Η περιοχή Six Nations βρίσκεται σε απόσταση 90 λεπτών από το Τορόντο, τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη του Καναδά. Το πλήρες όνομα της περιοχής είναι «Six Nations of the Grand River» (τα έξι έθνη του μεγάλου ποταμού – η ονομασία αναφέρεται σε έξι φυλές Ινδιάνων που ζούσαν γύρω από το «Μεγάλο Ποταμό» στο Οντάριο). Εκτός από το ποτάμι, η περιοχή περιστοιχίζεται από τρεις μεγάλες λίμνες (ανάμεσά τους η λίμνη Χιούρον, μια από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου) και πολλές μικρότερες. Αποτελεί έναν σημαντικό τουριστικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης και της ιστορίας των ιθαγενικών πληθυσμών της Αμερικής. Και οι κάτοικοί της δεν έχουν πόσιμο νερό στα σπίτια τους!
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «The Guardian», οι ιθαγενείς κάτοικοι της περιοχής είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν νερό από τις δημόσιες βρύσες για να καθαρίζουν τα σπίτια τους και για την προσωπική τους υγιεινή, ενώ πίνουν εμφιαλωμένο νερό το οποίο αναγκάζονται να αγοράζουν. Η έλλειψη πρόσβασης σε καθαρό νερό, έχει οδηγήσει σε μια σειρά προβλήματα υγείας κάποιους από τους κατοίκους της περιοχής. Για παράδειγμα, κάποια παιδιά εμφανίζουν δερματικά προβλήματα, εξαιτίας των κακών συνθηκών υγιεινής, ενώ είναι συχνά τα κρούσματα ηπατίτιδας Α, γαστρεντερίτιδας, ακόμη και ψώρας!
Το 90% των νοικοκυριών της περιοχής δεν είναι συνδεδεμένα με το σύστημα ύδρευσης. Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 63.000 ανθρώπους, που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό! Ακόμη όμως και οι κάτοικοι που έχουν νερό στις βρύσες τους, δεν μπορούν να το καταναλώσουν, εξαιτίας της εκτεταμένης ρύπανσης του δικτύου υδροδότησης. Γενικά, οι ιθαγενείς κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ζουν ως επί το πλείστον σε παράγκες και τροχόσπιτα, χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές που θεωρούνται δεδομένες για τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων.
Που πάει τόσο νερό;
Πως είναι δυνατό σε μια περιοχή με τόσες πηγές φρέσκου, καθαρού νερού, οι κάτοικοι να αναγκάζονται να πίνουν εμφιαλωμένο; Πως γίνεται να υπάρχουν περιοχές στον Καναδά, στον οποίο ανήκει το 60% των λιμνών του πλανήτη, όπου οι κάτοικοι εμφανίζουν δερματικά προβλήματα επειδή δεν τους φτάνει το νερό για να πλυθούν; Η απάντηση βρίσκεται από τη μια μεριά στο γεγονός ότι οι τοπικές και κεντρικές αρχές αντιμετωπίζουν ένα τμήμα του πληθυσμού ρατσιστικά, θεωρώντας ότι δεν οφείλουν να τους παρέχουν ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις υποδομές. Από την άλλη μεριά, βρίσκεται στη δραστηριότητα της Nestle στην περιοχή.
Τα τεράστια αποθέματα νερού της χώρας, δεν προορίζονται για χρήση από τους κατοίκους της, αλλά για εμπορική εκμετάλλευση. Η εταιρεία αντλεί για εμφιάλωση εκατομμύρια λίτρα νερό από την περιοχή. Για τη χρήση αυτού του νερού, πληρώνει μόλις 390 δολάρια ανά εκατομμύριο λίτρα! Αυτό το ποσό, πληρώνεται στην επαρχία του Οντάριο. Και η επαρχία του Οντάριο, όχι μόνο ξεπουλάει τους υδατικούς της πόρους για ψίχουλα, αλλά δεν επενδύει καν αυτά τα ψίχουλα για να φτιαχτεί ένα δίκτυο ύδρευσης για τις κοινότητες του Six Nations, το οποίο να τους επιτρέπει να έχουν στα σπίτια τους νερό από το οποίο δε θα κινδυνεύουν!
Οι κάτοικοι της περιοχής είναι εξοργισμένοι με το γεγονός ότι τυγχάνουν εντελώς διαφορετικής αντιμετώπισης από τους λευκούς κατοίκους των κοντινών πόλεων. Είναι όμως εξοργισμένοι και με την εταιρεία, η οποία αντλεί τεράστιες ποσότητες νερού από τη γη τους, την ώρα που οι ίδιοι διψάνε. Πολλοί από αυτούς αναρωτιούνται, γιατί η εταιρεία δεν υποχρεώνεται τουλάχιστον να παρέχει πόσιμο νερό στους κατοίκους, την ώρα που βγάζει τεράστια κέρδη εκμεταλλευόμενη τα υδατικά αποθέματα της περιοχής.
