Ακολουθεί ενημέρωση από την συνάντηση της διευρυμένης Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε το Σάββατο 11 Οκτώβρη στην Αθήνα και οι θέσεις που κατέθεσε το "Ξ" σ’αυτήν
__________________________________________________
Σε άρθρα, όπως το ακόλουθο, στα οποία είμαστε αναγκασμένοι να αναφερθούμε στις θέσεις άλλων οργανώσεων ή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκουμε η περιγραφή των θέσεων αυτών να είναι όσο πιο ακριβής γίνεται. Προτιμούμε πάντα να δημοσιεύουμε γραπτά κείμενα, (διαφορετικών συνιστωσών ή στελεχών) για να μην μπορούν ποτέ να προκύψουν παρερμηνείες. Μόνο όταν αυτά δεν υπάρχουν επιχειρούμε περιγραφή των θέσεών τους. Επειδή όμως υπάρχει πάντα ο κίνδυνος συνιστώσες ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρήσουν ότι η θέση τους δεν παρουσιάστηκε σωστά, ή ακόμα και πως παραποιήθηκε, δηλώνουμε ότι σε κάθε τέτοια περίπτωση αναλαμβάνουμε την ευθύνη της διόρθωσης – δηλαδή να δημοσιεύσουμε αυτούσιο οποιοδήποτε κείμενο ή διαμαρτυρία μας αποσταλεί με τέτοιο περιεχόμενο.
__________________________________________________
Έγινε το Σάββατο 11 Οκτώβρη η πανελλαδική συνάντηση της διευρυμένης γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύνθεση της αποτελείτο από 80 περίπου άτομα συνολικά. 28 της κεντρικής γραμματείας στην Αθήνα (17 μέλη και 11 αναπληρωτές), 30 ακόμα από εκπροσώπους 10 νομαρχιακών γραμματειών (3 η κάθε μία) και 20 συντρόφους/σες από 10 κλαδικές (2 για κάθε μία).
Τα θέματα ήταν δύο, με δύο ξεχωριστές εισηγήσεις, αλλά με ενιαία συζήτηση. Η πρώτη εισήγηση έγινε από τον σ. Γιάννη Μπανιά και αφορούσε το πρόγραμμα – όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μας (βλέπε άρθρο στις 9/10/08). Η δεύτερη εισήγηση έγινε από τον σ. Γιάννη Θεωνά και αφορούσε τον προϋπολογισμό (*).
Η συζήτηση (με περισσότερους από 35 ομιλητές) περιστράφηκε αποκλειστικά στο πρώτο θέμα, το θέμα του προγράμματος. Αυτό κατά τη γνώμη μας ήταν φυσιολογικό. Χωρίς καθόλου να υποτιμούμε την ανάγκη πολιτικής συζήτησης και πρωτοβουλιών δράσης για τον προϋπολογισμό, αυτό που κυριαρχεί στην κοινωνία, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και στα στελέχη του είναι το ζήτημα των προγραμματικών θέσεων με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται μαζικά προς τα έξω.
Στήριξη στο κείμενο Μπανιά απ’ το «Ξ»
Το «Ξ» δήλωσε υποστήριξη στο κείμενο του σ. Γιάννη Μπανιά στηρίζοντας εμφατικά τα νέα αριστερά στοιχεία τα οποία περιέχονται σε αυτό.
Επαναλάβαμε τις θέσεις μας ότι για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει την κοινωνική του απήχηση και δυναμική, για να μπορέσει να είναι συνεπής με τις αρχές και διακηρύξεις του, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την «πίεση» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για συνεργασία, πρέπει να βαθύνει την αριστερή στροφή της προηγούμενης περιόδου.
Ιδιαίτερα μετά την διεθνή κρίση τα ζητήματα της κρατικοποίησης /εθνικοποίησης – απαραιτήτως κάτω από εργατικό – κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση – σε συνδυασμό με τολμηρή προβολή της σοσιαλιστικής προοπτικής, γίνονται εντελώς απαραίτητα.
