« … Η Ελλάδα απειλείται με απότομη οικονομική διόρθωση τους επόμενους μήνες…Τα περσινά στοιχεία για έλλειμμα 14% του ΑΕΠ, μοιάζουν με αυτά των αναδυόμενων γειτονικών στην Ελλάδα αγορών των βαλκανικών χωρών παρά με αυτά της ευρωζώνης…Αναλυτές πιστεύουν ότι η απότομη επιβράδυνση θα έχει αποτέλεσμα τη μαζική έξοδο Ελλήνων εργατών στη δυτική Ευρώπη για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 60…» (από άρθρο των Financial Times 7.5.08)
Στην Ελλάδα της μετανάστευσης των δεκαετιών του ’50 και του ’60 προβλέπει ότι θα πάμε μια από τις πιο έγκυρες εφημερίδες του κεφαλαίου διεθνώς.
Η φτώχεια, η ανεργία, η μαύρη εργασία, η ακρίβεια, η έλλειψη κρατικής πρόνοιας συνθέτουν το παζλ μιας ολοένα και πιο δυσβάστακτης καθημερινότητας.
Σε όλα αυτά η κυβέρνηση έχει έτοιμη τη λύση: λιτότητα διαρκείας και ξεπούλημα των πάντων στο κεφάλαιο. ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ,ΕΛΤΑ, Πανεπιστήμια κοκ.
«Ή θα πουληθεί ο ΟΤΕ ή θα πέσει η κυβέρνηση» φέρεται να είπε ο Γ. Αλογοσκούφης στους συνδικαλιστές της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Και αντί αυτοί να απαντήσουν «να πέσει!» σταμάτησαν τις απεργίες διαρκείας και στράφηκαν στον αγώνα με νομικά μέσα (…) περιμένοντας να τους δικαιώσουν τα δικαστήρια που βγάζουν κατά 99% παράνομη κάθε εργατική κινητοποίηση…
Πως όμως να κάνουν κάτι διαφορετικό συνδικαλιστές σαν τον Κούτρα (ΠΑΣΚΕ) ή τον Μπιρμπίλη (ΔΑΚΕ) που με τις υπογραφές τους έχουν ήδη ανοίξει το δρόμο στο ξεπούλημα του ΟΤΕ πρώτα συναινώντας σε όλες τις μέχρι τώρα μετοχοποιήσεις και κατόπιν με την συμφωνία τους στην άρση της μονιμότητας και την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων που ουσιαστικά αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου και έκλεισε το μάτι σε κάθε επίδοξο Βγενόπουλο ή την Deutsche Telecom.
Το εργατικό κίνημα και η νεολαία έχουν αποδείξει ότι μπορούν να δίνουν μεγάλους και νικηφόρους αγώνες. Το έδειξε η μαζική συμμετοχή εκατομμυρίων απεργών στις 3 γενικές απεργίες για το ασφαλιστικό. Το έδειξε το φοιτητικό κίνημα με τον αγώνα ενός χρόνου ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το δείχνουν καθημερινά τα δεκάδες μαζικά τοπικά κινήματα για τους ελεύθερους χώρους και το περιβάλλον σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Δεν μπορούμε να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός χρησιμοποιείται για να μετατρέπει τους εκπροσώπους των εργαζομένων σε καλοπληρωμένους βουλευτές και υπουργούς. Πρέπει υπομονετικά να παλέψουμε, από τα κάτω, να πάρουμε τους αγώνες στα δικά μας χέρια, να χτίσουμε δημοκρατικά σωματεία που να λειτουργούν συλλογικά, με τις αποφάσεις στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων.
Να μετατρέψουμε τις 3ωρες τουφεκιές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ σε συντονισμένο αγώνα διαρκείας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
Να ενώσουμε τον αγώνα των εργαζομένων με αυτό της νεολαίας στα ΑΕΙ-ΤΕΙ τώρα που η κυβέρνηση και ο υπουργός παιδείας θέλουν να περάσουν με νύχια και με δόντια τον αντιδραστικό νέο νόμο πλαίσιο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Να συνδέσουμε αυτούς τους αγώνες με τα τοπικά κινήματα των πόλεων για το περιβάλλον ώστε να ανατρέψουμε συνολικά την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης.
Τέλος να δώσουμε πολιτική προοπτική στον αγώνα μας με την πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης και την αντικατάστασή της από μια κυβέρνηση της αριστεράς με σοσιαλιστικό ταξικό πρόγραμμα.
Αυτός θα είναι και ο καλύτερος τρόπος να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε τα 40 χρόνια από το Μάη του 68 και τη μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης.
