Τα όσα έγιναν στην Τούμπα μετά το ακυρωθέν γκολ του ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με την ΑΕΚ δικαιολογημένα προκαλούν σοκ, αγανάκτηση, αποστροφή.
Ο κουμπουροφόρος ολιγάρχης Σαββίδης και το ντου στο γήπεδο είναι ο καθρέφτης της νοοτροπίας του είδους των μεγαλοκαπιταλιστών του σημερινού ελληνικού ποδοσφαίρου. Μπαίνει στο πάνθεον των κατορθωμάτων των ποδοσφαιρικών παραγόντων μαζί με το Noor 1 του Μαρινάκη, την «παράγκα» του Κόκκαλη, το «Δούρου Αρένα» του Μελισσανίδη, το ντου του επίσης κουμπουροφόρου Γιώργου Βαρδινογιάννη στην Λεωφόρο σχεδόν 3 δεκαετίες πριν.
***
Να μην ασχοληθούμε καθόλου με το αν η κεφαλιά του Βαρέλα ήταν γκολ ή όχι. Ούτε με τον τραγικό Κομίνη που έγινε καροτσάκι στο γήπεδο και στα αποδυτήρια. Ούτε για τα εισιτήρια του αγώνα που είχαν τυπωθεί από την Παρασκευή ενώ η επιτροπή της ΕΠΟ συνεδρίαζε Σάββατο βράδυ και μέχρι τότε ίσχυε η πρωτόδικη απόφαση ότι ο αγώνας θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών.
Ούτε με το αν το πρωτάθλημα θα διακοπεί και οι ελληνικές ομάδες θα τεθούν εκτός τσάμπιονς λιγκ.
Ας αφήσουμε να ασχοληθούν με αυτά οι Τσουκαλάδες, οι Κυριάκοι, οι Καραπαπάδες, ο γιος του Ιβάν, ο Θωμαΐδης, τα δημοσιογραφικά οπαδικά παπαγαλάκια και οι υπάλληλοι του Μελισσανίδη.
Α, και η κυβέρνηση της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς που έχει καταφέρει και στον αθλητισμό να τα κάνει μαντάρα…
***
Όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο γι’ αυτό που πρέπει να είναι, δηλαδή το πιο μαζικό συναρπαστικό παιχνίδι στον κόσμο, πρέπει να σταθούμε στην βασική αιτία που τα προκαλεί όλα αυτά: το σύστημα του κέρδους.
Οι καπιταλιστές πρόεδροι, οι ΠΑΕ, το κυνήγι για τα 25 εκατομμύρια του τσάμπιονς λιγκ, η καλλιέργεια φανατισμού ώστε οι οπαδοί να είναι ασπίδα των προέδρων στις πραγματικές τους δουλειές, οι μπίζνες και οι μίζες, το νταραβέρι με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία. Όλα αυτά είναι άμεσο αποτέλεσμα του ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο λειτουργεί με βάση το κέρδος.
Όσο δεν σπάει το απόστημα των μεγαλοκαπιταλιστών προέδρων στο ποδόσφαιρο, η εικόνα θα είναι η ίδια. Όποιος έχει το περισσότερο χρήμα ελέγχει την ΕΠΟ, τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση, την ΚΕΔ, την αθλητική δικαιοσύνη.
***
Το ποδόσφαιρο πρέπει να ξαναγίνει παιχνίδι. Να είναι λαϊκής βάσης χωρίς ιδιοκτήτες. Οι αθλητές να αμείβονται σαν εργαζόμενοι και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα όπου ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να κερδίζει σε ένα μήνα περισσότερα από όσα ένας εργαζόμενος σε όλη του την ζωή…
Ουτοπικά όλα αυτά; Ίσως. Αν θεωρείται ρεαλισμός η ζούγκλα της Ριζούπολης το 2003 ή της Τούμπας την εποχή με τα καφάσια με τους γαύρους στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ή τα μαχαιρώματα στον περυσινό τελικό ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στον Βόλο. Ή το ραντεβού θανάτου πριν λίγα χρόνια στην Λεωφόρο Λαυρίου μεταξύ Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών που κατέληξε στο θάνατο ενός νέου ανθρώπου.
***
Παλιότερα οι φίλαθλοι των ομάδων κάθονταν ο ένας δίπλα στον άλλο. Γίνονταν αγώνες φιλικοί του Ολυμπιακού με την Μικτή της Μακρονήσου στο γήπεδο της Λεωφόρου. Στο Καραϊσκάκη γινόντουσαν συναυλίες- αντιχουντικά συλλαλητήρια με Θεοδωράκη, Φαραντούρη, κοκ.
Μέσα στις σημερινές θύρες των φανατικών κατά κανόνα κυριαρχεί η αλητεία, το προεδρικό υπαλληλίκι και οι φασίστες. Στα εκατομμύρια των φίλων του ποδοσφαίρου η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Εκεί υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πάνε οικογενειακώς στο γήπεδο. Να δουν ωραίο θέαμα με φτηνό εισιτήριο. Να ενθαρρυνθούν να αθληθούν και οι ίδιοι. Να χειροκροτήσουν στο τέλος τον καλύτερο. Να μην ανησυχούν για παράγκες, κλίκες, με Μητρόπουλους, Γραμμένους και τα συναφή.
Όσο δεν γίνεται αυτό απλά θα βλέπουμε το ίδιο έργο θεατές.
***
Προσπάθειες ήδη γίνονται. Εμβρυακές, αδύναμες, διστακτικές. Όμως γίνονται. Πρόσφατα στην πορεία για την Φαβέλα στον Πειραιά εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσιο μπλοκ με πανό «Αντιφασίστες Ολυμπιακοί». Που στόχο έχουν να ιδρύσουν σύνδεσμο φιλάθλων Νίκος Γόδας (σημ: πρόκειται για κομμουνιστή ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού που εκτελέστηκε στις 19-11-1948 στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας ). Αντιφασιστικά πανό εμφανίστηκαν στον πρόσφατο αγώνα της ΑΕΚ με την Ντυναμό Κιέβου. Στην κερκίδα του Ατρομήτου στο Περιστέρι κυριαρχούν οι προοδευτικοί Φενταγίν.
Στον χώρο των ποδοσφαιριστών και των δημοσιογράφων υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να δράσουν. Για παράδειγμα στην Τούμπα όλοι ασχολούνται με τον Σαββίδη και λιγότερο με τον αρχηγό του ΠΑΟΚ Βιεϊρίνια που προσπάθησε να τον αποτρέψει.
Και διεθνώς υπάρχουν σύλλογοι όπως η Σανκτ Πάουλι στην Γερμανία, η Ράγιο Βαγιεκάνο στην Ισπανία, η Λιβόρνο στην Ιταλία με εναλλακτικό αντικαπιταλιστικό προφίλ και δράση.
***
Πάνω σε αυτά τα παραδείγματα μπορούμε να χτίσουμε. Για την Αριστερά, τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα το ποδόσφαιρο πρέπει να αποτελέσει σημαντικό χώρο παρέμβασης. Διαφορετικά θα μείνει έρμαιο στις διαθέσεις των χουλιγκάνων, της μαφίας και των νεοναζί.
Ένα διαοπαδικό κίνημα φαντάζει σήμερα δύσκολο αλλά είναι ο μόνος δρόμος.
Ας παίξουμε μπάλα λοιπόν….
#paokaek