Το «Ξ» τόνισε ότι σε συνθήκες στις οποίες ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Γκόρτον Μπράουν, προτείνει εθνικοποιήσεις, είναι αστείο ο ΣΥΡΙΖΑ να φοβάται την λέξη…
Σε συνδυασμό με τα πολιτικά και προγραμματικά καθήκοντα οι ομιλητές του «Ξ» στάθηκαν επίσης στα καθήκοντα που αφορούν τις παρεμβάσεις στο εργατικό κίνημα γενικά και, πιο ειδικά, στον χώρο της παιδείας ο οποίος βρίσκεται σε αναταραχή.
Τα βασικά σημεία των τοποθετήσεων των εκπροσώπων του «Ξ» παρατίθενται στη συνέχεια του κειμένου αυτού.
Κυριαρχία αριστερών απόψεων και τοποθετήσεων
Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της πανελλαδικής διευρυμένης γραμματείας ήταν η κυριαρχία, κατά την δική μας εκτίμηση, των πιο αριστερών απόψεων. Στη διάρκεια των έξι ωρών συζήτησης η πλειοψηφία των ομιλητών υπεράσπισε απόψεις οι οποίες σηματοδοτούσαν μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά, με αναφορές και στα ζητήματα των κρατικοποίησης /εθνικοποιήσεων και στα ζητήματα του σοσιαλισμού.
Στο κλίμα αυτό συνέβαλε και ομιλία του σ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος μίλησε από τους πρώτους και έβαλε με έμφαση το ζήτημα των κρατικοποιήσεων και ιδιαίτερα το ζήτημα της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος.
Σημαντικό επίσης, σε ότι αφορά το κλίμα, ήταν το γεγονός ότι όλοι οι ομιλητές από την Θεσσαλονίκη (3 αντιπρόσωποι και ένας παρατηρητής) μίλησαν με πολύ αριστερές θέσεις, προβάλλοντας τα ζητήματα των κρατικοποιήσεων και του σοσιαλισμού (καθώς και άλλα ζητήματα που αναφέρουμε στη συνέχεια). Οι τοποθετήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ Θ/νίκης αντανακλούσαν το κλίμα που είχε διαμορφωθεί σε εκεί γενική συνέλευση, μερικές μέρες πριν, στην οποία κυριάρχησαν αυτές οι απόψεις.
Αυτά όλα είναι βέβαια σημάδια των καιρών. Η καταστροφική κρίση που μαστίζει το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα σπρώχνει προς τα αριστερά. Αυτό όμως δεν εξαλείφει, βέβαια, τις διαφωνίες. Οι τοποθετήσεις στελεχών όπως του Δήμου Τσακνιά και του Αλέκου Καλύβη ή συνιστωσών όπως της ΚΕΔΑ και της ΚΟΕ κινούνταν σε διαφορετικά μήκη κύματος είτε υποβαθμίζοντας εντελώς είτε επιχειρηματολογώντας ενάντια στο σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Για το πώς μπορούν οργανώσεις ή άτομα που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια να ψηφίζουν το κείμενο του Γιάννη Μπανιά (ψηφίστηκε ομόφωνα στην κεντρική γραμματεία της Δευτέρας 6/10!) και από την άλλη να επιχειρηματολογούν ενάντια στην επικαιρότητα του σοσιαλιστικού προγράμματος, παραμένει για μας αντιφατικό και ακατανόητο.
Άλλα ζητήματα – η παρουσία γυναικών στο προεδρείο
Με το ξεκίνημα της διαδικασίας συντρόφισσες του ΣΥΡΙΖΑ έθεσαν το θέμα της παρουσίας γυναικών στο προεδρείο. Αρχικά στο προεδρείο ήταν μόνο 3 άντρες.
Δημιουργήθηκε λίγη ένταση πάνω στο θέμα και τελικά στο προεδρείο συμμετείχε η συντρόφισσα Μαρία Φραγκιαδάκη.
