Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της ανακοίνωσης της Izquierda Revolucionaria (αδελφή οργάνωση του «Ξ» στο Μεξικό) σε σχέση με την πρόσφατη κρίση στην Ονδούρα.
Η Ονδούρα ζει το τελευταίο διάστημα, ένα από τα πιο δραματικά επεισόδια στην ιστορία της Κεντρικής Αμερικής. Από το 2009, όταν ο λαός βγήκε μαζικά στο δρόμο για να αντιμετωπίσει το πραξικόπημα ενάντια στον τότε πρόεδρο Σελάγια, δεν έχουμε δει τόσο μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες και τους ιθαγενείς. Πυροκροτητής των μαζικών κινητοποιήσεων, ήταν η εκλογική απάτη που διέπραξαν το «Εθνικό Κόμμα» και ο υποψήφιος του και πρώην πρόεδρος της χώρας, Χουάν Ορλάντο Ερνάντες.
Οι κινητοποιήσεις δέχτηκαν την άγρια καταστολή του στρατού και της αστυνομίας, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να μετράμε εννιά νεκρούς διαδηλωτές. Αυτή η κοινωνική έκρηξη πάντως, δεν είναι μόνο καρπός της οργής για τη νοθεία, αλλά και το αποτέλεσμα μιας ακραίας πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που χτυπά τη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Όταν αποκαλύφθηκε η εκλογική απάτη, με τον απερχόμενο πρόεδρο να κερδίζει το προβάδισμα αλλάζοντας τον τρόπο καταμέτρησης των ψηφοδελτίων, η οργή ξεχείλισε. Είχε προηγηθεί ένα ακόμη σκάνδαλο, με τον Ερνάντες να αποφασίζει να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές, παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα απαγορεύει τη διαδοχική επανεκλογή του προέδρου. Επιπλέον, η δολοφονία τεσσάρων ακτιβιστών ένα μήνα πριν τις εκλογές, είχε ήδη εντείνει το κλίμα, προμηνύοντας το ενδεχόμενο εκτεταμένης εκλογικής απάτης εναντίον του ηγέτη της αντιπολίτευσης, Σαλβαδόρ Νασράλα.
Ονδούρα: άλλο ένα καζάνι που βράζει
Η πολιτική αναταραχή βέβαια δεν έπεσε από το πουθενά. Οι συνθήκες διαβίωσης του λαού της Ονδούρας είναι πραγματικά άθλιες: το 66% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ η δράση συμμοριών και του κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών είναι ανεξέλεγκτη. Η Ονδούρα είναι μια από τις πιο επικίνδυνες χώρες στον κόσμο, έχει τους μεγαλύτερους δείκτες ανισότητας σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας και σχεδόν μηδενικές δημόσιες επενδύσεις. Παράλληλα, η διαφθορά έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας.
To 2015 χιλιάδες Ονδουριανοί διαδήλωναν επί εβδομάδες ενάντια στην κλοπή δημόσιων πόρων που προορίζονταν για επενδύσεις στη δημόσια υγεία και «αξιοποιήθηκαν» τελικά για να χρηματοδοτήσουν την εκλογική καμπάνια του Ερνάντες. Πλέον, σχεδόν το σύνολο των υπηρεσιών υγείας βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια. Το 2016, δολοφονήθηκε η ακτιβίστρια Μπέρτα Κακέρες, γνωστή για τον αγώνα της για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και ενάντια σε έργα που στερούσαν την πρόσβαση ιθαγενικών κοινοτήτων στο νερό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της εγχώριας ελίτ και των πολυεθνικών. Η εμπλοκή της κυβέρνησης στη δολοφονία θεωρείται σίγουρη, κάτι που ενισχύεται από το γεγονός ότι κυβερνητικοί παράγοντες προσπάθησαν να εκτροχιάσουν την πορεία των ερευνών, κάνοντας τη δολοφονία να μοιάζει με ληστεία ή έγκλημα πάθους.
