Την Κυριακή 8/10 δημοσιεύτηκε στο site Iskra.gr, που ανήκει στο Αριστερό Ρεύμα (την βασική και πλειοψηφούσα συνιστώσα της ΛΑΕ) άρθρο του Χ. Καπούτση με τίτλο «Καταλονία και Θράκη δυο εντελώς ανόμοιες περιπτώσεις» (διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ).
Το εν λόγω άρθρο βρίθει από αναφορές που θα ταίριαζαν σε ένα site που υποστηρίζει την πολιτική του ελληνικού εθνικισμού παρά την ιδεολογία και τις αρχές του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας «αφορά πολλές χώρες της Ευρώπης, τα Βαλκάνια και φυσικά και την Ελλάδα». Ο λόγος, πάντα σύμφωνα με τον αρθρογράφο, δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι σε πολλές χώρες ζουν μειονότητες, ανάμεσα τους και στην Ελλάδα. Στην συνέχεια ο Χ. Καπουτσής συνδέει τις εξελίξεις στην Καταλονία με το Κόσσοβο και την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να το αναγνωρίσουν. Αυτό σύμφωνα με τον αρθρογράφο είναι σωστό καθότι
«…η άρνηση αυτή είναι ευεξήγητη διότι: Η Ελλάδα, έχει αξιολογήσει ως θανάσιμους εθνικούς κινδύνους το αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, τον σκοπιανό αλυτρωτισμό και τον τουρκικό επεκτατισμό…»
Εδώ έχουμε την συμπόρευση με την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων όλων των προηγούμενων δεκαετιών οι οποίες θεωρούν τον αλβανικό, «σκοπιανό» και τουρκικό εθνικισμό, σαν θανάσιμο κίνδυνο και σαν αποτέλεσμα αρνούνται την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, επειδή αυτοί οι κάτοικοι του Κοσσυφοπεδίου είναι Αλβανοί. Έχουμε την πλήρη ταύτιση με τις αντιλήψεις των Ελλήνων εθνικιστών και της ελληνικής Εκκλησίας, που με βάση την πιο πάνω «ανάλυση» θεωρούν σαν στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας στην περιοχή των Βαλκανίων, τη Σερβία.
Ταξική ανάλυση – προκλητικά απούσα
Δεν υπάρχει ούτε ίχνος ταξικής ανάλυσης στην προσέγγιση αυτή: η αντίληψη ότι η Ελλάδα είναι ένα ενιαίο πράγμα με κοινά «εθνικά συμφέροντα» είναι η αντίληψη που χαρακτηρίζει την τάξη των καπιταλιστών και τα κόμματα της άρχουσας τάξης. Για την Αριστερά και ειδικά τη μαρξιστική Αριστερά η Ελλάδα αποτελείται από τάξεις – τα «εθνικά» συμφέροντα των προλετάριων είναι εντελώς διαφορετικά και στον αντίποδα των «εθνικών συμφερόντων» του ελληνικού κεφαλαίου.
Το ίδιο ισχύει και για τις γειτονικές χώρες. Οι Αλβανοί, οι «Σκοπιανοί» και οι Τούρκοι εργαζόμενοι είναι οι δυνάμεις με τις οποίες οι Έλληνες εργαζόμενοι θα επιδιώξουν συνεργασία, συμμαχία και κοινούς αγώνες για τη διασφάλιση της ειρήνης και για την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία των λαών της περιοχής. Δεν είναι η σερβική άρχουσα τάξη η σύμμαχος των Ελλήνων εργαζομένων – είναι οι Σέρβοι εργαζόμενοι μαζί με την εργατική τάξη στα υπόλοιπα Βαλκάνια.
Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση
Στη μαρξιστική φιλολογία υπάρχει το γνωστό «δικαίωμα στην αυτοδιάθεση» . Αυτό αφορά κάθε έθνος ή εθνότητα που εξεγείρεται διεκδικώντας το δικό της κράτος, σε συνθήκες εθνικής καταπίεσης. Αυτό το δικαίωμα, για τον αρθρογράφο της ΙΣΚΡΑ, δεν υπάρχει για τους Κοσσοβάρους (διαβάστε σχετικά με τη στάση της Αριστεράς στο θέμα του Κοσσόβου xekinima.org/kossobo). Οι ανάγκες, τα αιτήματα, τα δικαιώματα των Αλβανών εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων που ζουν στο Κοσσυφοπέδιο δεν υπάρχουν. Ο αρθρογράφος προφανώς υιοθετεί την εθνικιστική αντίληψη ότι οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι παρά ένα «πιόνι» στα χέρια των ιμπεριαλιστών που τους στήριξαν στον πόλεμο ενάντια στη Σερβία στα τέλη της δεκαετίας του ’90.
Πως θα αισθανόταν άραγε ο Λένιν με τις αναφορές στα συμφέροντα «της Ελλάδας» γενικώς και αορίστως απέναντι στους «εθνικούς κινδύνους», ωσάν να έχουν τα ίδια συμφέροντα οι Έλληνες καπιταλιστές με τους Έλληνες εργαζόμενους; Είναι δυνατόν η Αριστερά να κάνει τοποθετήσεις για τις αντιπαραθέσεις των αστών και των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια χωρίς καμία απολύτως ταξική αναφορά στους εργαζόμενους των χωρών της περιοχής και την ανάγκη κοινού αγώνα μεταξύ τους ενάντια στις κυβερνήσεις τους και τα μεγαλοϊδεατικά σχέδια τους;
Πολύ περισσότερο όταν γίνεται αναφορά στα σχέδια «των άλλων» και όχι στα σχέδια της «δικής μας» αστικής τάξης που σε μεγάλο βαθμό ελέγχει την οικονομία τόσο της Αλβανίας όσο και της γειτονικής μας ΠΓΔΜ.
Η αντίληψη την οποία αναπτύσσει ο Χ. Καπουτσής δεν είναι αριστερή, πολύ περισσότερο δεν είναι μαρξιστική– είναι η αντίληψη της «δικής μας» αστικής τάξης!
Ελλάδα – Σερβία συμμαχία
Λίγο παρακάτω και σε άλλο σημείο του άρθρου ο Χ. Καπουτσής αναφέρει πως
«…Η Ε.Ε., στηρίζοντας πλήρως την Ισπανική Κυβέρνηση, χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το δημοψήφισμα στην Καταλονία…»
Το γεγονός αυτό αναφέρεται χωρίς να κρίνεται από τον αρθρογράφο – άραγε ποια να είναι η στάση του απέναντι σε αυτή την στήριξη της ΕΕ προς την ισπανική κυβέρνηση; Το μόνο πάντως που φαίνεται να τον ενδιαφέρει είναι το πώς αυτή η εξέλιξη θα μπορέσει να οδηγήσει σε περαιτέρω απομόνωση του Κοσσόβου καθώς αναφέρει σχετικά πως
«…Αναμενόμενη ήταν η αντίδραση της Σερβίας. ”Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία κήρυξε αντισυνταγματικό το δημοψήφισμα στην Καταλονία, ισχυρίζεται ότι η περίπτωση αυτής της ισπανικής επαρχίας και η περίπτωση του Κοσσόβου είναι ‘μη συγκρίσιμες’, επειδή η ‘Ισπανία είναι κράτος-μέλος’ της Ε.Ε.. Δηλαδή ισχύει άλλο διεθνές δίκαιο για τα κράτη έκτος Ε.Ε.;”, δήλωσε ο πρόεδρος της Σερβίας Α. Vucic, στα κρατικά ΜΜΕ…»
Πλήρης ταύτιση με τα λεγόμενα του Σέρβου προέδρου. «Αναμενόμενη», δηλαδή καλοδεχούμενη η αντίδραση της άρχουσας τάξης της Σερβίας… Και στη συνέχεια του άρθρου του ο Χ. Καπουτσής μας ενημερώνει πως
«…Είναι σαφές ότι ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός και ο τουρκικός επεκτατισμός (απόλυτη συνεργασία των Κυβερνήσεων Τιράνων και Άγκυρας) διαμορφώνουν ένα κλίμα αστάθειας στα Βαλκάνια…»
Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστο. Οι Τούρκοι και οι Αλβανοί συνωμοτούν εναντίον των Ελλήνων, εμείς σαν Έλληνες πρέπει να συνεργαστούμε με τους Σέρβους για να τους αντιμετωπίσουμε.