Ακόμα και αν σε μερικές περιπτώσεις οι συντρόφισσες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σηκώνουν κάπως τους τόνους κατά βάση έχουν απόλυτο δίκαιο. Δεν πρέπει να υπάρξει ξανά προεδρείο χωρίς παρουσία συντροφισσών, με επιδίωξη πάντα να είναι μισοί άνδρες μισές γυναίκες.
Η εναλλαγή συντονιστή στη γραμματεία
Ένα άλλο ζήτημα το οποίο τέθηκε αφορούσε το ζήτημα της εναλλαγής στο συντονισμό της κεντρικής γραμματείας.
Όπως είναι γνωστό υπάρχει απόφαση, της πανελλαδικής συντονιστικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την οποία υπάρχει εναλλαγή σε επίπεδο συντονιστικών οργάνων. Αυτό στην περίπτωση της νομαρχιακής επιτροπής Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, λειτουργεί με την εναλλαγή μιας τριμελούς συντονιστικής επιτροπής κάθε τρίμηνο. Στην Αθήνα όμως, η κεντρική γραμματεία έχει σαν συντονιστή τον σ. Ρούντι Ρινάλντι, της ΚΟΕ, εδώ και ένα περίπου χρόνο. Παρότι το θέμα της εναλλαγής του συντονιστή στην Αθήνα έχει τεθεί επανειλημμένα από άτομα ή συνιστώσες, εναλλαγή δεν γίνεται…
Στην συνάντηση της διευρυμένης γραμματείας το ζήτημα αυτό τέθηκε ξανά πολύ εμφατικά από την σ. Εύη Καρακώστα, εκπρόσωπο των Ενεργών Πολιτών, που έχει επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζο, ο οποίος, πρώτος και επίμονα έθεσε την πρόταση της εναλλαγής και απέσπασε την ομοφωνία των κεντρικών «οργάνων» του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα αυτό τέθηκε επίσης πολύ εμφατικά από εκπροσώπους της Θεσσαλονίκης. Οι οποίοι εξήγησαν τον πολύ αποτελεσματικό και καλό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η εναλλαγή στη Θεσσαλονίκη. Και δήλωσαν «αδυναμία» να κατανοήσουν γιατί δεν μπορεί και η Αθήνα να λειτουργήσει με παρόμοιο τρόπο.
Πάνω σε αυτό το θέμα η θέση του «Ξ» δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την ακόλουθη: η απόφαση για εναλλαγή στην θέση του συντονιστή έχει ληφθεί εδώ και καιρό, επομένως είναι απαράδεκτη και ταυτόχρονα καθόλου πειστική για την αθωότητά της η επιμονή να μην προχωρήσει η εναλλαγή στη θέση του συντονιστή της κεντρικής γραμματείας.
Το θέμα αυτό το οποίο αναβλήθηκε επανειλημμένα από την ατζέντα της κεντρικής γραμματείας έχει τεθεί προς συζήτηση (μάλιστα, μετά από επιμονή της σ. ΕΚ σαν πρώτο θέμα) στην επόμενη συνάντηση της, Δευτέρα 20 Οκτώβρη 2008.
Ισομερής αντιπροσώπευση
Ένα άλλο ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει τα κεντρικά και περιφερειακά «όργανα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο ισομερής αντιπροσώπευση των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
«Βγάζει μάτι», η Θεσσαλονίκη για παράδειγμα να έχει το δικαίωμα 3 αντιπροσώπων σε σύνολο περίπου 80, τη στιγμή που από το Λεκανοπέδιο ο αριθμός πλησιάζει τους 50 (28 μέλη και αναπληρωτές της γραμματείας, 20 από τις κλαδικές).
Χρειάζεται περισσότερο αναλογική αντιπροσώπευση, κατά τη γνώμη μας, καθώς και περισσότερη αυτονομία και πρωτοβουλίες στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ – σε επίπεδο και νομαρχιών και πόλεων και συνοικιών στις μεγάλες πόλεις.
