Η κυβέρνηση στον ΟΣΕ επιχειρεί:
Να απολύσει 3.000 εργαζόμενους άνω των 50 ετών μειώνοντας σχεδόν κατά 50% το προσωπικό του ΟΣΕ που το 1984 αριθμούσε 14.500 εργαζόμενους και το 2007 6.950(*) . Ο όρος μισθωτή εφεδρεία αποτελεί έναν ακόμη νεολογισμό της κυβέρνησης που στόχο έχει να καλύψει με εύηχες εκφράσεις την αντεργατική της πολιτική.
Να τους δώσει αντί για αποζημίωση το 70% του βασικού τους μισθού που με 32 χρόνια υπηρεσίας φτάνει τα 983,79 ευρώ και χωρίς να υπολογίσει διάφορα επιδόματα που ανέβαζαν τον μισθό στα 1440 ευρώ καθαρά(*). Στην πράξη δηλαδή εργαζόμενοι που ήθελαν 6-8 χρόνια για να βγουν στη σύνταξη θα παίρνουν στο χέρι 689 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση και με αυτά θα πρέπει να ζήσουν.
Να τους δώσει το 50% του εφάπαξ τώρα και το υπόλοιπο όταν θα βγουν στη σύνταξη που έτσι κι αλλιώς θα είναι τσεκουρεμένα και τα δύο με βάση και τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων με τις μαζικές απολύσεις
Να τους προσλαμβάνει όποτε και αν χρειάζεται με δελτίο παροχής υπηρεσιών (μπλοκάκι) όπως περίπου έχει πλέον καθιερωθεί στον ιδιωτικό τομέα και στους νεοεισερχόμενους του δημοσίου
Όσοι αρνηθούν ? «εθελοντικά» πάντα ? η κυβέρνηση τους λέει ότι θα περικοπούν στο μισό οι απολαβές τους με κατάργηση όλων των επιδομάτων πέραν του βασικού μισθού
για τους πολίτες – επιβάτες
Για τους πολίτες η κυβέρνηση σχεδιάζει:
Να αυξήσει άμεσα και σε 3 δόσεις τα εισιτήρια των τραίνων κατά 30-50% ώστε να φτάσουν στο 70-90% -έναντι 40% σήμερα- της τιμής των ΚΤΕΛ για τις αντίστοιχες διαδρομές.
Να καταργήσει τις κερδοφόρες γραμμές των λεωφορείων για Αλβανία, Βουλγαρία, Τουρκία ώστε να τις πάρουν ιδιώτες. (Το ίδιο είχε γίνει επί Μητσοτάκη τον Αύγουστο του 1992 με την κατάργηση των εσωτερικών λεωφορειακών γραμμών του ΟΣΕ που ήταν απαίτηση του τότε προέδρου των ΚΤΕΛ και πολιτικού φίλου του Μητσοτάκη, Κόρκα).
Να αποκοπούν από τον ΟΣΕ οι γραμμές φιλέτο Πάτρα-Αθήνα-Θεσ/νίκη-Ειδομένη-Προμαχώνας (ΠΑΘΕΠ) και να ιδρυθεί νέα ανεξάρτητη εταιρεία στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν και ιδιώτες στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ για απελευθέρωση των σιδηροδρόμων.
Αντίθετα οι λιγότερο κερδοφόρες γραμμές π.χ της Πελοποννήσου, Θεσσαλίας κτλ θα παραμείνουν στον ΟΣΕ χωρίς καμία πρόβλεψη εκσυγχρονισμού τους.
Να δώσει τη συντήρηση των γραμμών και του τροχαίου υλικού σε εργολάβους με ότι αυτό σημαίνει για την ασφάλεια των επιβατών, όταν ήδη έχουμε πάνω από 23 ατυχήματα-δυστυχήματα τα τελευταία χρόνια(*).
Να παραδώσει την ακίνητη μη σιδηροδρομική περιουσία του οργανισμού στους ιδιώτες μέσω των ΣΔΙΤ(συμπράξεις δημόσιου με ιδιωτικό τομέα)
κυβερνητικοί μύθοι και ψέματα
Η μυθολογία της κυβέρνησης περί «υπεράριθμου προσωπικού» και «χρέους 9 δις ευρώ» ακολουθεί την πεπατημένη του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής: δηλαδή τα ψέματα και τις συκοφαντίες για τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι έχουν αποκαλύψει με στοιχεία ότι: το ελληνικό δημόσιο από το 1984 μέχρι σήμερα δεν καταβάλει τις υποχρεώσεις του στον ΟΣΕ, με αποτέλεσμα τον υπερδανεισμό του οργανισμού. Αν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τηρούσαν τις υποχρεώσεις τους το έλλειμμα θα ήταν σήμερα στο μισό.
