Του Τάκη Γιαννόπουλου
Oι κλασσικοί του μαρξισμού αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες και πολύ μελάνι για να εξηγήσουν ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο των σημερινών κοινωνιών είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Πρόσθεταν επίσης ότι οι νόμοι, τα συντάγματα και τα κοινοβούλια βασικά αποσκοπούσαν στο να προσδίδουν "νομιμότητα" στο αδηφάγο κυνήγι του κέρδους, στην εκμετάλευση, τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, ώστε οι πληβείοι των σημερινών κοινωνιών -που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία- να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα την πλήρη υποταγή τους στο κεφάλαιο.
Το ξέσπασμα του σκανδάλου Πάχτα στις 24 Γενάρη ήρθε να επιβεβαιώσει, για μια ακόμη φορά, τον μαρξισμό. Και ταυτόχρονα να μεταφέρει μέχρι και στο τελευταίο καφενείο της ελληνικής επικράτειας την πεποίθηση ότι το αστικό κοινοβούλιο και οι θεσμοί του "βρωμάνε", είναι σάπιοι.
Το 48,8% των Ελλήνων δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι η επίμαχη τροπολογία είναι "προιόν διαπλοκής" (Metron Analysis 26.1.04) ενώ το 82,3% ότι "υποθέσεις σαν της τροπολογίας Πάχτα συναντάει κανείς όχι μόνο σε ένα κόμμα αλλά γενικά στην πολιτική ζωή της χώρας" (Opinion 27-28.1.04).
Από εκείνη την ημέρα σχεδόν καθημερινά κι ένα νέο σκάνδαλο βλέπει το φως της δημοσιότητας. Αν αθροιστούν τα οικονομικά μεγέθη των όσων καταγγέλλονται ξεπερνούν κατά πολύ το σκάνδαλο Κοσκωτά που αφορούσε την υπεξαίρεση 30 δισ. δρχ. το 1989.
Ο ορυμαγδός των σκανδάλων γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί στον Πάχτα, τον Ανθόπουλο, τον Γεωργακόπουλο, τον Προκόπη Παυλόπουλο και την Ελσα Παπαδημητρίου, για να μην αγγίξει τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, δηλαδή το σύνολο των πολιτικών ηγεσιών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από τη μεταπολίτευση και μετά, που άφησαν ανέγγιχτους τους χουντικούς νόμους για το ξεπούλημα της γης και των δασών, που αναθεώρησαν, μαζί, το άρθρο 24 του συντάγματος το 2001, και που μαζί πάλι ψήφισαν το δασοκτόνο νομοσχέδιο του υπουργείου Γεωργίας το 2003.
Το σκάνδαλο Πάχτα
Από το 1964 και την Ιερά Μονή Γρηγορίου μέχρι το 2004 και την Τεχνική Ολυμπιακή του Κ. Στέγγου έχουν περάσει 40 χρόνια.
Ωστόσο η ιστορία των 17.500 στρεμμάτων του Πόρτο Καρράς είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία αυτών που ξέρουμε σήμερα σαν "νέα επιχειρηματικά τζάκια".
Τα 17.500 στρέμματα ανήκουν στην κοινότητα Μαρμαρά η οποία υποχρεώνεται από τη Χούντα να τα "πουλήσει" στον νεόκοπο επιχειρηματία Καρρά. Αμέσως μετά την πτώση της Χούντας η κοινότητα ξεκινά διαδικασία αγωγής για να πάρει πίσω τη γη που της ανήκει, αφού η πώληση έγινε "με το πιστόλι στον κρόταφο" (χωρίς υπερβολή). Η πρώτη εκδίκαση χρειάζεται …8 ολόκληρα χρόνια και τα δικαστήρια απορρίπτουν το αίτημα της κοινότητας! Η έφεση της κοινότητας παίρνει άλλα 12 χρόνια για να εκδικαστεί!
Όμως τα δικαστήρια δικαιώνουν για μια ακόμη φορά τους ιδιοκτήτες! Η κοινότητα ξεκινά διαδικασία νέας έφεσης, η οποία ακόμη εκκρεμεί. Και η κυβέρνηση των σοσιαλιστών, αποφασίζει ότι "φτάνει πια" και περνάει το νόμο για να δώσει μέσα από τη βουλή και αμετάκλητα την περιοχή αυτή στην Τεχνική Ολυμπιακή (για το "καλό", πάντα, των κατοίκων της περιοχής).
