Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Κάμερες παντού, ευέλικτοι μηχανοκίνητοι κομάντο της αστυνομίας, ποινικοποίηση της κουκούλας, επαναφορά του νόμου περί περιύβρισης αρχής, κατάργηση του ασύλου, και προσεχώς κοντά σας, αντλίες νερού και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά που μυρίζουν τους ταραξίες από χιλιόμετρα.
Με αφορμή τα εκτεταμένα επεισόδια του Δεκέμβρη, αλλά και τα λιγότερο εκτεταμένα που ακολούθησαν, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι θα νιώσουμε ασφαλέστεροι αν δεχτούμε τα νέα μέτρα που ετοιμάζει. Πόσο αποτελεσματικά όμως, αλλά και πόσο αθώα μπορεί να είναι αυτά; Την απάντηση την έδωσε πριν από μερικές εβδομάδες ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, δηλώνοντας περιχαρής, ότι επιτέλους η κυβέρνηση υιοθετεί της θέσεις του κόμματός του πάνω στα θέματα της καταπολέμησης της εγκληματικότητας.
Ας δούμε μερικές από τις προτάσεις της κυβέρνησης, λίγο πιο συγκεκριμένα: Με βάση το νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνης, επιστρέφει το αδίκημα της «περιύβρισης της αρχής», (δηλαδή οποιασδήποτε ενέργειας μπορεί να θεωρηθεί υβριστική ενάντια σε αστυνομικό, βουλευτή, δικαστή, κλπ), και μάλιστα θεωρείται αυτόφωρο αδίκημα σε περίπτωση που αυτός που το διέπραξε φορούσε κουκούλα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν ένας «κουκουλοφόρος» συλληφθεί να φωνάζει ένα σύνθημα το οποίο θεώρησε υβριστικό αυτός που τον συνέλαβε, μπορεί να οδηγηθεί κατευθείαν στο αυτόφωρο.
«Κουκουλοφόρος» πλέον, μπορεί να θεωρείται οποιοσδήποτε προσπαθεί να προστατευτεί από τα χημικά καλύπτοντας το πρόσωπό του με ένα μαντήλι, ή απλά φοράει αδιάβροχο, καπέλο, ή οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ότι αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Αρκεί και πάλι να θυμηθούμε τα αντιπολεμικά συλλαλητήρια του 2003, κατά τη διάρκεια των οποίων χιλιάδες νέοι έβαφαν τα πρόσωπά τους σε διάφορα χρώματα, ή έγραφαν πάνω τους αντιπολεμικά συνθήματα. Επομένως αν ψηφιστεί και ισχύσει το νομοσχέδιο για την κουκούλα, οι επόμενοι επικίνδυνοι κουκουλοφόροι, μπορεί να είναι μαθητές που έχουν ζωγραφίσει στα πρόσωπα τους το σήμα της ειρήνης!
Ένα ακόμη επικίνδυνο σημείο του νομοσχεδίου, είναι αυτό που μετατρέπει το αδίκημα της διατάραξης της κοινής ειρήνης από πλημμέλημα σε κακούργημα, που θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι δέκα χρόνια, αλλά και οι μετατροπές των ποινών για μια σειρά από αδικήματα, όπως αυτό της διακεκριμένης φθοράς, που θα τιμωρείται πλέον με φυλάκιση ως και δύο χρόνων, αντί για τρεις μήνες όπως ισχύει σήμερα. Και πάλι όμως, τι σημαίνει «διατάραξη της κοινής ειρήνης»; Ότι εισαγγελείς τύπου Σανιδά στηριγμένοι στις καταθέσεις μπάτσων τύπου Κορκονέα θα στέλνουν στη φυλακή όποιον ή όποια θεωρούν ότι διατάραξε την κοινή ειρήνη.
Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τα περιθώρια αυθαιρεσίας που υπάρχουν, αφού μόλις πριν από λίγους μήνες, κατά τη διάρκεια του κινήματος του Δεκέμβρη, 25 νέοι, ανάμεσά τους και μαθητές, συνελήφθησαν και κατηγορούνται ούτε λίγο, ούτε πολύ για σύσταση τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης, με μόνους μάρτυρες κατηγορίας τους αστυνομικούς.
Στην πραγματικότητα τα νέα μέτρα που ετοιμάζει το υπουργείο δικαιοσύνης, δεν έχουν στόχο την προστασία των πολιτών από την εγκληματικότητα, αλλά βάζουν στο στόχαστρο τα κινήματα, το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις πορείες, κλπ, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν στην αστυνομία να συνεχίσει να αυθαιρετεί, νόμιμα πλέον, βαφτίζοντας «κουκουλοφόρο», ή «τρομοκράτη» οποιονδήποτε θα συλλαμβάνεται κατά τη διάρκειά τους, αρκεί να έχει μαζί του ένα μαντήλι, ή να φοράει μπλούζα με κουκούλα.
Την ίδια ώρα που είναι ξεκάθαρο για όλους εκτός από την κυβέρνηση, την αστυνομία, και την πλειοψηφία των ΜΜΕ, ότι το αδιάβροχο και το μαντήλι δεν είναι κουκούλες, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι οι πραγματικές κουκούλες, αυτές που χρησιμοποιούνται για παράδειγμα στην πυρπόληση μιας τράπεζας, ή την καταστροφή μιας κάμερας, δεν ήταν ποτέ στις παραδόσεις της αριστεράς, για έναν απλούστατο λόγο: όποιος έχει εμπιστοσύνη στα αιτήματα και τις μεθόδους του, όποιος είναι κομμάτι του μαζικού νεολαιίστικου και εργατικού κινήματος, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να κρύβει το πρόσωπό του. Έχει όμως κάθε λόγο, όχι μόνο να παλεύει για τα αιτήματα και την υπεράσπιση των κατακτήσεών του, αλλά και για τα δημοκρατικά δικαιώματα, και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες που σήμερα μπαίνουν στο στόχαστρο για μια ακόμη φορά.
