Της Ελένης Μήτσου
Η ψήφιση του 3ου μνημονίου από την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτέλεσε απλά μια εντυπωσιακή «κωλοτούμπα» αλλά μια στρατηγική επιλογή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε το στρατόπεδο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και πέρασε απέναντι, στο πλευρό των πολιτικών εκπροσώπων των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, και των πολυεθνικών με συμμάχους την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Γιούνκερ και την Λανγκάρντ.
Στο αριστερό «κοινό» του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να δικαιολογηθεί χρησιμοποιώντας τον… Λένιν. Στη συνέντευξη που έδωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» στις 30 Ιουλίου είπε τα ακόλουθα:
«Ξέρετε, οι συμβιβασμοί είναι στοιχείο της πολιτικής πραγματικότητας και στοιχείο και της επαναστατικής τακτικής. Για τους συμβιβασμούς πρώτος μίλησε ο Λένιν στο βιβλίο του ”Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του Κομμουνισμού” και αφιέρωσε πολλές σελίδες για να εξηγήσει ότι οι συμβιβασμοί είναι μέρος της επαναστατικής τακτικής. Και μάλιστα, χαρακτηριστικά, λέει σε ένα σημείο ότι όταν ένας ληστής έρχεται και σου ζητάει με το όπλο παρατεταμένο ”τα λεφτά σου ή τη ζωή σου” εσύ ως επαναστάτης τί πρέπει να κάνεις; Να του δώσεις τη ζωή σου; Να του δώσεις τα λεφτά σου, ώστε να διεκδικήσεις τη δυνατότητα να ζήσεις για να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι. Και αν του δώσεις τα λεφτά σου, αυτός είναι ένας άθλιος συμβιβασμός και γίνεσαι συνένοχος και συνυπεύθυνος με τον ληστή; Τα έλεγε ο Λένιν αυτά, τότε.»[1]
Ωστόσο, στο ίδιο κεφάλαιο του «Αριστερισμού», στις αμέσως επόμενες παραγράφους από αυτή που επέλεξε να αναφέρει ο κ. Τσίπρας, ο Λένιν γράφει τα εξής:
«Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού, ή κάθε ποικιλίας συμβιβασμών. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλο για να περιορίσει το κακό που θα έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και την εκτέλεση τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλο για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας».
»Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία…»
(Σημ: οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Από τη «θεωρία» στην πράξη
Ο Λένιν και το κόμμα των Μπολσεβίκων δεν προχώρησαν ποτέ σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που αλλοίωναν τον χαρακτήρα της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, του ίδιου του κόμματος των Μπολσεβίκων και του νέου εργατικού – σοσιαλιστικού καθεστώτος που πάλευαν να χτίσουν.
Με την κατάληψη της εξουσίας οι Μπολσεβίκοι προχώρησαν, μεταξύ άλλων, σε:
- άρνηση πληρωμής των δανείων και των χρεών του Τσάρου (και της προσωρινής κυβέρνησης) στις ρωσικές και ευρωπαϊκές τράπεζες και λοιπούς δανειστές.
- εθνικοποίηση των τραπεζών της Ρωσίας και όλων των κρατών που ανήκαν στη πρώην Ρωσική Αυτοκρατορία και είχαν συμμετάσχει στην επανάσταση.
- εθνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, υποδομών (π.χ. σιδηρόδρομος, λιμάνια), καθώς και της γης της που ανήκε στην εκκλησία, τους αριστοκράτες, τους τσιφλικάδες κοκ.
- εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση των εθνικοποιημένων τραπεζών, επιχειρήσεων κλπ μέσω της λειτουργίας των σοβιέτ – δηλαδή των αντιπροσώπων που εξέλεγαν (και μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ανακαλέσουν) οι συνελεύσεις των εργαζομένων στους χώρους αυτούς.
Άπειρα πιο δύσκολες συνθήκες
Οι Μπολσεβίκοι και τα Σοβιέτ των εργατών και των αγροτών προχώρησαν στα προαναφερόμενα επαναστατικά μέτρα [2] σε συνθήκες άπειρα πιο δύσκολες από αυτές που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα ο κ. Τσίπρας.
Συγκεκριμένα, ο Ά παγκόσμιος πόλεμος μαινόταν ακόμα και η Ρωσία είχε ανοιχτό πολεμικό μέτωπο με τη Γερμανία. Παράλληλα, μήνες μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας το νέο σοβιετικό κράτος είχε να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις τις αντεπανάστασης στο εσωτερικό: τους πολέμαρχους του τσάρου που με την βοήθεια και των ιμπεριαλιστών εξοπλίστηκαν και εξαπέλυσαν επίθεση ξεκινώντας από περιοχές στις οποίες δεν είχε επικρατήσει η επανάσταση. Στη συνέχεια, αμέσως μετά τη λήξη του Ά παγκοσμίου πολέμου, 21 κράτη έστειλαν στρατό στην Ρωσία για να βοηθήσουν τα στρατεύματα της αντεπανάστασης και να συντρίψουν το νέο σοβιετικό κράτος. Την ίδια στιγμή ο λαός της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας ήταν ασύγκριτα πιο εξαθλιωμένος από τη σημερινή ελληνική κοινωνία, με πραγματική πείνα να επικρατεί σε τεράστιες κομμάτια του πληθυσμού.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι έκαναν υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αλλά κανένας από αυτούς δεν αφορούσε τους κεντρικούς και θεμελιώδης άξονες της πολιτικής τους.