Τους ίδιους χουντικούς νόμους (το διάταγμα 69 του 1968 και τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό του 1973) που χρησιμοποίησε το Δημόσιο (ΕΟΤ) για να φτιάξει στις καλύτερες περιοχές της χώρας τα ξενοδοχεία ΞΕΝΙΑ, αξιοποίησαν και οι ιδιώτες για να χτίσουν όπου ήθελαν, καταπατώντας όσο δάσος και παραλία ήθελαν, έναντι πινακίου φακής.
"..Οι 469 κατοικίες που θέλει σήμερα να χτίσει ο Στέγγος θα του απέφεραν 921 διαμερίσματα και 30 δισ. δρχ, όσο δηλαδή του κόστισε η αγορά των 17 χιλιάδων στρεμμάτων και του Πόρτο Καρράς. Και θα του μείνουν ακόμη 165.000 τ.μ. για κτίσιμο.." (εκτίμηση του προέδρου της Ενωσης Κατασκευαστών Κτιρίων Δ.Καψιμάλη – "Ελευθεροτυπία" 2.2.04).
Διόλου τυχαία τα ίδια ζητάει και ο ανταγωνιστικός στην Τεχνική Ολυμπιακή, ‘Ομιλος Ανδρεάδη, που έχει τα ξενοδοχεία Σάνι και δικηγόρο τον Π. Παυλόπουλο (της ΝΔ) και θέλει την νομιμοποίηση παραλιακής έκτασης 4.000 στρεμμάτων στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής, που είχε αγοράσει από το 1962 από την Ιερά Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Ορους, για το κτίσιμο 570 κατοικιών…
Η απόφαση 1526/2003 του Αρειου Πάγου που θέτει ζήτημα επανεξέτασης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος όλης της έκτασης του Πόρτο Καρράς, αποτελεί απλή επιβεβαίωση του αμαρτωλού παρελθόντος όλης αυτής της ιστορίας.
Η Τεχνική Ολυμπιακή με πληρωμένη καταχώρησή της στον ημερήσιο τύπο στις 27.1.04 προσπαθεί να ανασκευάσει την πραγματικότητα, λέγοντας ότι:
"..εάν το κράτος επιθυμούσε την τροποποίηση ή κατάργηση κάποιων διατάξεων της συμβάσεως (όπως τον ισχύοντα χαρακτηρισμό της όλης έκτασης ως μη δασικής), είχε κάθε δυνατότητα, όταν το συγκρότημα ανήκε (από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του 1999) στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος, ελεγχόμενης από το κράτος…"
"…ο Όμιλος ενημέρωσε για το πρόβλημα όλους τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, τους αρμόδιους υπουργούς και βουλευτές όλων των παρατάξεων…"
Σε απλά ελληνικά τα παραπάνω σημαίνουν ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση ξαναπούλησαν το προβληματικό Πόρτο Καρράς, μισοτιμής, σε έναν επιχειρηματία που πλούτισε από τη φούσκα του Χρηματιστηρίου το 1999, μετά έκαναν τις αναγκαίες προσαρμογές με τα δασοκτόνα νομοσχέδια προκειμένου να κτίσει μέσα στο δάσος και τέλος του έδωσαν και τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον περασμένο Ιούνη μαζί με 2,1 δισ. ευρώ για τις επισκευές.
Επομένως όταν τη νύχτα της Τετάρτης, 24 Γενάρη, ψηφιζόταν η τροπολογία Πάχτα, ενώπιον 10 βουλευτών στη Βουλή, "αυτοί που ήξεραν" ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που "καρατομήθηκαν".
Άλλες περιπτώσεις…
Ο όμιλος Στέγγου συμμετέχει στο έργο της Μαρίνας Φλοίσβου, ενδιαφέρεται για την ΕΥΔΑΠ, τους ελεύθερους χώρους στο Ελληνικό και έχει αναλάβει κατ’ αρχήν την ανέγερση του νέου κτιρίου του υπουργείου Γεωργίας στο Βοτανικό κόστους 41 εκατομμύρια ευρώ.
Με ευθύνη του υφυπουργού Δ. Γεωργακόπουλου, επιχειρείται ο αποχαρακτηρισμός της Λίμνης Καιάφα στην Ηλεία προκειμένου να χτιστούν ξενοδοχεία και γήπεδο γκολφ. Ανάλογη προσπάθεια γίνεται και στα Κολύμπια Ρόδου για την εξυπηρέτηση των 2 ξενοδοχείων του επιχειρηματία Νικολαίδη, που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
67.000 τ.μ. τσιμέντου θέλει η Εκκλησία στην δασική περιοχή του Καρέα προκειμένου να κτίσει συνεδριακό κέντρο και άλλες κατασκευές.
