Τα χαστούκια του αποκτηνωμένου τραμπούκου, σεξιστή, φασίστα Κασσιδιάρη ενάντια στην βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, σόκαραν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και διεθνώς, όπου το σχετικό βίντεο προβλήθηκε ξανά και ξανά. Αξίζει όμως να σημειώσουμε δύο πράγματα:
- Τον αριθμό των ανθρώπων που είπαν «καλά της έκανε». Δυστυχώς αυτοί δεν ήταν απλά κάποιοι αμετανόητοι φασίστες που αξιοποιούν στο έπακρο τα «κοινωνικά μίντια» και το ίντερνετ αλλά ήταν και πολλοί καθημερινοί άνθρωποι, μέσοι εργαζόμενοι. Αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά την ηγεσία του ΚΚΕ για τα άτομα τα οποία επιλέγει για να την αντιπροσωπεύουν. Έτσι, ενώ πολλοί περίμεναν πως η επίθεση στην Κανέλλη θα αποτελούσε την ταφόπλακα στην Χ. Αυγή, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, φαίνεται πως η Χ. Αυγή διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά της παρότι εμφανίζει μείωση.
- Μετά την επίθεση στην Κανέλλη, η Χρυσή Αυγή συνεχίζει τις επιθέσεις στο ΚΚΕ και στην υπόλοιπη Αριστερά. Μερικές μέρες μετά κτύπησε περίπτερο του ΚΚΕ στην Αγ. Παρασκευή, στη συνέχεια κτύπησε περίπτερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Πειραιά, κοκ.
***
Βλέπουμε επομένως να συμβαίνει κάτι για το οποίο το «Ξ» πάντα προειδοποιούσε: η Χρυσή Αυγή θα αποκτήσει μια κρίσιμη μάζα υποστηρικτών μέσα από την αξιοποίηση των προβλημάτων που δημιουργεί η μαζική παρουσία μεταναστών στην Ελλάδα και στη συνέχεια θα στρέψει αυτή τη δύναμή της για να κτυπήσει την Αριστερά και τα απεργιακά και κοινωνικά κινήματα.
Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα βλέπουμε τη Χ. Αυγή να πετάει το γάντι στην Αριστερά και μάλιστα στο πιο ισχυρό τμήμα της, το ΚΚΕ (μπορεί σε επίπεδο ποσοστών η βασική δύναμη να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά στο επίπεδο των οργανωμένων δυνάμεων την πιο ισχυρή παρουσία έχει το ΚΚΕ).
Αν περάσει αυτό, αν η Αριστερά δεν σταθεί ικανή να απαντήσει σ’ αυτή την πρόκληση, η Χρυσή Αυγή θα έχει πάρει το πράσινο φως για να κτυπάει σε επόμενη φάση απεργίες και απεργιακές φρουρές. Αυτό δεν θα το κάνει βέβαια χωρίς να έχει μετρήσει το κλίμα, ώστε να την παίρνει. Και μέσα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και απελπισίας, όλο και περισσότεροι θα μπορούν να πειστούν ότι οι απεργίες προκαλούν κακό, και χρειάζεται επιτέλους ένα ισχυρό χέρι για να βάλει τάξη. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι εκπρόσωποι των απεργοσπαστών στην Ελληνική Χαλυβουργία του Μάνεση έχουν βγει δύο φορές στον ΣΚΑΙ κι έχουν ζητήσει δημόσια την παρέμβαση της Χ. Αυγής ενάντια στους απεργούς, πράγμα που εκτός των άλλων λέει πολλά για τη «δημοκρατία» του Αλαφούζου και των υπαλληλάκων του, Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου. (Βλ. Ριζοσπάστη 16.5.12).
Ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Αυτό αρχίζει να το συνειδητοποιεί κι ένα κομμάτι του κατεστημένου και των ΜΜΕ που αρχίζουν μια εκστρατεία «αποκάλυψης» της Χ. Αυγής. «Πολύ αργά» όμως! Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ τα μίντια κλπ, όταν σήμερα κτυπούν τη Χ. Αυγή δεν καταφέρνουν απολύτως τίποτα, στην πραγματικότητα πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που στα λόγια επιδιώκουν: ενισχύουν τη Χ. Αυγή. Για την κοινωνία, τα κόμματα εξουσίας με την υποστήριξη των ΜΜΕ, είναι οι υπεύθυνοι της καταστροφής των ζωών εκατομμυρίων Ελλήνων εργαζομένων – έτσι όποιον καταγγέλλουν πολιτικά τον κάνουν «συμπαθή» στα λαϊκά στρώματα, που δεν έχουν την πλήρη εικόνα του τι είναι η Χ.Α. ή που είναι αρκετά απελπισμένα ώστε να μην τους νοιάζει. Το κατεστημένο δημιούργησε το τέρας που ονομάζεται Χ. Αυγή «τρέφοντας» το με τις πολιτικές που οδηγούν εκατομμύρια σε απελπισία. Είναι οι τελευταίοι που θα μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε για να το αντιμετωπίσουν.
***
Το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού και ειδικά της Χ. Αυγής μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνο η Αριστερά, οι εργαζόμενοι και τα κοινωνικά κινήματα. Ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί ο ανερχόμενος φασισμός είναι:
- Να κτιστούν μαζικές αντιφασιστικές επιτροπές σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά οι οποίες να αγκαλιάζουν πολιτικές οργανώσεις, κοινωνικές οργανώσεις και φορείς, πολιτιστικούς, αθλητικούς, μεταναστευτικούς, κλπ συλλόγους και σωματεία, συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργατικά σωματεία, ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας, όλους όσους δηλαδή συμφωνούν με την ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του φασισμού.
