Του Δημήτρη Νάτσιου, ΝΟΕ ΑΠΘ
Επανήλθε το τελευταίο διάστημα στη βουλή η συζήτηση για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, των Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης (ΙΔΒΕ), καθώς και το ζήτημα της αξιολόγησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Φυσικά, τα δύο μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, συμφώνησαν απόλυτα στις γενικές κατευθύνσεις των προτάσεων, που δεν είναι καθόλου καινούργιες, παρουσιάζοντας την απόλυτη ταύτιση στις θέσεις τους για την εκπαίδευση, σαν προσπάθεια συναίνεσης πάνω στο «μεγάλο αυτό εθνικό θέμα». Μάλιστα για το θέμα των «μη κρατικών» πανεπιστημίων, υπάρχει εδώ και καιρό μια διαμάχη μεταξύ τους, για το ποιος…είχε πρώτος τη μεγαλοφυή αυτή ιδέα
Το σχέδιο νόμου για την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), τα ορίζει ως ιδρύματα που θα παρέχουν τίτλους σπουδών που έχουν κατοχυρωμένα κάποια εργατικά δικαιώματα, (όχι βέβαια πτυχία). Όλα αυτά όμως με την αντίστοιχη καταβολή διδάκτρων στα ΚΕΣ, τα οποία αποτελούν παραρτήματα ξένων ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα δύο μεγάλα κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) βρήκαν τον τρόπο να παρακάμψουν το «συνταγματικό πρόβλημα», (το σύνταγμα απαγορεύει την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων), βαφτίζοντας τα «μη κρατικά» (δε με λένε Γιάννη αλλά Ιωάννη). Εκτός αυτού, στις προθέσεις της κυβέρνησης, είναι να δημιουργηθούν και νέα «μη κρατικά» πανεπιστήμια, από διάφορους φορείς, (δήμοι, συνδικάτα, κλπ). Προφανώς αργότερα το παράδειγμα θα ακολουθήσουν και ιδιώτες.
Το δεύτερο κομμάτι αφορά τη δημιουργία των ΙΔΒΕ, που σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού κ. Γιαννάκου, θα έρθει σύντομα προς συζήτηση στη βουλή. Το περιεχόμενο του θα αναφέρεται στο σκοπό λειτουργίας αυτών των Ινστιτούτων ο οποίος δεν είναι άλλος από την συνεχή επανακατάρτιση των εργαζομένων πλέον (και πρώην φοιτητών) μέσω ταχύρυθμων σεμιναρίων, των οποίων τα έξοδα θα επωμίζονται οι ίδιοι οι «φοιτητές». Η παρακολούθηση αυτών των σεμιναρίων, που θα υποδεικνύει ο εργοδότης αλλά θα τα πληρώνει ο εργαζόμενος, θα φέρουν ως αντάλλαγμα σε αυτόν που τα παρακολουθεί πόντους που θα προστίθενται στον ατομικό του φάκελο. ΄Έτσι ο εργαζόμενος θα βρίσκεται συνεχώς σε ένα κυνήγι βαθμών…
Το τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι το θέμα της «αξιολόγησης» των πανεπιστημίων. Το θέμα αυτό είχε ανοίξει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και η νέα κυβέρνηση το επαναφέρει, κάνοντας μηδενικές έως καμία αλλαγή. Σύμφωνα με αυτό το μέτρο θα δημιουργηθεί μία επιτροπή, όπου θα συμμετέχουν καθηγητές, κοινωνικοί και επιχειρηματικοί φορείς (πλήρες σκοτάδι σε αυτό το ζήτημα, λέτε να είναι ο Σ.Ε.Β.;), το υπουργείο παιδείας καθώς και μία ελάχιστη μειοψηφία φοιτητών. Σκοπός της θα είναι ο έλεγχος και η αξιολόγηση των διαφόρων σχολών σε αποδοτικότητα και αποδοχή στην αγορά και ανάλογα με τις προτάσεις του θα καθορίζεται η χρηματοδότηση της σχολής την επόμενη περίοδο.
Εδώ μπαίνει ένα μεγάλο ερώτημα, ποια θα είναι τα κριτήρια με τα οποία θα αξιολογούνται οι σχολές; Κάτι τέτοιο δεν έχει ξεκαθαριστεί απόλυτα αλλά διαβάζοντας τις πρώτες δηλώσεις παρατηρούμε φράσεις όπως «σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς».
Από κάτι τέτοιες εκφράσεις καταλαβαίνουμε ότι άμεσος σκοπός τους είναι σταδιακά τα κρατικά πανεπιστήμια, εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης, θα στραφούν και αυτά στην χρήση διδάκτρων και χορηγιών τα οποία θα εμποδίσουν τους «μη έχοντες» στην πανεπιστημιακή φοίτηση και παράλληλα θα παραδόσουν την παιδεία στα χέρια των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Όλα αυτά δεν είναι ανακάλυψη της ελληνικής κυβέρνησης. Εδώ και κάποια χρόνια έχουν υπογραφεί ευρωπαϊκές συνθήκες (Μπολόνια, Πράγα κλπ.), όπου έχουν δοθεί οι γενικές κατευθύνσεις στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την εισαγωγή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας καθώς και τη δημιουργία δύο κύκλων σπουδών, μέσω συνεχών εξετάσεων.
Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι απέναντι στις προθέσεις της κυβέρνησης και της Μ.Γιαννάκου, να κάνει έναν προσχηματικό διάλογο μέχρι το Μάιο, πρέπει να αντιτείνουμε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο αντίστασης.