Το 1984 με 14500 εργαζόμενους το έλλειμμα ήταν 32.5 εκατ. Το 2007 με 6.950 εργαζόμενους το έλλειμμα ήταν 950 εκατ
Κατακερμάτισαν τον ΟΣΕ με την αλλεπάλληλη δημιουργία έως και 11 (!!) θυγατρικών με ότι αυτό συνεπάγεται σε έξοδα για παχυλούς μισθούς διευθυντών, στελεχών, ενοίκια κτλ(*).
υποτονική η μέχρι σήμερα αντίδραση των συνδικαλιστών
Όμως ενώ η κυβέρνηση έχει εκδηλώσει τις προθέσεις της από τον Αύγουστο του 2008 με το σχέδιο ανασυγκρότησης του ΟΣΕ επί υπουργίας Κ. Χατζηδάκη, η αντίδραση της ομοσπονδίας των σιδηροδρομικών, ΠΟΣ ΟΣΕ, ήταν υποτονική, με κίνδυνο να υπάρξει παρόμοια κατάληξη με την Ολυμπιακή όπου ξεπουλήθηκε στον Βγενόπουλο έναντι πινακίου φακής και χωρίς ουσιαστικά «να ανοίξει μύτη».
Η πρόσφατη μαζική και πετυχημένη 24ωρη απεργία του Μαΐου δείχνει ότι οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ έχουν διάθεση για δυναμικό αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα του οργανισμού και τις απολύσεις.
μαχητικά αιτήματα και πρόγραμμα δράσης, συντονισμός με άλλες ΔΕΚΟ
Αυτή η διάθεση είναι απαραίτητο να αξιοποιηθεί με ένα μαχητικό πρόγραμμα δράσης που να συνδυάζει κυλιόμενες απεργίες, εκστρατεία ενημέρωσης του επιβατικού κοινού, καταλήψεις σταθμών.
Πάνω απ? όλα χρειάζεται συντονισμός με άλλες ΔΕΚΟ που πάνε για ιδιωτικοποίηση, π.χ ΕΛΤΑ, ΔΕΗ κτλ, με στόχο κοινές κινητοποιήσεις, κοινή απεύθυνση στην κοινωνία και κλιμάκωση των αγώνων.
Χρειάζεται παράλληλα αιτήματα που να αποκαλύπτουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων και να αποτελούν βιώσιμη λύση για τον ΟΣΕ. Τέτοια αιτήματα μπορούν να είναι:
Διαχειριστικός έλεγχος με την συμμετοχή των εργαζομένων στα πεπραγμένα της εταιρείας και απόδοση ευθυνών για σκάνδαλα, μίζες, κακοδιαχείριση.
Πληρωμή όλων των χρεών του Δημοσίου στον ΟΣΕ καθώς και άρνηση πληρωμής χρεών τα οποία αποδεδειγμένα είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης για την οποία ευθύνονται τα διορισμένα κρατικά στελέχη.
Δημόσιος ενιαίος ΟΣΕ, χωρίς διορισμένους διοικητές από τις κυβερνήσεις, αλλά κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων στον οργανισμό, με πλειοψηφία στη διοίκηση από εκπροσώπους των εργαζομένων του ΟΣΕ, του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος και κοινωνικών φορέων όπως ενώσεις καταναλωτών, περιβαλλοντικών κινημάτων και τοπικής αυτοδιοίκησης.
Πάλη για εθνικοποιημένο δίκτυο σιδηροδρόμων (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε κοινή πάλη με τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών, σε όλη την Ευρώπη) που σημαίνει φτηνές μεταφορές, φτηνά εισιτήρια, αξιόπιστα και ασφαλή δίκτυα.
Να σταματήσει η κερδοφορία να αποτελεί κριτήριο για την κοινωνική χρησιμότητα μιας δημόσιας επιχείρησης. Το κοινωνικό, περιβαλλοντικό, και άλλα οφέλη από τη φτηνή και μαζική χρήση του σιδηρόδρομου μεταφράζονται τελικά σε τεράστιο οικονομικό όφελος για την κοινωνία. <br/>
(*) Τα στοιχεία που αναφέρονται στο άρθρο προέρχονται κύρια από τον ημερήσιο τύπο από 19-23/5/2009, καθώς και από το ενημερωτικό δελτίο ΑΠΟΨΗ της Σιδηροδρομικής Ενωτικής Κίνησης φ.16 ? 9/2008 και από ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΟΣΕ.
Τάκης Γιαννόπουλος