Η υποχώρηση του Μπρεστ Λιτόφσκ
Το Μάρτη του 1918 η επαναστατική κυβέρνηση υπέγραψε τη συνθήκη του Μπρεστ – Λιτοφσκ. Με τη συνθήκη αυτή οι Μπολσεβίκοι παρέδιδαν την Ουκρανία, τις χώρες της Βαλτικής και την επαρχία Καρς Ομπλάστ στο Νότιο Καύκασο στις δυνάμεις της επιτιθέμενης «Κεντρικής Συμμαχίας» [3]. Η υποχώρηση ήταν αναγκαία για να διασωθεί η εργατική εξουσία που είχε καθιερώσει η επανάσταση. Έπρεπε ένα μέτωπο να «κλείσει» για να μπορέσουν οι Μπολσεβίκοι και τα Σοβιέτ να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά τις δυνάμεις της αντεπανάστασης στο εσωτερικό της χώρας και να προχωρήσουν τα οικονομικά και πολιτικά μέτρα που θα ανακούφιζαν το λαό από την πείνα και τη φτώχεια που τον μάστιζε.
Οι Μπολσεβίκοι έκαναν μια (οδυνηρή) υποχώρηση στο πολεμικό μέτωπο για να σώσουν το λαό και την επανάσταση. Δεν υποχώρησαν όμως σε θεμελιώδη ζητήματα, δεν εγκατέλειψαν «κατακτήσεις» της επανάστασης. Δεν υποχώρησαν στο θέμα του χρέους. Δεν παρέδωσαν το τραπεζικό σύστημα και τα εθνικοποιημένα μέσα παραγωγής στους ιμπεριαλιστές. Καθιέρωσαν το 8ωρο! Καθιέρωσαν την ισότητα ανδρών και γυναικών. Δημιούργησαν, την πρώτη περίοδο, το πιο δημοκρατικό κράτος που υπήρχε στον πλανήτη! Δεν παρέδωσαν την εξουσία, όπως την έχει παραχωρήσει σήμερα στην Τρόικα ο κ. Τσίπρας… Αντίθετα, όσο η πίεση στο μέτωπο αυξανόταν, όσο το οικονομικό σαμποτάζ από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο εντεινόταν, τόσο περισσότερο ανέτρεπαν την εξουσία του κεφαλαίου υπέρ της εξουσίας των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.
Για το δάνειο του 1922
Το 1921 στα τέλη του εμφυλίου, η σοβιετική κυβέρνηση προσπάθησε να πάρει δάνειο από το εξωτερικό για να αντιμετωπίσει την πείνα η οποία λόγω του πολέμου έχει πάρει διαστάσεις λιμού.
Και πάλι όμως οι Μπολσεβίκοι δεν έκαναν καμία παραχώρηση στους υποψήφιους δανειστές που να αλλοιώνει το χαρακτήρα της επανάστασης και του νέου καθεστώτος.
Τον Σεπτέμβρη του 1922 στο 5ο Πανρωσικό Συνέδριο των Συνδικάτων ο Λένιν είπε:
«Δεν θέλουν να μας δώσουν δάνειο, αν δεν αποκαταστήσουμε την ιδιοκτησία των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων, μα αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε και δεν πρόκειται να το κάνουμε. Μένει ένας απίστευτα δύσκολος και μακρύς δρόμος».
Γιατί τώρα θυμήθηκε τους «παρωχημένους», κατ’ αυτόν, Μπολσεβίκους;
Στο παρελθόν οι μόνες περιπτώσεις που ο κ. Τσίπρας αναφερόταν στον Λένιν και τους Μποσλεβίκους ήταν για να κρατήσει σαφείς αποστάσεις από τις αρχές και την πολιτική τους και να καθησυχάσει έτσι την αστική τάξη σε Ελλάδα και Ευρώπη και τους πιο συντηρητικούς (εν δυνάμει) ψηφοφόρους.
«Δεν θέλουμε ένα παρωχημένο μπολσεβίκικο, κόμμα, που θα καθοδηγεί τον λαό»
έλεγε χαρακτηριστικά στον Κ. Αρβανίτη, στο ρ/σ «Στο Κόκκινο» στις 15/5/2013.
Τώρα, κινδυνεύοντας να χάσει την αριστερή βάση του κόμματος και τους αριστερούς ψηφοφόρους θυμήθηκε όσα έγραφε ο Λένιν για τους συμβιβασμούς. Μόνο που η μνήμη του ήταν εξαιρετικά επιλεκτική…
Η λαθροχειρία και η διαστρέβλωση των γραπτών του Λένιν είναι πολύ «χτυπητή». Γι’ αυτό αφήνουμε την απάντηση στον ίδιο τον Λένιν:
«Οι αφελείς και οι ολότελα άπειροι άνθρωποι φαντάζονται πως αρκεί να παραδεχτεί κανείς ότι επιτρέπονται γενικά οι συμβιβασμοί – και θα εξαλειφθεί αμέσως κάθε όριο ανάμεσα στον οπορτουνισμό, που ενάντια του διεξάγουμε και πρέπει να διεξάγουμε αδιάλλακτη πάλη – και στον επαναστατικό μαρξισμό ή στον κομμουνισμό.
»Στα πρακτικά ζητήματα της πολιτικής σε κάθε χωριστή ή ειδική ιστορική στιγμή, το σπουδαίο είναι να ξέρεις να ξεχωρίζεις τα ζητήματα στα οποία εκδηλώνεται η κυριότερη μορφή των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, προδοτικοί, που ενσαρκώνουν τον ολέθριο για την επαναστατική τάξη οπορτουνισμό και να κατευθύνεις όλες σου τις προσπάθειες στο ξεσκέπασμα τους και στην καταπολέμησή τους.»
(Β.Ι. Λένιν, «Αριστερισμός, η παιδική ασθένεια του Κομμουνισμού», Κεφάλαιο VIII «Κανένας Συμβιβασμός;».)
_________________________________
