοι αφού δεν πληρούν τα κριτήρια νομιμότητας (καταστατικά, κόσμια συμπεριφορά κλπ.).
Η λύση όμως δεν είναι η αποχή των φιλάθλων από τα γήπεδα και η ενίσχυση των συνδρομητικών καναλιών. Ούτε βέβαια η καταστολή από την αστυνομία ή από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας.
Για να γίνει το ποδόσφαιρο γιορτή και να εκλείψει ο χουλιγκανισμός χρειάζεται να απεμπλακεί από τα χέρια των ΠΑΕ. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας, των τοπικών φορέων της περιοχής και των αθλητών τους. Οι οργανωμένοι σύνδεσμοι, με τη σημερινή τους μορφή, έχουν ως αποκλειστικό περιεχόμενο την μαύρη αγορά των εισιτηρίων και το ξύλο με τους αντίπαλους οπαδούς και γι αυτό πρέπει να διαλυθούν.
Τέλος τα δισεκατομμύρια και οι χαριστικές παραχωρήσεις γης που μοιράζει η πολιτεία στις ΠΑΕ πρέπει να σταματήσουν και να ακυρωθούν.