Όλο αυτό το σκηνικό της φτώχειας, της διαφθοράς και της οργής έχει οδηγήσει χιλιάδες Ονδουριανούς να απαιτούν μαχητικά την παραίτηση του Ερνάντες. Βλέπουν την εκλογική απάτη σαν έναν λόγο ακόμη για να διώξουν αυτή την αυταρχική κυβέρνηση, με το κίνημα διαμαρτυρίας να έχει μετατραπεί σε μια αυθεντική εξέγερση, όχι μόνο σε σχέση με τις εκλογές, αλλά για μια ριζική αλλαγή στις συνθήκες ζωής της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οι αγώνες των προηγούμενων χρόνων αποτέλεσαν ένα τεράστιο σχολείο για τον κόσμο, ο οποίος κινητοποιείται παρά την χλιαρή στάση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Νασράλα. Ο λαός της Ονδούρας, δείχνει ότι δε θέλει πια μια κυβέρνηση των επιχειρηματιών, των γαιοκτημόνων και των εμπόρων ναρκωτικών.
Η Δεξιά προσπαθεί να μείνει στην εξουσία με κάθε κόστος
Η Δεξιά αντέδρασε στο μαζικό, αυθόρμητο κίνημα, χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα που έχει στη διάθεσή της. Επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις έξι το απόγευμα έως τις έξι το πρωί και έδωσε πλήρη ελευθερία στο στρατό και την αστυνομία, ως προς τις μεθόδους που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να καταστείλουν οποιαδήποτε εκδήλωση αμφισβητεί του καθεστώτος.
Οι επιχειρηματίες, μέσω του «Ονδουριανού Συμβουλίου Ιδιωτικών Επιχειρήσεων», ισχυρίζονται ότι έχουν χάσει εκατομμύρια από τη βία και τους βανδαλισμούς και ότι θα τους πάρει χρόνια για να ορθοποδήσουν μετά από αυτή την κρίση. Δηλώσεις που μόνο θρασύτατες μπορούν να χαρακτηριστούν, δεδομένου ότι αυτοί οι ίδιοι έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε αυτό το σημείο, με τις ληστρικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, της υποταγής στον ιμπεριαλισμό, της καταπίεσης και της λεηλασίας του πλούτου που παράγεται από το καθημερινό ξεζούμισμα των εργαζομένων.
Η δύναμη των εργαζομένων
Ο ηρωισμός των φτωχών και των εργαζομένων στην Ονδούρα είναι παραπάνω από εμφανής, παρά την αυταρχική, δολοφονική πολιτική του Ερνάντες και των οργανώσεων των εργοδοτών. Δείχνουν χωρίς αμφιβολία, ότι οι διαδηλώσεις μπορούν να κλιμακωθούν και να οδηγήσουν σε οπισθοχώρηση τις δυνάμεις καταστολής. Η δύναμη των εργαζομένων και των κινητοποιήσεών τους, έχει προκαλέσει κλυδωνισμούς στο Ονδουριανό κράτος. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη, που τόσο ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών, όσο και η ΕΕ, προτείνουν την επανακαταμέτρηση του 100% των ψήφων.
Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη στο Νασράλα, ο οποίος παρά τις καταγγελίες που κάνει για τον Ερνάντες, υιοθετεί μια συμβιβαστική πολιτική που κινείται στα πλαίσια του συστήματος.
Οι υποδειγματικές κινητοποιήσεις του λαού της Ονδούρας, πρέπει να αποτελέσουν εφαλτήριο για ακόμη πιο αποφασιστικά βήματα, σε έναν αγώνα που θα μετασχηματίσει τη χώρα προς όφελος των πιο φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων.
Σε αυτό το δρόμο, απαιτείται η ύπαρξη ενός πανεθνικού συντονισμού, που να λειτουργεί δημοκρατικά και να είναι αντιπροσωπευτικός όλων των κοινωνικών οργανώσεων και των κομμάτων της Αριστεράς που ηγούνται αυτού του αγώνα. Αυτή η πανεθνική δομή πρέπει να βάλει μπροστά ένα σχέδιο ενωτικής δράσης, ικανό να συνεχίσει τις διαδηλώσεις, να εξασφαλίσει τη διάρκεια και την έντασή τους, με στόχο το κάλεσμα μιας Γενικής Απεργίας που να αγκαλιάσει τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, την ύπαιθρο, το μικροεμπόριο, τις μεταφορές και τα πανεπιστήμια. Ο αγώνας ενάντια σε αυτή την εκλογική απάτη έχει τις ρίζες του στους λαϊκούς αγώνες όλων των τελευταίων χρόνων, στην Ονδούρα, στη Λατινική Αμερική και σε αμέτρητα άλλα μέρη στον κόσμο. Για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς στην Ονδούρα, υπάρχει μόνο μια λύση. Η ανατροπή του καπιταλισμού και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
