Του Νίκου Ρεμούνδου
Η νίκη του Μαχμούντ Αμπάς (με 62%) και της παλιάς ηγεσίας της Φατάχ που τον περιβάλλει δεν αποτελεί καμμιά έκπληξη μέσα στις συνθήκες που έγιναν αυτές οι εκλογές. Στην πραγματικότητα όμως η νίκη τους αυτή είναι πλαστή και εφήμερη, ασταθής και αβέβαια και είναι μόνο η αρχή κρίσιμων πολιτικών ανακατατάξεων μέσα στις γραμμές των παλαιστινίων.
Πως κέρδισε τις εκλογές ο Αμπάς
Όταν μετά τον θάνατο του Αραφάτ η παλιά ηγεσία της Φατάχ πρότεινε τον Αμπάς για νέο πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής η πρόταση αυτή αντιμετωπίστηκε με τεράστια δυσπιστία και απογοήτευση από τις παλαιστινιακές μάζες. Ήτανε φανερό ότι οι παλαιστίνιοι που τόσο αγωνίστηκαν, τόσο υπέφεραν μέχρι τώρα και τόσο απογοητεύθηκαν από την ηγεσία τους περίμεναν να επέλθει μιά ριζική αλλαγή στα πρόσωπα, την αποτυχημένη πολιτική και στις αυταρχικές μεθόδους της Παλαιστινιακής Αρχής.
Έτσι, όταν ο Μαρουάν Μπαργούτι, λαοφιλής ηγέτης της Φατάχ στη Δυτική Όχθη, ανακοίνωσε από την φυλακή ότι θα κατέβει υποψήφιος στις εκλογές, οι σφυγμομετρήσεις αποκάλυψαν ότι θα κέρδιζε τον Αμπάς. Τελικά, βέβαια, ο Μ. Μπαργούτι αναγκάστηκε να αποσυρθεί, μετά από τεράστιες πολιτικές πιέσεις και απειλές για τη ζωή του (η Φατάχ απείλησε ότι θα τον διαγράψει και το Ισραήλ ότι θα σαπίσει στις φυλακές). Το ίδιο, για δικούς τους λόγους, επέλεξαν να κάνουν και η Χαμάς και η Τζιχάντ, που επίσης έχουν μεγάλη επιρροή, μ’ αποτέλεσμα μιά σίγουρη ήττα του Αμπάς να μετατραπεί ταχυδακτυλουργικά σε μεγάλη νίκη.
Άν σκεφτεί κανείς ότι η αποχή έφτασε στο 55% (ψήφισαν μόνο 776.000 από 1.8 εκ. ψηφοφόρους) ο Αμπάς στην πραγματικότητα ψηφίστηκε απο το 27% μόνο των ψηφοφόρων, παρά την απόσυρση του Μαρουάν Μπαργούτι.
Ποιος είναι ο Αμπάς
Ο Αμπάς είναι γνωστός συντηρητικός γραφειοκράτης και βουτηγμένος στα σκάνδαλα, όπως όλη η παλιά ηγεσία της Φατάχ. Ήτανε αρχιτέκτονας των συμφωνιών του Όσλο, που ξεπούλαγαν τα συμφέροντα των παλαιστινίων και ανοιχτός πολέμιος της ένοπλης Ιντιφάντα. Πιστεύει ότι μόνο με διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ μπορεί να λυθεί το Παλαιστινιακό και γι’ αυτό επιδιώκει να πετύχει αυτό που δεν πέτυχε ο Σαρόν, να αφοπλίσει τον παλαιστινιακό λαό και τις αντιστασιακές οργανώσεις. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι και το Ισραήλ και η ΗΠΑ θεωρούν ότι είναι ένας αξιόπιστος συνομιλητής και έκαναν ότι μπορούσαν για να κερδίσει τις εκλογές.
Βέβαια, κάτω από την πίεση των εκλογών και της μεγάλης δυσπιστίας που συναντούσε αναγκάστηκε προς το τέλος της εκστρατείας του να απολογείται και να διαβεβαιώνει στα λόγια ότι δεν θα ξεπουλήσει την Ιερουσαλήμ, ούτε τους παλαιστίνιους πρόσφυγες, ούτε τους φυλακισμένους αγωνιστές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ισραήλ και θα υπερασπίσει τους ένοπλους μαχητές από τις δολοφονικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού.
Αρχή κρίσιμων πολιτικών ανακατατάξεων
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, το 20% που κατόρθωσε να κερδίσει στις εκλογές ο Μουσταφά Μπαργούτι, που κατέβηκε σαν ανεξάρτητος υποψήφιος, υπερασπιζόμενος την ένοπλη Ιντιφάντα και κάνοντας σκληρή κριτική στον Αμπάς και την παλιά ηγεσία της Φατάχ για την πολιτική που ακολούθησε από τις συμφωνίες του Όσλο μέχρι σήμερα, είναι εξαιρετικά σημαντικό και σημαδειακό. Γιατί αποκαλύπτει, όπως με υπομονή υποστηρίζαμε, ότι σημαντικά στρώματα του παλαιστινιακού λαού και ιδιαίτερα η νεολαία, πούνε απογοητευμένα απο την Φατάχ, δεν στρέφονται μόνο προς την Χαμάς και την Τζιχάντ, αλλά αναζητάνε μια άλλη εναλλαχτική λύση προς τα αριστερά.
Την ίδια ώρα, φαίνεται να αναδεικνύεται και μια νέα γενιά ηγετικών στελεχών της βάσης, που βλέπουν το αδιέξοδο της πολιτικής της ηγεσίας της Φατάχ, αλλά και της Χαμάς και της Τζιχάντ.
Έτσι, μέσα στους ερχόμενους μήνες, όπου προγραμματίζονται Βουλευτικές εκλογές (Μάη ή Ιούνη) και το Συνέδριο της Φατάχ, η χρεωκοπημένη πολιτική του Αμπάς θα τείνει να επιταχύνει κρίσιμες πολιτικές ανακατατάξεις και εξελίξεις.