_________________________________________________________
Οι θέσεις του «Ξ» στην πανελλαδική διευρυμένη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ (11/10/08)
Στην πανελλαδική συνάντηση της διευρυμένης κεντρικής γραμματείας, το Σάββατο 11 Οκτώβρη, μίλησαν τρεις σύντροφοι εκ μέρους του " Ξ ", σε σύνολο 35 περίπου ομιλητών. Μίλησαν οι σ. Ανδρέας Παγιάτσος, (κεντρική γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ) ο σύντροφος Νίκος Αναστασιάδης (νομαρχιακή γραμματεία Θεσ/νίκης) και ο σύντροφός Νίκος Κανελλής (νομαρχιακή γραμματεία Μαγνησίας). Στις ομιλίες τους τα τρία στελέχη του «Ξ» ανέπτυξαν τα ακόλουθα ζητήματα.
* Το «Ξ» στηρίζει το κείμενο του Γιάννη Μπανιά.
Είναι ότι πιο αριστερό έχει γραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα. Είναι το πρώτο κείμενο στο οποίο μπαίνει με καθαρότητα η θέση ότι για τα προβλήματα δεν φταίνε οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Ότι η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα του νεοφιλελευθερισμού αλλά αποτέλεσμα της ίδιας της λειτουργίας και της εσωτερικής του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.
Το «Ξ» ανέλυσε πως κρίση θα υπήρχε έτσι και αλλιώς, απλά με διαφορετική μορφή και σε διαφορετικό χρόνο, αν ο καπιταλισμός δεν περνούσε την φάση του νεοφιλελευθερισμού αλλά κάποια άλλη.
Υπενθυμίσαμε εδώ ότι η προηγούμενη μεγάλη μεταπολεμική κρίση του καπιταλισμού, το 1973, έγινε σε συνθήκες κυριαρχίας του κεϋνσιανού οικονομικού μοντέλου. Κι αναφέραμε πως η κρίση της Ιαπωνίας το 1989, αντίστοιχη της σημερινής των ΗΠΑ, επίσης δεν ήταν σε συνθήκες κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού.
* Η κρίση του αμερικανικού και παγκόσμιου καπιταλισμού, σήμερα, είναι τεράστια και δημιουργεί νέα δεδομένα διεθνώς.
Τα ποσά τα οποία έχουν ρίξει οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις στη διεθνή οικονομία για να σώσουν το σύστημα από ολοκληρωτική κατάρρευσή ξεπερνούν (στις 11/10) τα 2 τρις δολάρια – το ποσό είναι ασύλληπτο. Χωρίς αυτά τα ποσά η σημερινή κρίση θα ξεπερνούσε ακόμη και την κρίση του 1929 – παρότι αυτό το ενδεχόμενο δεν μπορεί ακόμη να αποκλειστεί.
Η κρίση αυτή δεν πρόκειται να ξεπεραστεί εύκολα, αλλά ανοίγει μια νέα περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Σ’ αυτή τη νέα ιστορική περίοδο η οικονομική κρίση θα συνδυάζεται με κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές και με τεράστια άλματα σε ό,τι αφορά την συνείδηση.
* Είναι η ώρα να μιλήσουμε τολμηρά για τον σοσιαλισμό.
Πρέπει να εξηγούμε πως η ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας εναλλακτικής σοσιαλιστικής κοινωνίας αποτελεί τη μόνη προοπτική εξόδου από την κρίση και την καταστροφή στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα ρίχνει την ανθρωπότητα. Η κρίση δεν είναι μόνο αριθμοί, είναι εκατοντάδες εκατομμύρια νέοι άνεργοι, φτωχοί και πεινασμένοι.
* Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δισταγμοί για ένα τολμηρό αριστερό πρόγραμμα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει «φόβος» να χρησιμοποιηθούν ακόμα και λέξεις όπως εθνικοποίηση και κρατικοποίηση. Κι όμως, ήδη, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, οι οικονομικοί αναλυτές, την χρησιμοποιούν πλέον κατά κόρον. Ακόμα και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Γκόρτον Μπράουν, έφτασε να καλεί τους εταίρους του στην Ε.Ε. να προχωρήσουν σε εθνικοποιήσεις στο τραπεζικό σύστημα. Σε μερική τουλάχιστον κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, προχωρούν οι κυβερνήσεις σε όλες σχεδόν τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, τα προπύργια του ιμπεριαλισμού. Και όμως στον ΣΥΡΙΖΑ η λέξη εθνικοποίηση δεν μπορεί ακόμα να γίνει αποδεκτή.
* Είναι η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει τολμηρά το ζήτημα της εθνικοποίησης, κρατικοποίησης ή κοινωνικοποίησης όλων των δημόσιων επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, του τραπεζικού συστήματος, αλλά και των κρίσιμων παραγωγικών μονάδων της οικονομίας.
Είναι δυνατό ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΟΑ, τα λιμάνια, οι μεταφορές γενικά, να είναι στα χέρια ή στην υπηρεσία των συμφερόντων του ιδιωτικού κεφαλαίου και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην λέει καθαρά πως θα περάσουν στο δημόσιο (με αποζημιώσεις μόνο στους μικρομετόχους);!
Όταν 30 επιχειρήσεις ελέγχουν την αγορά και τις τιμές, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει την παρέμβαση του κράτους για αγορανομικούς ελέγχους ή όχι; Και όταν αυτές οι επιχειρήσεις απειλήσουν με σαμποτάζ της οικονομίας, με «αποχώρηση» τους και φυγή των κεφαλαίων τους (που θα το κάνουν!) ο ΣΥΡΙΖΑ θα πει παρέμβαση του δημόσιου και κοινωνικοποίηση ή όχι;
Όταν επιχειρηματίες παίρνουν τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. για να αναπτύξουν δήθεν την ελληνική οικονομία, αλλά χρησιμοποιούν αυτά τα κεφάλαια για να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους στα Βαλκάνια, και στη συνέχεια κλείνουν τα εργοστάσια τους στην Ελλάδα, πχ Λαναράς, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει παρέμβαση του δημόσιου; Ζητάει να περάσουν στο δημόσιο οι επιχειρήσεις που κλείνουν και αυτός ο κ. που είναι υπεύθυνος για το κλείσιμό τους, να πληρώσει με ποινικές ευθύνες και με κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων για τα οικονομικά και άλλα εγκλήματα που έχει διαπράξει;
* Όμως η κοινωνικοποίηση ή η εθνικοποίηση είναι λέξεις κενές περιεχομένου αν δεν συνοδεύονται από κοινωνικό – εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
Γιατί, διαφορετικά, δεν θα έχουμε τίποτε άλλο από επανάληψη των εθνικοποιήσεων που έκανε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. – δηλαδή ένα τομέα δημόσιο οποίος να λειτουργεί κάτω από συνθήκες αδιαφάνειας κακοδιαχείρισης και διαφθοράς για να υπηρετεί στο τέλος-τέλος τα συμφέροντα του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου.
Για να υπηρετεί ο δημόσιος τομέας, οι δημόσιες επιχειρήσεις, οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις την κοινωνία, πρέπει να τελούν κάτω από τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει διοικητικά συμβούλια στα οποία ο κυρίαρχος λόγος ανήκει σε εκπροσώπους των εργαζομένων, δημοκρατικά εκλεγμένους και ανά πάσα στιγμή ανακλητούς, χωρίς κανένα οικονομικό πλεονέκτημα ή προνόμιο.
* Με ένα τέτοιο τολμηρό αριστερό πρόγραμμα, μπαίνουν οι βάσεις για να φύγει η εξουσία από το κεφάλαιο και να περάσει στα χέρια των εργαζομένων και της κοινωνίας – για να ξεκινήσει το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Μόνο με ένα τέτοιο, σοσιαλιστικό πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εμπνεύσει και να συσπειρώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι η συστράτευση δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών στην προοπτική αυτής της μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής ανατροπής – στην προοπτική της πάλης για τον σοσιαλισμό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος ο ΣΥΡΙΖΑ να εμπνεύσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και να στρατεύσει μεγάλους αριθμούς αγωνιστών.
