Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάφερε και πάλι να κάνει το θαύμα της. Με ένα νόμο – έκτρωμα – φέρνει τα πάνω κάτω στις ΔΕΚΟ.
Τι ίσχυε μέχρι τώρα
Η κατάσταση στις ΔΕΚΟ, σε ό,τι αφορούσε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, ήταν αποτέλεσμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργαζομένων και διοικήσεων των ΔΕΚΟ. Αν οι δύο πλευρές διαφωνούσαν, υπήρχε ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), μια ανεξάρτητη αρχή δηλαδή διαιτησίας, που προσπαθούσε να συμβιβάσει τα πράγματα. Βέβαια, η διαιτησία ποτέ δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εργαζομένων, η διαδικασία αυτή κρατούσε απλά τα προσχήματα. Οι προσλήψεις στις ΔΕΚΟ στις οποίες το δημόσιο είχε την πλειοψηφία των μετοχών (ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ κλπ) γίνονταν μέσω ΑΣΕΠ. Υπήρχε λοιπόν μια ψευδαίσθηση νομιμότητας στις προσλήψεις. Και βέβαια, υπήρχε μονιμότητα για όλους τους εργαζόμενους. Μόνο στις ΔΕΚΟ που το δημόσιο είχε τη μειοψηφία των μετοχών (π.χ. Ελληνικά Πετέλαια, ΟΠΑΠ, ΟΤΕ κλπ) οι εργασιακές σχέσεις ήταν ίδιες με του ιδιωτικού τομέα, απόλυτη δηλαδή ελευθερία απολύσεων και είχε ήδη καταργηθεί η μονιμότητα, μόνο βέβαια για τους νεοπροσληφθέντες.
Τι θα ισχύσει από εδώ και μπρος
Τώρα τα πράγματα ανατρέπονται. Σε όλες τις ΔΕΚΟ (είτε το δημόσιο έχει ή όχι την πλειοψηφία των μετοχών) καταργείται ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Με βάση το νέο νόμο, αν μια ΔΕΚΟ έχει ζημιές, τότε η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να αλλάξει με νόμο τους μισθούς και τον εσωτερικό κανονισμό εργασίας, δηλαδή το όριο των απολύσεων. Και όχι μόνο αυτό.
Όσοι θα προσλαμβάνονται θα είναι εκτός ΑΣΕΠ. Το ρουσφέτι θα οργιάσει. Μάλιστα, θα προσλαμβάνονται με δοκιμαστικές συμβάσεις 7 μηνών και μετά θα έχει το δικαίωμα η διοίκηση να ανανεώσει ή όχι τη σύμβαση. Αυτό με απλά ελληνικά λέγεται πλήρης απελευθέρωση απολύσεων.
Κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων από την πίσω πόρτα
Δεν είναι όμως μόνο το ζήτημα του αναφαίρετου δικαιώματος των εργαζομένων στις συλλογικές συμβάσεις που αναφέρεται ρητά ακόμα και στο αντιδραστικό σύνταγμα που έφτιαξε η ΝΔ το 1975.
Εδώ μιλάμε για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις σε μια ΔΕΚΟ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τις καταργήσει στον ιδιωτικό τομέα. Δε θα μπορούν πια οι εργαζόμενοι ενός κλάδου να καλύπτονται από τις συμβάσεις αυτές, αλλά θα ισχύει για αυτούς μόνο η εθνική συλλογική σύμβαση της ΓΣΕΕ, η οποία είναι η κατώτερη από όλες σε μισθούς και λοιπά εργασιακά δικαιώματα.
Όλες οι ευθύνες στους εργαζόμενους
Η χυδαιότητα των κυβερνώντων και των μεγάλων αφεντικών τους δεν έχει όρια. Ο νόμος, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, προβλέπει πως αν μια ΔΕΚΟ έχει ελλείμματα, θα μπορούν να αλλάζουν οι εσωτερικοί κανονισμοί για τους εργαζόμενους. Και μάλιστα για όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους. Δηλαδή στην περίπτωση της ΔΕΗ, όπου η διοίκηση του Παλαιοκρασά κατάφερε να φέρει ζημιές για πρώτη φορά μετά από την έναρξη της λειτουργίας της, ή ακόμα στην περίπτωση του ΟΤΕ, που φέτος παρουσίασε ζημιές λόγω της εθελούσιας συνταξιοδότησης, θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και όχι αυτοί που δημιούργησαν αυτά τα ελλείμματα.
Στόχος της πολιτικής αυτής
Οι στόχοι των πολιτικών αυτών είναι προφανείς: κατάργηση κάθε συλλογικής διαπραγμάτευσης, πλήρης απελευθέρωση απολύσεων, καμιά ασφάλεια στην εργασία. Όλα αυτά συνδέονται με τις προτάσεις των βιομηχάνων για ζώνη φτηνού εργατικού δυναμικού στη Βόρεια Ελλάδα, με τους νόμους που κατάργησαν το 8ωρο και μείωσαν το κόστος των υπερωριών, με την ανακίνηση του ασφαλιστικού. Όλα για το κεφάλαιο, τίποτα για τους εργαζόμενους. Και βέβαια, όταν όλες οι ΔΕΚΟ θα είναι πιο κερδοφόρες, θα χαριστούν στους ιδιώτες…
Το γεγονός πως ο νέος νόμος για τις ΔΕΚΟ ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν τη γενική απεργία στις 14 Δεκέμβρη, δείχνει πως κυβέρνηση-βιομήχανοι προκαλούν με στόχο να σοκάρουν και να συνθλίψουν κάθε αντίδραση από μεριάς των εργαζομένων. Εμείς θα τους αφήσουμε;
Γιώργος
Κασαμπαλάκος