Από το Six Nations στο Guarani
Τα υδατικά αποθέματα της επαρχίας Οντάριο δεν είναι τα μόνα που έχουν βάλει στο μάτι οι μεγάλες πολυεθνικές τροφίμων. Ο τεράστιος υδροφορέας Guarani, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ουρουγουάη, την Αργεντινή, την Βραζιλία και την Παραγουάη, έχει μπει στο στόχαστρο της Coca Cola, της Nestle και άλλων εταιρειών τροφίμων, που βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών για την απόκτησή του.
Ένας απέραντος όγκος νερού, που απλώνεται σε μια έκταση 1,2 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, που θα μπορούσε να υδροδοτεί τον πληθυσμό της περιοχής για τα επόμενα 200 χρόνια, βρίσκεται σε κίνδυνο. Μαζί με το νερό, κινδυνεύει και η σπάνια βιοποικιλότητα της περιοχής, το τροπικό δάσος, οι καταρράκτες Iguazu, τα προστατευόμενα είδη χλωρίδας και πανίδας που φιλοξενούνται στο απέραντο οικοσύστημα και βέβαια οι ιθαγενείς κάτοικοι.
Άνθρωποι που εδώ και χιλιάδες χρόνια ζουν μέσα στα τροπικά δάση, που έχουν συνδέσει την ύπαρξή τους με την ύπαρξη των δασών, των νερών, των υπόλοιπων έμβιων όντων της περιοχής, κινδυνεύουν να εκτοπιστούν προκειμένου να αποκτήσουν η Nestle και η Coca Cola τα νερά του Guarani. Κινδυνεύουν να γίνουν οι επόμενοι φτωχοί, άνεργοι και άστεγοι των πόλεων, που ενδεχομένως θα αναγκάζονται να αγοράζουν το εμφιαλωμένο νερό που θα τους πουλάει η Nestle!
Πακιστάν: πολλοί διψάνε, λίγοι κερδίζουν
Το Πακιστάν αποτελεί μια χώρα – παράδειγμα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, όπου θα μπορούσε κανείς να πει ότι το νερό «τρελάθηκε». Οι κάτοικοι της υπαίθρου και των πόλεων, άλλοτε πνίγονται από καταστροφικές πλημμύρες, άλλοτε υποφέρουν μαζικά από την πείνα εξαιτίας σφοδρών κυμάτων ξηρασίας. Αποτελεί επίσης άλλη μια χώρα, της οποίας τα υδατικά αποθέματα ληστεύονται από τις ίδιες πολυεθνικές τροφίμων.
Η εμφιάλωση νερού στο Πακιστάν από τη Nestle, την Coca Cola και την Pepsi Co έχει οδηγήσει σε ραγδαία μείωση της διαθέσιμης ποσότητας νερού ανά κάτοικο. Υπολογίζεται ότι ενώ το 2009 κάθε άνθρωπος στο Πακιστάν είχε πρόσβαση κατά μέσο όρο σε 1.500 κυβικά μέτρα νερού το χρόνο, ο αριθμός αυτός έχει πλέον πέσει σε 1.017 κυβικά μέτρα το χρόνο.
Το Πακιστάν βρίσκεται πλέον σε δικαστική διαμάχη με τις παραπάνω εταιρείες, αφού εκτός όλων των υπολοίπων, κανείς δεν ξέρει(!!) αν πληρώνουν για το νερό το οποίο χρησιμοποιούν, ή αν απλά… το κλέβουν! Μάλιστα, ένας από τους υψηλόβαθμους δικαστές της χώρας δήλωσε πρόσφατα για την υπόθεση:
«Αντλούν νερό και το πουλάνε. Κάποιος πρέπει να μας πει τελικά αν αυτές οι εταιρείες πληρώνουν γι’ αυτό (το νερό) ή όχι».
Αν οι ίδιοι οι δικαστές αναρωτιούνται κατά πόσο εταιρείες σαν τη Nestle, την Coca Cola και την Pepsi Co πληρώνουν, καταλαβαίνουμε ότι το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό…
Ένας διψασμένος πλανήτης
Η καταλήστευση των φυσικών πόρων από μεγάλες εταιρείες δεν είναι ούτε καινούριο ούτε τοπικό φαινόμενο. Από την Ασία μέχρι την Αμερική, την Αφρική, την Ευρώπη, τα κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών τροφίμων, ενέργειας, κ.α., ευθύνονται για την κατασπατάληση και την καταστροφή του εδάφους, του αέρα, του νερού, όλων απαραίτητων πόρων για τη ζωή στον πλανήτη. Δε βάζουν σε κίνδυνο μόνο την επιβίωση συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά το ίδιο το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Η ανατροπή της εξουσίας τους δεν είναι μια προσπάθεια για να έχει η πλειοψηφία των ανθρώπων μια κάπως καλύτερη ζωή. Είναι ζήτημα επιβίωσης.
