Άρθρο της Σύνταξης από το τεύχος 401 του «Ξ», 26/11 – 10/12
Κι όμως, σ’ αυτό το περιβάλλον διαρκούς αύξησης της φτώχειας και της ανεργίας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού, μια ασήμαντη μειοψηφία βλέπει τα κέρδη και την περιουσία της να αυξάνεται.
Αυτό, που όλοι λίγο πολύ το ξέρουμε ή το υποψιαζόμαστε, αποδεικνύεται και μέσα από την πρόσφατη έρευνα της εταιρείας αναλύσεων Wealth-X και της ελβετικής τράπεζας UBS με τίτλο «World Ultra Wealth Report 2014» (Καθημερινή, 21/11).
Σύμφωνα με την έρευνα, και ενώ η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί σχεδόν κατά το ένα τρίτο τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των υπέρ-πλούσιων, δηλαδή όσων έχουν «καθαρή» περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκ. δολαρίων, αυξήθηκε από 505 άτομα το 2013 στα 565 το 2014 καταλαμβάνοντας την 43η θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Δηλαδή ο αριθμός των υπερ-πλουσίων Ελλήνων αυξήθηκε μέσα σε ένα χρόνο κατά 11,9%!
Ο συνολικός καθαρός πλούτος των πλούσιων Ελλήνων υπολογίζεται στα 70 δισ. δολάρια για το 2014 από τα 60 δισ. δολάρια ένα χρόνο πριν. Δηλαδή ο πλούτος των υπερ-πλουσίων Ελλήνων αυξήθηκε κατά 16,7%!
Τα ίδια παντού
Αυτή η τάση, της συγκέντρωσης δηλαδή τεράστιων κεφαλαίων, παρουσιάζεται και σε παγκόσμια κλίμακα. Ο πληθυσμός των υπερ-πλούσιων της γης θα φθάσει τα 250.000 άτομα με καθαρή περιουσία άνω των 40 τρισ. δολαρίων μέσα στα επόμενα 5 χρόνια. Σήμερα φθάνει τα 30 τρισ. δολάρια, δηλαδή κυμαίνεται στο 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ, έχοντας σημειώσει άνοδο 6% μέσα σε ένα χρόνο (από το 2013)!
Παρά τη χλιδή στην οποία ζουν οι υπερ-πλούσιοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν σκανδαλώδη φοροαποφυγή.
Πρόσφατα είχαμε την αποκάλυψη για την μεταφορά των κερδών περισσότερων από 340 μεγάλων πολυεθνικών στον φορολογικό «παράδεισο» του Λουξεμβούργου. Τώρα μια νέα μελέτη που έδωσαν στη δημοσιότητα στις 18/11 το Institute for Policy Studies και το Center for Effective Government, δείχνει πως τα σκανδαλώδη προνόμια δεν έχουν όρια.
Σύμφωνα με τη μελέτη 29 από τους υψηλότερα αμειβόμενους διευθύνοντες συμβούλους των ΗΠΑ αμείφθηκαν το 2013 με ποσό μεγαλύτερο από τον φόρο που κατέβαλαν οι επιχειρήσεις τους στην αμερικάνικη κυβέρνηση[1].
Κι ακόμα, 7 από τις 30 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ, που είχαν το 2013 συνολικά προ φόρων κέρδη 74 δισ. δολαρίων, όχι μόνο δεν κατέβαλαν κανένα φόρο, αλλά, αντίθετα, είχαν επιστροφές φόρων συνολικού ύψους 1,9 δισ. δολαρίων. Απόλαυσαν έτσι αρνητικό φορολογικό συντελεστή -2,5% για τα κέρδη τους. Την ίδια στιγμή, οι διευθύνοντες σύμβουλοι αυτών των εταιρειών ανταμείφθηκαν για το 2013 με μέσες ετήσιες αμοιβές 17,3 εκατ. δολαρίων ο καθένας.
Και οι επιθέσεις συνεχίζονται
Αν αυτή η υπερσυσσώρευση πλούτου αποτελεί πρόκληση έτσι κι αλλιώς, στην περίπτωση της Ελλάδας προκαλεί ακόμη περισσότερη οργή γιατί συνοδεύεται με μια απίστευτης έντασης επίθεση στα λαϊκά στρώματα.
Την στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές προετοιμάζεται νέα επίθεση στις συντάξεις, έχει ανοίξει το θέμα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, το Ελληνικό παραχωρείται στον Όμιλο Λάτση έναντι πινακίου φακής, ενώ προετοιμάζονται νέες απολύσεις στους δήμους.
Αυτή η πολιτική δεν έχει, και δεν θα μπορούσε να έχει, ούτε την συναίνεση, ούτε καν την ανοχή των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις, αργά ή γρήγορα, για κοινωνικές εκρήξεις. Αυτό είναι κάτι που οι κυβερνώντες γνωρίζουν καλά. Ο μόνος τρόπος που έχουν για να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές διεκδικήσεις είναι η σκλήρυνση της καταστολής και η σταδιακή κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Γι’ αυτό με τη νέα νομοθεσία που ετοιμάζουν σκοπεύουν – στην ουσία – να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στον δρόμο που χάραξε η Θάτσερ.
Για να το πετύχουν συζητάνε το να καταργήσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία και τα εργατικά κέντρα, να επιβάλουν «δημοψηφίσματα» αντί για συνελεύσεις και να θεσμοθετήσουν το λοκ – άουτ (την ανταπεργία δηλαδή των εργοδοτών). Συζητάνε ακόμα το να δημιουργήσουν ιστοσελίδα στην οποία θα δημοσιεύονται όλα τα ονόματα των εκλεγμένων συνδικαλιστών σε μια ιδιότυπη «μαύρη λίστα», στο όνομα υποτίθεται του ελέγχου της «συνδικαλιστικών προνομίων».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρύτανης Φορτσάκης που καλεί κάθε τρεις και λίγο τα ΜΑΤ στο πανεπιστήμιο για να προστατεύσουν τα «δημοκρατικά του δικαιώματα» απέναντι στα «θρασίμια» των φοιτητικών συλλόγων. Η λύση που προτείνει στο «πρόβλημα» ο κ. Φορτσάκης είναι η κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και η αντικατάσταση τους από ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα.
Παχιά λόγια που όμως κρύβουν φόβο
Όμως όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να συνδυάσει την ένταση της καταστολής με παχιά λόγια για τις υποτιθέμενες «επιτυχίες» της, όλα τα παραπάνω δεν μαρτυρούν παρά μονάχα φόβο.
Είναι αυτός ο φόβος άλλωστε που αποτυπώθηκε με τον καλύτερο – και πιο διασκεδαστικό – τρόπο στους σκυλοκαυγάδες μεταξύ των στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά τηλεοπτικές εκπομπές τις προηγούμενες μέρες.
Είναι στο χέρι των πρωτοπόρων αγωνιστών του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, με βάση την εξαγωγή των απαραίτητων πολιτικών συμπερασμάτων και με την ενωτική στάση και δράση, να μετατρέψουν, την επόμενη περίοδο, τους φόβους των κυβερνώντων και του μεγάλου κεφαλαίου σε πραγματικό εφιάλτη!