Η συνεργασία αυτή δε, Ελλάδας και Σερβίας, γίνεται στο όνομα της… σταθερότητας, δήθεν, των Βαλκανίων. Ο αρθρογράφος εμφανίζει τη συνεργασία αυτή σαν να υπηρετεί υψηλά ιδεώδη (σταθερότητα και ειρήνη) κι όχι ότι υπηρετεί τον ανταγωνισμό για κυριαρχία των αρχουσών τάξεων στην περιοχή.
Που διαφέρει αυτού του είδους η ανάλυση από αυτή των Ελλήνων και Σέρβων εθνικιστών και της Εκκλησίας; Πουθενά!
Για την Θράκη και τη «μουσουλμανική» μειονότητα
Το πιο «χτυπητό» όμως τμήμα του άρθρου είναι αυτό που αφορά την Θράκη και τη μειονότητα. Στην περιοχή σύμφωνα με τον αρθρογράφο
«…δεν έχουμε συμπαγή πληθυσμό αναγνωρισμένης εθνικής μειονότητας. Δεν υπάρχει θεσπισμένη αιρετή εξουσία, που να αυτοπροσδιορίζεται ως διαφορετικό Έθνος, που να στερείται της πατρίδας του, όπως στην Καταλονία. Στη Θράκη έχουμε μία μειονότητα που προσδιορίζεται ως Θρησκευτική και όχι εθνοτική, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, που δεν υπερβαίνει στο 30% του συνολικού πληθυσμού και που καθοδηγείται από μια άλλη χώρα την Τουρκία, που ασκεί επεκτατική πολιτική σε βάρος της Ελλάδας…»
Εδώ η μειονότητα της Θράκης, που αποτελείται κατά μεγάλη πλειοψηφία από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, βαπτίζεται με το ζόρι «θρησκευτική» μειονότητα και σαν επιχείρημα γι’ αυτό χρησιμοποιείται η Συνθήκη της Λωζάνης. Επιπλέον, η μειονότητα κατηγορείται συνολικά ότι «καθοδηγείται από μια άλλη χώρα, την Τουρκία».
Θα συγκρατήσουμε την αγανάκτησή μας με τέτοιους είδους χοντροκομμένες και αντιδραστικές γενικεύσεις, ιδιαίτερα καθώς υπάρχουν αριστεροί μειονοτικοί που δίνουν τη μάχη ενάντια στον εθνικισμό μέσα στη μειονότητα, για να απευθύνουμε το εύλογο ερώτημα: αν οι μειονοτικοί είναι απλώς «μουσουλμάνοι» και όχι Τούρκοι, τότε για ποιο λόγο να επηρεάζονται από το τι συμβαίνει στην Τουρκία και γιατί ο αρθρογράφος τους συνδέει με αυτήν;
Η απάντηση δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά στο γεγονός πως και ο αρθογράφος, όπως και όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με το θέμα, γνωρίζει καλά πως οι μειονοτικοί αισθάνονται στην πλειοψηφία τους Τούρκοι. Αυτό θα έπρεπε να θεωρείται φυσιολογικό και απλό, όπως οι Έλληνες της Αλβανίας θεωρούνται Έλληνες κι όχι «Αλβανοί ορθόδοξοι». Ο αρθρογράφος της ΙΣΚΡΑ όμως θεωρεί πως το συμφέρον «της Ελλάδας» είναι να τους απαγορεύει να αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι και ταυτίζεται έτσι ξανά με τους εθνικιστές!
