Της Ειρήνη Βλαζάκη
Μετά από 2 μήνες πολιτικής αναταραχής, η οποία παραλίγο να οδηγήσει σε εμφύλια σύρραξη, ο «φιλορώσος» υποψήφιος Β. Γιανουκόβιτς, προτίμησε τελικά να ακολουθήσει τις συμβουλές του Τ. Davis Γ. Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που εποπτεύει τη διενέργεια των εκλογών, και να αποδεχτεί το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα, που δίνει τη πλειοψηφία στον αντίπαλο του Γιούσενκο με 52%.
Παλινωδίες
Όλες οι παλινωδίες του Γιανουκόβιτς , τα μεγάλα λόγια για νοθεία, οι ηχηρές κουβέντες για αυτονόμηση σε περίπτωση νίκης του Γιούσενκο, δεν ήταν παρά η υποκριτική προσπάθεια ενός ηττημένου υποψηφίου να κρατηθεί στην εξουσία και να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Ρωσικής οικονομικής κλίκας.
Την ίδια στιγμή, ξαφνικά ένας νέος άνεμος «εθνικής ομοψυχίας» φύσηξε και από την κατεύθυνση του φιλοδυτικού Γιούσενκο που με θέρμη πια υποστηρίζει τώρα τις Σλαβικές ρίζες που έχουν κοινές οι Ουκρανοί με τους Ρώσους, καθώς και τα ισχυρά εθνικά συμφέροντα που δένουν τους δύο λαούς.
Αυτό που στη πραγματικότητα φοβήθηκαν όμως, και οι δύο υποψήφιοι, ήταν το να οδηγηθεί η χώρα σε μια εμφύλια σύρραξη με απρόβλεπτα αποτελέσματα, καθώς τα κοινωνικά προβλήματα είναι τεράστια, και πιθανότατα χωρίς νικητή.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπό τέτοιες συνθήκες ούτε το Ρωσικό ούτε το Αμερικανικό κεφάλαιο θα μπορούσαν να βγάλουν κέρδη. Κάνανε λοιπόν την ανάγκη φιλότιμο, κατά το κοινώς λεγόμενο, για να αφοσιωθούν στο πως καλύτερα θα ξεζουμίσουν τον Ουκρανικό λαό.
Για ένα ανεξάρτητο εργατικό κόμμα
Μέσα όμως από την πολιτική αναταραχή των τελευταίων μηνών ένα σημαντικό κομ-μάτι κυρίως της νεολαίας ριζοσπαστικοποι-ήθηκε και έκανε τα πρώτα του βήματα στη πολιτική. Είναι προφανές ότι αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική λύση που να υπερασπίζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Η απίστευτη διαφθορά και τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα κάθε άλλο παρά θα λυθούν από την νέα διακυβέρνηση, όταν ο ίδιος ο Γιούσενκο έχει εμπλακεί σε οικονομικά σκάνδαλα.
Οι σύντροφοι της οργάνωσης Σοσιαλιστική Αντίσταση (CWI) στην Ουκρανία κάλεσαν τους εργαζόμενους να μη στηρίξουν κανένα από τους υποψήφιους, αλλά να αγωνιστούν για τη δημιουργία μιας οργανωμένης εναλλακτικής δύναμης.
Στη πράξη αυτό σήμερα σημαίνει πάλη για τα εργατικά δικαιώματα, δημιουργία ανεξάρτητων συνδικάτων και παράλληλα προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου μαζικού εργατικού κόμματος.
Ένα τέτοιο κόμμα θα αγωνιστεί για να πάψει η καπιταλιστική εκμετάλλευση της Ουκρανίας, αλλά και η εγκληματική κληρονομιά του Σταλινισμού. Θα αγωνιστεί για το χτίσιμο μιας πραγματικά σοσιαλιστικής πολυπολιτισμικής και διεθνιστικής κοινωνίας χωρίς κρατική καταπίεση, για μια σοσιαλιστική Ουκρανία σε μια σοσιαλιστική ενωμένη Ευρώπη.
