Άρθρο του Γιάννη Παππά
Σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπου τα ημερομίσθια πέφτουν, το φάσμα της ανεργίας διογκώνεται απειλητικά και η λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ αποτελεί τον κανόνα για τις νέες εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση επιλέγει να επιτεθεί φορολογικά στους εργαζόμενους με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, το λεγόμενο ‘μπλοκάκι’. Οι τελευταίοι είναι χαμηλόμισθοι που βιώνουν την απόλυτη εργασιακή ανασφάλεια καθώς δεν εμπίπτουν στη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (δουλεύουν κατά κάποιο τρόπο σαν εξωτερικοί συνεργάτες σε διάφορες επιχειρήσεις), τα ωράριά τους είναι απεριόριστα και χωρίς να πληρώνονται για τις υπερωρίες, δεν δικαιούνται επιδόματα, άδειες, δώρα κλπ., ενώ από άποψη σταθερότητας είναι έρμαια των εργοδοτών που μπορούν να τους απολύουν ανά πάσα στιγμή χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη τους το όριο του 2% για τις απολύσεις και χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν αποζημιώσεις. Επιπλέον, οι εργοδότες δεν πληρώνουν γι’ αυτούς εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ), αλλά είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που επιβαρύνονται και γι’ αυτό καθώς είναι αναγκασμένοι να αυτοασφαλίζονται στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ).
Σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ, πρόκειται για 120.000 εργαζόμενους, περίπου δηλαδή το 3% του συνόλου των εργαζομένων της χώρας. Είναι νέοι εργαζόμενοι ηλικίας συνήθως μέχρι 30 ετών και αποτελούν τον κορμό της γενιάς των 700 ευρώ. Η κυβέρνηση λοιπόν, σε μια προσπάθεια περαιτέρω αποδιοργάνωσης των εργασιακών σχέσεων και υπονόμευσης του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος γενικότερα, επιτίθεται στους εργαζόμενους με μπλοκάκι με μια άγρια και σκληρή φορολόγηση. Πέρα από το χαράτσι γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η εργασία με μπλοκάκι αντί της σύμβασης εργασίας. Με το νέο νόμο του Υπουργείου Οικονομικών καταργείται το αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ και επιβάλλεται φορολόγηση του 10% του ήδη χαμηλού εισοδήματός τους. Μετά από μια αναδίπλωση που προήλθε από τις αντιδράσεις η κυβέρνηση εξήγγειλε οτι το αφορολόγητο όριο θα ισχύσει για τους εργαζόμενους άνω των 30 ετών.
Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα οτι οι εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού – ακόμα και λίγο πριν αυτός ‘παραδώσει πνεύμα’- κλιμακώνουν την επίθεσή τους , φορολογώντας σκληρά χαμηλόμισθους στο όνομα της ελαστικότητας και της ευελιξίας της ελεύθερης αγοράς , την ίδια ώρα που αφήνουν το κεφάλαιο στο απυρόβλητο της φορολόγησης, φτάνοντας σε σημείο μάλιστα να χρηματοδοτούν αλόγιστα τους τραπεζίτες. Απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που είναι ώρα όχι απλά να υπερασπιστούν τα κεκτημένα αλλά να σημάνουν τη δική τους αντεπίθεση.
