Σχόλιο από το «Ξεκίνημα»
Το βράδυ της 3ης Απρίλη μια είδηση συντάραξε όλο τον κόσμο. Το Διεθνές Κονσόρτιουμ Ερευνητών Δημοσιογράφων, διέρρευσε εκατομμύρια έγγραφα (τα οποία καλύπτουν μια περίοδο από το 1977 ως το 2015) που προέρχονται από τη συμβουλευτική εταιρεία υπεράκτιων εταιρειών (off-shore) Mossak Fonseca, την 4η μεγαλύτερη στο είδος της στον κόσμο.
Τα λεγόμενα «Panama Papers», αποκαλύπτουν ένα τεράστιο δίκτυο φοροδιαφυγής μέσω off-shore εταιρειών, στο οποίο εμπλέκονται ηγέτες κρατών, δισεκατομμυριούχοι, αξιωματούχοι, αστέρες του κινηματογράφου και του αθλητισμού, έμποροι ναρκωτικών κ.α.[1]
Μέσα στα ονόματα που υπάρχουν βλέπουμε και κάποιους πολύ γνωστούς: το Β. Πούτιν, ο οποίος έκρυψε 2 δισ. δολάρια μέσα από τράπεζες και εταιρείες «φαντάσματα». Τον Π. Ποροσένκο (αγαπημένο παιδί της Ε.Ε.) πρόεδρο της Ουκρανίας. Το Μ. Μάκρι, πρόεδρο της Αργεντινής, ο οποίος πρόσφατα κέρδισε τις εκλογές και αμέσως ήρθε σε συμφωνία με τους διεθνείς τοκογλύφους για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Τον πρωθυπουργό της Ισλανδίας, το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, μέλη των οικογενειών του Κάμερον, του Άσαντ, του Λι Πενγκ (πρωθυπουργού της Κίνας). Επίσης πρώην υπουργοί χωρών της Ευρώπης, βουλευτές, πρώην πρόεδροι, δικτάτορες κ.λπ. Μέσα σε αυτούς και ο Σ. Παπασταύρου, στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά.
Με λίγα λόγια, εκπροσώπους του πολιτικού κατεστημένου από όλο τον κόσμο! Των ίδιων εκπροσώπων που επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας και μειώνουν δραματικά το λαϊκό εισόδημα επειδή… δεν υπάρχουν λεφτά!
Τα έγγραφα αυτά αποδεικνύουν τη σαπίλα του καπιταλισμού! Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες έχουν στήσει μία τεράστια κομπίνα με βασική επιδίωξη να μη φορολογούνται. Με αυτόν τον τρόπο τα κρατικά ταμεία αδειάζουν, μεγαλώνουν τα ελλείμματα και τα χρέη – και το λογαριασμό βέβαια καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά κοινωνικά στρώματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τη Boston Consulting Group, οι πλούσιοι αυτού του κόσμου έχουν κρυμμένα σε φορολογικούς παραδείσους κεφάλαια αξίας 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.[2]
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός άλλωστε, από την έκθεση της Oxfam, η οποία μας πληροφορεί ότι 62 άτομα(!) διαθέτουν όση περιουσία κατέχει το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού.[3]
Δεν πρόκειται για «λάθος» – έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Είναι φτιαγμένος για να εξυπηρετεί μια απειροελάχιστη μειοψηφία ανθρώπων, που βλέπουν τον πλούτο τους να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, την ίδια στιγμή που ολόκληροι λαοί βυθίζονται στη φτώχεια, την εξαθλίωση και τη βαρβαρότητα. Η ανάγκη για το γκρέμισμα αυτού του σάπιου συστήματος και ο αγώνας για την κοινωνικοποίηση αυτού του πλούτου και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας ποτέ δεν ήταν τόσο αναγκαίος όσο σήμερα.
Παρόλα αυτά βλέπουμε τη μαζική Αριστερά, στη μία χώρα μετά την άλλη, να μην τολμά να αμφισβητήσει το σύστημα, να μην τολμά να θέσει καθαρά και ανοιχτά τον στόχο της ανατροπής του. Κι όμως η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά διδακτική: είτε θα παλέψεις, σαν Αριστερά, για την ανατροπή του συστήματος, είτε θα υποταχθείς και θα εφαρμόσεις τις πολιτικές που απαιτεί το σύστημα από σένα! Μέσοι δρόμοι δεν υπάρχουν! Αυτό πια θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο!