Στάδιο Καραισκάκη, Αλσος Ν.Φιλαδέλφειας, Πάρκο Γουδί, κτήμα Θων, Ριζάρειος δόθηκαν ή πρόκειται να δοθούν σε Κόκκαλη, Γρανίτσα, Βαρδινογιάννη, Βωβό για το κτίσιμο γηπέδων, πολυσινεμά και εμπορικών κέντρων.
Παραχωρείται το ΞΕΝΙΑ "Ερύμανθος" κοντά στο Καλέντζι Αχαίας, στο ίδρυμα Γ. Παπανδρέου. Τα υπόλοιπα ΞΕΝΙΑ, μαζί με τις παραλίες και τα κάμπινγκ του ΕΟΤ, τα σπήλαια Διρού και συνολικά 70.000 στρέμματα παραδίνονται μέσω της Ελληνικής Εταιρίας Ακινήτων (Ε.Τ.Α) στο κεφάλαιο…
9.5 εκατομύρια ευρώ χαρίζει η κυβέρνηση στους καναλάρχες με τη μείωση του ειδικού φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων από 30% που είναι σήμερα σε 25% τον Ιούλιο του 2004 και 20% τον Ιανουάριο του 2005.
Το σύστημα γεννάει τα σκάνδαλα
Tο σκάνδαλο Πάχτα αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου των σκανδάλων. Σύμφωνα με τον δείκτη διαφθοράς της Transparency Interrnational (T.I.) η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη χειρότερη θέση στην ΕΕ μετά την Ιταλία και στην 44η θέση σε σύνολο 102 χωρών παγκόσμια.
Με βάση μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για το 2003, χάνεται στην σπατάλη και στη διαφθορά το 27% των δημοσίων πόρων -δηλαδή πάνω από 10 δισ. ευρώ ετησίως.
Τα σκάνδαλα ασφαλώς δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα. Η Enron και η Worldcom στις ΗΠΑ, η Parmalat στην Ιταλία, η πολυεθνική Adeco είναι μερικές από τις πιο χτυπητές περιπτώσεις διεθνώς.
Η δυσωδία που αποπνέει το σύστημα δεν σημαίνει αυτόματα και την κατανόηση για την ανάγκη της ανατροπής του. Σε πρώτη φάση προκαλεί ένταση της απαξίωσης για την πολιτική και τους πολιτικούς. Ωστόσο εξαιτίας της έλλειψης μιας πειστικής εναλλακτικής λύσης από τα αριστερά στο εκλογικό επίπεδο, οι μάζες τείνουν να παραμένουν εκλογικά στο δικομματισμό. Αυτή η αντίφαση είναι προσωρινή.
Πραγματικά η εμφάνιση των βουλευτών -ανδρείκελων που κλαψούριζαν στις κάμερες για την κλοπή της υπογραφής τους ή για την άγνοια του τι ψήφιζαν, μαζί με την θλιβερή εικόνα του επί οκταετία υφυπουργού και υπεύθυνου για τη διαχείριση 17 τρις.δρχ. του Γ’ ΚΠΣ, Χ. Πάχτα, αποτελούν μια ανεκτίμητη προσφορά στην επιβεβαίωση της ορθότητας της μαρξιστικής θέσης ότι το σύστημα δεν διορθώνεται, πρέπει να ανατραπεί.
Η εμπειρία του ’89 πάνω απ’ όλα έδειξε ότι κάθαρση και διαφάνεια δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που είναι υποταγμένοι στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Δεν μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν μέσα από κοινοβουλευτικές επιτροπές ή ολομέλειες όπου θα συμμετέχουν βουλευτές που στην ουσία λειτουργούν σαν εντολοδόχοι του κατεστημένου.
Τέλος, το 89 αποκαλύφτηκε σε όλο του το μεγαλείο το που οδηγεί η συμβιβασμένη πολιτική της ηγεσίας της αριστεράς, ΚΚΕ και ΣΥΝ, που τότε λειτουργούσαν μαζί στον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Από τη μια στην αγκαλιά πρώτα του ενός (ΝΔ) και έπειτα και των 2 εταίρων του δικομματισμού (Οικουμενική με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ).
Κάθαρση από τα σκάνδαλα μπορεί να γίνει μόνο μέσα από θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου σε όλους τους τομείς της παραγωγής και της δημόσιας διοίκησης. Από συμβούλια εκλεγμένων και άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων της ίδιας της κοινωνίας.
Από μια αριστερά που δεν θα συμβουλεύει το κατεστημένο, αλλά θα παλεύει για την ανατροπή του μεγαλύτερου σκανδάλου, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
