Άρθρο του Γιάννη Παπία
Την ώρα που όλη η κοινωνία βράζει από οργή και αγανάκτηση για την τεράστια και βάρβαρη επίθεση απέναντι στις κατακτήσεις και το εισόδημά της, η Χρυσή Αυγή προτείνει στους εργαζόμενους να… μην κάνουν απεργίες!
Τα επιχειρήματά της στο άρθρο «Όχι στην απεργία, ναι στην λαϊκή στάση πληρωμών» (www.xrysaygh.wordpress.com/2011/10/01/όχι-στην-απεργία-ναι-στην-λαική-στάση-πλ/) δεν διαφέρουν από αυτά του Πρετεντέρη και των υπόλοιπων κατευθυνόμενων μεγαλοδημοσιογράφων: Αν απεργείς χάνεις το μεροκάματό σου, δεν παράγεις για τη χώρα σου, ενοχλείς τους υπόλοιπους που θέλουν να δουλέψουν και τέλος, βοηθάς και τους συνδικαλιστές να γίνουν οι μετέπειτα υπουργοί των δύο μεγάλων κομμάτων. Σε αυτήν την επιχειρηματολογία, ούτε ο Πάγκαλος δε θα επιχειρούσε να αλλάξει μια λέξη.
Χαρακτηριστικά στο άρθρο αναφέρει,
«Επί δεκαετίες οι εργαζόμενοι δασκαλεύτηκαν να θεωρούν ύψιστο δικαίωμα τους, όχι τη δουλειά αλλά την απεργία. Αυτό μας επιβάλουν οι συνδικαλιστές… γίνονται οι ίδιοι βουλευτές και κυβερνητικοί αξιωματούχοι…
…Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία οι απεργίες ευνοούν την κυβέρνηση» (η υπογράμμιση δική μας)
Οι απεργίες λοιπόν βοηθούν την κυβέρνηση!! Εδώ έχουμε μια λογική η οποία ξεπερνά τα όρια του κοινού νου και χρειάζεται μια Χρυσή Αυγή για να το συλλάβει. Στη συνέχεια η Χ. Α. γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτική. Το άρθρο αναφέρει:
«Άρα τι νόημα έχει η απεργία; Για να ταλαιπωρηθεί ο άλλος Έλληνας, ο άλλος εργαζόμενος;…
…οι απεργίες ενισχύουν το μίσος μεταξύ των Ελλήνων…».
Και βέβαια οι απεργίες ενισχύουν το μίσος μεταξύ των Ελλήνων, μεταξύ ποιων Ελλήνων όμως; Μεταξύ αυτών που βλέπουν να χάνουν το εισόδημα, το κοινωνικό κράτος τις κατακτήσεις δεκαετιών από τη μια και, από την άλλη, αυτούς που κερδοσκοπούν και κερδίζουν αμύθητα πλούτη στις πλάτες των πρώτων και βέβαια τους κυβερνώντες.
Όσο και να θέλουν να παρουσιαστούν σαν «αγωνιστές», «επαναστάτες» και υπερασπιστές των εργαζομένων στην ουσία αυτό που υποστηρίζουν οι Χρυσαυγίτες με την θέση τους ενάντια στις απεργίες είναι με την ελληνική άρχουσα τάξη, τους Έλληνες τραπεζίτες, εργολάβους και εφοπλιστές που μαζί με την τρόικα έχουν βάλει στόχο την εξόντωση των εργαζομένων, την διάλυση του βιοτικού μας επιπέδου και των δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες, απεργίες, θυσίες και αίμα στο παρελθόν.
Βέβαια η Χρυσή Αυγή (και οι υπόλοιποι ακροδεξιοί και φασίστες) δε μένουν μόνο στα λόγια και στην προπαγάνδα κατά των απεργιών. Παίρνουν ενεργό ρόλο στο πλευρό των ΜΑΤ, τραμπουκίζοντας και τρομοκρατώντας τους απεργούς. Ο προβοκατόρικος τους ρόλος αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα στη γενική απεργία στις 28 του Ιούνη, με τη δράση των ακροδεξιών συνδικαλιστών της ΕΘΕΛ του «Συνδέσμου Οδηγών».
Στην πράξη, στην κοινωνία, τα πράγματα κινούνται τελείως διαφορετικά απ’ ότι θα ήθελε η Χρυσή Αυγή. Όλο και περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει τον κομβικό ρόλο των απεργιών στην πτώση της κυβέρνησης και στην ανατροπή της σημερινής πολιτικής. Ακόμα και στην τελευταία απεργία των ΔΕΚΟ και του δημοσίου τομέα στις 5/10, που αν και δεν προετοιμάστηκε σχεδόν καθόλου (χαρακτηριστικό είναι ότι στη Θεσσαλονίκη κολλήθηκε αφίσα που δεν είχε ώρα και μέρος) η ΑΔΕΔΥ δίνει συμμετοχή σε κάποιες υπηρεσίες κοντά στο 90%.
Και δεν είναι μόνο αυτό, οι προσπάθειες συντονισμού των αγώνων ανά χώρο, όπως των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα πριν από λίγες μέρες, η συζήτηση σε κάποιους άλλους χώρους ότι μια 24ώρη δεν φτάνει, και ότι χρειαζόμαστε απεργίες διαρκείας που να πηγαίνουν μέχρι τέλους αποτελούν καταπέλτη στην λογική της Χρυσής Αυγής, και φυσικά δημιουργούν προοπτικές νίκης του κινήματος.
Κι αν η απάντηση του μαζικού κινήματος δεν βρίσκεται στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, τότε που βρίσκεται;
Η απάντηση της Χρυσής Αυγής είναι, όπως αναφέρει και το άρθρο στις δυο τελευταίες παραγράφους «στην λαϊκή στάση πληρωμών». Όντως, το ζήτημα του χρέους είναι πολύ σημαντικό, αλλά αν δε γίνει κάτω από την πίεση των εργαζομένων, πώς μπορεί να γίνει αλλιώς; Η λογική τους σε αυτό το σημείο είναι πραγματικά αποκαλυπτική για άλλη μια φορά. Αν και κάπως καλυμμένα, η απάντηση βρίσκεται στο «ψηφίζοντας και ενισχύοντας την Χρυσή Αυγή».
Στην πράξη όμως όπως καταλαβαίνουν όλοι όσοι έχουν στοιχειώδη αντίληψη για το τι σημαίνει φασισμός και ναζισμός, αυτό θα σημαίνει τέλος στον συνδικαλισμό και τέλος στις απεργίες.
Η πρόταση του Μιχαλολιάκου στο Δήμο Αθηναίων για το ζήτημα της μετανάστευσης, μας αφήνει να καταλάβουμε το τι θα ακολουθήσει. Όπως έλεγε ο Φύρερ της Χρυσής Αυγής,
«Δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες για να καθαρίσουν το κέντρο της Αθήνας».
Πίσω από τις γραμμές του άρθρου στο οποίο αναφερόμαστε, στην πραγματικότητα κρύβεται ακόμα ένας μεγάλος κίνδυνος που θα πρέπει μαζικά το εργατικό κίνημα να αντιμετωπίσει. Γιατί αύριο ο ίδιος φύρερ θα λέει:
«Δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες να καθαρίσουν τους δρόμους από διαδηλωτές και να αναγκάσουν τους απεργούς να πάνε πίσω στις δουλειές τους».