Σ’ αυτό το σημείο δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε το γεγονός πως στο site της «Ίσκρα» δεν βρήκε θέση το προαναφερόμενο άρθρο για την τούρκικη μειονότητα της Θράκης που συνυπογράφουν μια σειρά στελέχη της ΛΑΕ (τόσο τούρκικης, όσο και ελληνικής εθνικής καταγωγής) και αναπαρήγαγαν μια σειρά sites της Αριστεράς. Άραγε το εν λόγω άρθρο του Χ. Καπουτσή να αποτελεί κάποιου είδους «απάντηση» στο διεθνιστικό κείμενο των στελεχών της ΛΑΕ για την Θράκη;
Κίνδυνοι για την Ελλάδα, λόγω Καταλονίας…
Στη συνέχεια του άρθρου ο Χ. Καπουτσής αναλαμβάνει να μας εξηγήσει πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα οι εξελίξεις στη Καταλονία να αξιοποιηθούν από τους μειονοτικούς:
«…Προσπάθεια αξιοποίησης του Δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και στη Θράκη, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, ως πράξη παράνομη και εκβιαστική με στόχο την υπονόμευση της εσωτερικής συνοχής και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Τέτοιες υποκινούμενες πρωτοβουλίες από την Άγκυρα και τα Τίρανα, που είναι προφανώς αναμενόμενες, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και καταλυτικά, από την Διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ), τους ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) και πρωτίστως, από την ελληνική διπλωματία, ως αποτελούσες μείζονα απειλή για την Ειρήνη…»
Ο Χ. Καπουτσής ανησυχεί ότι η πάλη του καταλανικού λαού για αυτοδιάθεση μπορεί να εμπνεύσει τους Τούρκους της Θράκης να διεκδικήσουν περισσότερα δικαιώματα. Σ’ αυτή την περίπτωση η στάση της Αριστεράς, σύμφωνα με τον Χ. Καπουτσή, θα έπρεπε να είναι το να ταχθεί με την μεριά του ελληνικού κράτους στην καταστολή των μειονοτικών. Όταν μάλιστα ο αρθρογράφος αναφέρεται στην ανάγκη να προστατευτεί η «εδαφική ακεραιότητα» της Ελλάδα, ας μην υπάρχει καμία παρεξήγηση, εννοεί ότι αν χρειαστεί η καταστολή θα πρέπει να είναι μαζική και στρατιωτική! Στο όνομα, βέβαια, της ειρήνης…
Σαν να μην είναι όλα αυτά αρκετά, ο αρθρογράφος της Ισκρα προχωρεί παραπέρα, θεωρώντας κατάλληλους για να αντιμετωπίσουν το το πρόβλημα την… ελληνική διπλωματία (δηλαδή το βαθύ ελληνικό αστικό κράτος) τον ΟΗΕ (των «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων» ) την ΕΕ και το ΝΑΤΟ!!
Την ΕΕ και το ΝΑΤΟ! Αυτές είναι οι δυνάμεις που καλεί ο Χ. Καπουτσής για να προστατέψουν τα ελληνικά συμφέροντα στο όνομα της ειρήνης στην περιοχή. Αυτή είναι η θέση της ΙΣΚΡΑ;
Συμπερασματικά
Το τραγικό στην όλη αυτή υπόθεση δεν είναι οι απόψεις ενός συγκεκριμένου ατόμου αλλά το γεγονός ότι οι απόψεις αυτές δημοσιεύονται στο βασικό σάιτ της ΛΑΕ, ασχολίαστες! Η ΙΣΚΡΑ όταν διαφωνεί με τις απόψεις κάποιου αρθρογράφου διατυπώνει με σαφήνεια το γεγονός πως δεν τις συμμερίζεται. Στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υπάρχει καμία τέτοιου είδους διευκρίνιση από την ΙΣΚΡΑ. Με άλλα λόγια οι απόψεις του Χ. Καπουτσή εκφράζουν την πολιτική της ΙΣΚΡΑ.
Πρόκειται για τραγική εγκατάλειψη κλασσικών μαρξιστικών θέσεων και αντικατάσταση τους από τον εθνικισμό που παραδοσιακά χαρακτήριζε τον σταλινισμό και όλα τα σταλινογενή ρεύματα. Με τέτοιες θέσεις η ΙΣΚΡΑ και κατ’ επέκταση και η ΛΑΕ δεν πρόκειται να καταφέρουν ποτέ να συμβάλουν ουσιαστικά στην κάλυψη του κενού που υπάρχει στην ελληνική Αριστερά.