- Οι επιτροπές αυτές θα πρέπει να αρνηθούν κάθε σχέση με παρανοϊκές ομάδες του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου ο οποίος όταν αναφέρεται σε αντιφασιστικές επιτροπές καταλαβαίνει ολιγομελείς ομάδες κρούσης που θα κυνηγάνε τους φασίστες στα στενά «για να τους δέρνουνε» – πράγμα που τελικά κάθε άλλο παρά αποδυναμώνει τους φασίστες.
- Οι αντιφασιστικές επιτροπές μπορούν να πετύχουν στο στόχο τους μόνο αν αναπτύξουν συστηματική και επίμονη, μαζική εκστρατεία διαφώτισης, σχολείο-σχολείο, πλατεία-πλατεία, πόρτα-πόρτα, κοκ, σε συνδυασμό με τη δημιουργία ομάδων άμυνας ενάντια στις επιθέσεις φασιστών και με βασικό σύνθημα «έξω οι φασίστες από τη γειτονιά» ή τον εργασιακό ή σπουδαστικό χώρο.
- Οφείλουν την ίδια στιγμή να αναλάβουν την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων που δημιουργεί η τεράστια κρίση και η φτώχεια. Αν υπάρχει έγκλημα στην περιοχή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αφήνεται η προστασία των ηλικιωμένων στα μέλη της Χ. Αυγής – μπορούν σε κάθε γειτονιά οι προοδευτικοί φορείς και συνδικάτα να δημιουργήσουν αριστερές ή λαϊκές επιτροπές περιφρούρησης ή αλληλεγγύης με στόχο την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, την εμπέδωση ενός κλίματος ασφάλειας στις γειτονιές και την αντιμετώπιση της φασιστικής βίας.
- Με παρόμοιο τρόπο οι αντιφασιστικές επιτροπές οφείλουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα που δημιουργεί η μαζική μετανάστευση και να δώσουν λύσεις, είτε παίρνοντας οι ίδιες πρωτοβουλίες, είτε υποχρεώνοντας τους δήμους να το κάνουν, και πάντα κινητοποιώντας τις τοπικές κοινωνίες ενάντια στην κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη που αρνούνται να προσφέρουν απαντήσεις στα εκρηκτικά προβλήματα που δημιουργεί η μαζική μετανάστευση. «Λύσεις» σημαίνει αξιοπρεπή διαμονή, διατροφή, εκπαίδευση, επαγγελματικό προσανατολισμό, κοκ, για τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες, απαιτώντας ευρωπαϊκά κονδύλια γι’ αυτό το σκοπό, αφού το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά πανευρωπαϊκό και καταργώντας μονομερώς την συνθήκη του Δουβλίνου που υποχρεώνει τη χώρα εισόδου να «χρεώνεται» τους μετανάστες και να υποχρεώνεται, αυτή, να βρει λύση στο πρόβλημά τους.
- Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται να πάρει πρωτοβουλίες η Αριστερά. Που σημαίνει να συνεργαστεί κατ’ αρχήν μεταξύ της και στη συνέχεια να απευθυνθεί σε όλους τους κοινωνικούς, συνδικαλιστικούς, μεταναστευτικούς, πολιτιστικούς, αθλητικούς, κλπ φορείς της κάθε περιοχής.
Απλά, λογικά πράγματα θα μπορούσε να πει κανείς.
***
Κι όμως το ΚΚΕ αρνείται οποιαδήποτε συνεργασία. Ακόμα και σήμερα, μετά το ξύλο στη βουλευτίνα του κόμματος, Λιάνα Κανέλλη, αρνείται. Στελέχη του ΚΚΕ επιμένουν, με πομπώδες ύφος να δηλώνουν: το ΚΚΕ λέει «όχι» σε ένα αντιφασιστικό μέτωπο. Και διερωτάται κανείς: πότε θα πει ναι; Πότε θα ξυπνήσει από το λήθαργο της η ηγεσία του κόμματος; Μήπως θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο οι φασίστες να αρχίσουν να δολοφονούν στελέχη του κόμματος για να ξυπνήσει η ηγεσία; Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως ακόμα κι αν φτάσουμε –μέσα από απανωτές αποτυχίες της Αριστεράς– σ’ αυτό το εφιαλτικό σημείο, ούτε τότε δεν θα στραφούν σε μια σωστή πολιτική αντιμετώπισης του φασισμού, αλλά θα αντικαταστήσουν τα σημερινά λάθη με λάθη άλλου είδους!
Χιλιάδες μέλη και στελέχη του κόμματος νοιώθουν πως ζουν μια τραγωδία. Στις κομματικές οργανώσεις η ηττοπάθεια είναι μεγάλη με το 5% στις εκλογές της 17ης Ιούνη να θεωρείται επιτυχία! Στην κομματική βάση υπάρχει μεγάλη αμφισβήτηση της ηγεσίας και η αίσθηση πως αυτή η ηγεσία το μόνο που είναι ικανή να κάνει είναι να καταστρέψει το κόμμα.
Το αισθητήριο χιλιάδων μελών και στελεχών της βάσης είναι απόλυτα σωστό. Ας ελπίσουμε πως μέσα από τις γραμμές τους θα ξεπηδήσουν οι δυνάμεις που θα «σώσουν» το κόμμα, στρέφοντάς το πραγματικά στην υπηρεσία του κινήματος και των ενωτικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