Κι αυτό πρέπει να είναι ο κύριος στόχος. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει αυτό τον στόχο τότε θα έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να χτίσουμε το μέλλον. Οτιδήποτε διαφορετικό θα είναι «αέρας», θα είναι ψήφοι διαμαρτυρίας.
* Ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι και ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πίεση που δέχεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. – τα καλέσματα για συγκυβέρνηση, «για να διώξουμε», υποτίθεται, «τη δεξιά».
Όσο η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το ζήτημα «συνεργασία ή όχι», ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει. Όταν η συζήτηση μεταφερθεί στο πρόγραμμα, στις πολιτικές προτάσεις και το αγωνιστικό πλαίσιο, το οποίο προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χάνει.
* Είναι γεγονός ότι υπάρχουν οργανωτικές αδυναμίες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γεγονός ότι η εμπλοκή του στα κινήματα και ιδιαίτερα στο εργατικό κίνημα υστερεί. Την ίδια όμως στιγμή δεν πρέπει να παραβλέπονται τα βήματα που έχουν γίνει την τελευταία περίοδο.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσει δράσεις, πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις που την προηγούμενη περίοδο ήταν άγνωστες, παρότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για σωστή παρέμβαση στην κοινωνία.
Αυτό χρειάζεται να ειπωθεί για να υπάρχει ισορροπία. Ιδιαίτερα πρέπει να αναφερθεί γιατί κάποιοι σύντροφοι δημιουργούν την εντύπωση πως αποφεύγουν την πολιτική συζήτηση παραπέμποντας σε οργανωτικά καθήκοντα.
Τέτοια παραδείγματα είναι η πρόσφατη παρέμβαση στην Ουρανούπολη γύρω από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Είναι οι παρεμβάσεις στην Ολυμπιακή από τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη. Ακόμα και σε «μικρούς» εργατικούς χώρους όπως είναι η Vodafone και η Teleperformance ή η βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού στην Αθήνα, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε, για πρώτη φορά δυναμική εμφάνιση, έστω κι αν αυτό το κάνανε τα μέλη του «Ξ» χρησιμοποιώντας το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ.
* Αυτά ασφαλώς δεν φτάνουν αλλά αν υπάρχει μια κεντρική αδυναμία στην παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα, αυτή είναι η παρουσίαση συνολικών προτάσεων που αφορούν τους αγώνες του εργατικού κινήματος και η εμπεριστατωμένη κριτική προς τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Δηλαδή, στο θέμα των αγώνων πρέπει να υπάρχει πρόταση προς το εργατικό κίνημα αναφορικά με τους αγώνες, πρόταση η οποία να εξηγεί πώς πρέπει να συντονιστούν και να κλιμακωθούν οι αγώνες για να μπορούμε να έχουμε νίκες.
Είναι καλό που ΓΣΕΕ καλεί μία ή και περισσότερες γενικές απεργίες, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά αρκετό είναι. Η ΓΣΕΕ καλεί τις απεργίες κάτω από πίεση. Δεν έχει πραγματικά σκοπό ούτε σχέδιο για να ανατρέψει τις πολιτικές της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο δεν θέλει να ανατρέψει την κυβέρνηση. Γι’ αυτό οι απεργίες είναι ανοργάνωτες. Ο κόσμος μαθαίνει για την απεργία από την τηλεόραση! Ούτε γενικές συνελεύσεις, ούτε σωστή ενημέρωση, ούτε οργάνωση της απεργίας ανά χώρο.
Έχει τεράστια σημασία πως οργανώνεται μια γενική απεργία. Πώς συνδέονται όλοι οι αγώνες μεταξύ τους για να μπορούν να έχουν αποτέλεσμα.
Στο θέμα της Ολυμπιακής και στο θέμα του ΟΤΕ η στάση της ΓΣΕΕ ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες.
Η εξαγγελία μιας 24ωρης γενικής απεργίας πρέπει να συνοδεύεται από σχεδιασμό περαιτέρω κινητοποιήσεων με στόχο όλα τα πιο πάνω.
* Ο χώρος της παιδείας είναι επίσης ένας χώρος αιχμής.
Υπάρχουν καταλήψεις λυκείων υπάρχει κινητικότητα στα πανεπιστήμια και οι εκπαιδευτικοί συζητάνε κινητοποιήσεις. Σ’ αυτό χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παρέμβει καταλυτικά και να πάρει πρωτοβουλίες.
Στον χώρο των φοιτητών έχουμε ευθύνη να συγκροτήσουμε την ΑΡΕΝ και να καταθέσουμε προτάσεις στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης και κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος.
Με σεβασμό στις δημοκρατικές αποφάσεις και όχι στους τυχοδιωκτισμούς μειοψηφιών όπως των ΕΑΑΚ.
Αφετηρία των κινητοποιήσεων των φοιτητών πρέπει να είναι η γενική απεργία στις 21 Οκτώβρη. Από εκεί πρέπει να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις.
Πρέπει να χτιστεί ένα πραγματικό πανεκπαιδευτικό μέτωπο, δηλαδή ο συντονισμένος κοινός αγώνας φοιτητών – μαθητών – εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Χρειάζεται προσοχή έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι οι κλάδοι να κινηθούν μαζί. Δεν πρέπει να επαναληφθεί το φαινόμενο του Σεπτέμβρη του 2006 όταν οι δάσκαλοι κατέβηκαν σε απεργία έξι εβδομάδων σε μια φάση που το φοιτητικό κίνημα ήταν σε εξεταστική και δεν μπορούσε να κινητοποιηθεί ταυτόχρονα με αυτούς.
Σήμερα συζητιέται η προοπτική απεργίας διαρκείας των εκπαιδευτικών από τις αρχές Δεκέμβρη. Αυτό κατά τη γνώμη μας χρειάζεται προσοχή. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος ο κλάδος να κινηθεί από μόνος του, να μπει από την αρχή σε απεργία διαρκείας που είναι η πιο αποφασιστική μορφή ταξικής πάλης, αλλά αυτό περιέχει τον κίνδυνο της γρήγορης εξάντλησης του κλάδου και επομένως της ήττας, όπως έγινε το 2006. Ο αγώνας πρέπει να έχει μακροπρόθεσμη προοπτική και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για να μπορέσει να αντέξει. Για να μπορέσει να νικήσει.
Αυτό αφορά το κίνημα της παιδείας αλλά όχι μόνον – αφορά το σύνολο του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
* Τέλος, για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί σε όλα αυτά, χρειάζεται να προσαρμόσει το οργανωτικό του μοντέλο.
Να προχωρήσει δηλαδή στη συγκρότησή του σε ένα ομοσπονδιακό πολιτικό φορέα, ο οποίος από τη μια θα διασφαλίζει την ανεξαρτησία των διαφορετικών συνιστωσών του αλλά, από την άλλη, θα δώσει χώρο στον ανένταχτο κόσμο. Που θα μπορεί να καλέσει μαζικά εργαζόμενους και νέους να ενταχθούν σ’ αυτόν, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια ζωντανή «βάση». Μια βάση η οποία να έχει λόγο και να αποφασίζει για πολιτικά ζητήματα και θέσεις, να ελέγχει τη δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία, να έχει αυτονομία, να παίρνει πρωτοβουλίες δράσης και παρέμβασης στις τοπικές κοινωνίες και το κίνημα.
____________________
(*) Σύμφωνα με απόφαση της κεντρικής γραμματείας (Δευτέρα 13 Οκτώβρη) τα σχετικά κείμενα θα αναρτηθούν στο σάιτ του ΣΥΡΙΖΑ
